Πριιν ξεκινήσει το πρωτάθλημα, ο Ολυμπιακός ήταν ο χειρότερος των διεκδικητών του τίτλου. Μόλις έχασε στην AEL FC Arena, “επιτέλους είχαμε πρωτάθλημα”, αλλά και φυσικά “δεν μπορούν τα παιδιά με 50% – 50% διαιτησία”. Όταν όμως η αλήθεια βγήκε στο χορτάρι, η Super League έγινε πάλι… “σάπια”.
Ας τα πάρουμε όμως ένα – ένα. Το βράδυ της Κυριακής ο Ολυμπιακός μοίρασε απαντήσεις προς πάσα κατεύθυνση. Είναι θέμα αντίληψης και στοιχειώδους νοημοσύνης του καθένα αν τα έλαβε, τα μελέτησε και τα κατανόησε. Είναι στο χέρι του καθένα πάντα αν θέλει να ζει στην πλάνη ή στην πραγματικότητα, όσο σκληρή ή μη… συμφέρουσα είναι πολλές φορές.
Τίποτε παραπάνω δεν έκανε ο Ολυμπιακός κόντρα στον Παναθηναϊκό, από το να αποδείξει ότι είναι απλά καλύτερος. Πολύ καλύτερος θα έλεγα. Τουλάχιστον αυτή την εποχή. Γιατί το τελικό 3-0, δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική διαφορά των ομάδων. Είναι μεγαλύτερη. Αδικεί το σκορ τους Πειραιώτες, κολακεύει αφάνταστα τους “πράσινους”. Που βρήκαν πραγματικό καταφύγιο στην σφυρίχτρα του Τάσου Σιδηρόπουλου και γλίτωσαν έναν πρωτοφανή διασυρμό. Αλλά είπαμε, ένα – ένα.
ΕΔΕΙΞΕ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΛΜΗ Ο ΣΤΡΑΜΑΤΣΟΝΙ
Μόλις έγινε γνωστή η 11άδα του “τριφυλλιού”, μέχρι και… θριαμβολογίες του στυλ “δεν μασάει ο Ιταλός, φουλ επιθετικός ο ΠΑΟ στο Φάληρο, φουλ για τη νίκη”, είχαμε. Ναι σωστά, όταν δεν μπορείς να διαβάσεις πίσω από τις γραμμές, έτσι είναι. Μόνο που αυτό το 4-2-3-1 (που περισσότερο με 4-4-2 σε ρόμβο έμοιαζε όταν έβγαινε στην επίθεση ο Παναθηναϊκός), με μπακ τους Κουλιμπαλί, Γουακάσο και τους Λεντέσμα, Ζέκα, Βιγιαφάνιες, Ιμπάρμπο, Εμποκού και Λέτο από τη μέση και μπροστά, ήταν μάλλον μια ποδοσφαιρική παραδοχή της κατωτερότητας των “πρασίνων” ωραία καμουφλαρισμένη με το αίσθημα της τόλμης.
Η αλήθεια είναι πώς όταν δεν έχεις κάτι να χάσεις, φωνάζεις “αέρα” και βγαίνεις στη μάχη. Άτακτα, άναρχα, όσους φάμε μέχρι να μας φάνε. Αν νιώθεις ισχυρός, σίγουρος ή σε κάθε περίπτωση ανώτερος από τον αντίπαλο σου, τότε περιμένεις την κατάλληλη στιγμή για να του δώσεις ένα τελειωτικό χτύπημα. Ο Στραματσόνι γνωρίζοντας πολύ καλά την αλήθεια, κατάλαβε ότι μόνο με έναν ποδοσφαιρικό παραλογισμό θα μπορούσε να πετύχει κάτι. Τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση.
ΤΡΙΑΞΟΝΙΚΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
Μόλις οι Πειραιώτες αντιλήφθηκαν τι ακριβώς και με ποιον τρόπο επιχειρούσε να κάνει το “κόλπο γκρόσο” ο Παναθηναϊκός, προσαρμόστηκαν και είχαν εύκολο έργο. Ευτύχησαν είναι η αλήθεια να έχουν τον άξονα τους σε εξαιρετική βραδιά. Ο Μποτία γράφει την δική του ραψωδία στο δίλεπτο 20′ – 21′, ισοπεδώνοντας δις τον Λέτο στις δύο περιοχές. Μιλιβόγεβιτς και Μαρτίνς βγάζουν στο χορτάρι σκληράδα, δυναμισμό και πάνω απ’ όλα ποιότητα.
Ο Φορτούνης… γελάει με την απόφαση Στραματσόνι να τοποθετήσει τον Λεντέσμα στα μέτρα που κινείται και γλιστράει μαεστρικά ανάμεσα στα κενά. Ο Ιντέγε κάνει τους Μολέντο και Κουτρουμπή να τρέχουν και να μην φτάνουν.
Ο Μπέντο βλέποντας το επιθετικό σχήμα του Παναθηναϊκού, τρίβει τα χέρια του. Δεν μπορούσε με αυτούς τους παίκτες να αμυνθεί χαμηλά ο αντίπαλος του, μόνο παίρνοντας μέτρα. Μετά το 1-0, ο Πορτογάλος αφήνει την κατοχή στους “πράσινους” (49% – 51% στο ημίχρονο) γιατί ξέρει ότι η ομάδα του μπορεί γρήγορα να βρει δεύτερο τέρμα σε παιχνίδι αντίδρασης. Και κάπως έτσι έρχεται το ονειρικό 2-0.
Ο Μιλιβόγεβιτς κλέβει από τον Βιγιαφάνιες. Ο Ρέτσος δίνει στον Φορτούνη που κινείται στην πλάτη του Λεντέσμα. Ο Κουλιμπαλί κάνει να κλείσει και ο Σεμπά το διαβάζει φεύγοντας στον χώρο. Ο Βραζιλιάνος παίρνει την πάσα του Φορτούνη και βλέπει απέναντι τον Ελιουνούσι να φεύγει με χίλια σε… αφύλακτη διάβαση. Γλυκό χτύπημα του Νορβηγού, επισφράγισμα ενός καταπληκτικού τέρματος – αποθέωση του απλού ποδοσφαίρου.
Ο… ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ
Έχοντας βγάλει το πιο ζόρικο πρόγραμμα από όλους φτάνοντας στις αρχές Νοεμβρίου, ο Ολυμπιακός είναι στο +7 από τους διώκτες του και πιθανότατα ο μοναδικός που έχει θέσει ρεαλιστικές βάσεις για να συνεχίσει σε ευρωπαϊκά μονοπάτια.
Αυτός, που είχε την… χειρότερη μοίρα από όλους πριν ξεκινήσει η σεζόν, ψάχνει εναγωνίως αντίπαλο αλλά δεν βρίσκει. Με παντομίμα μπάλα δεν παίζεται και οι επίδοξοι συνδιεκδικητές του τίτλου για την ώρα μόνο στα λόγια και την θεωρία κερδίζουν τον Ολυμπιακό. Όταν φτάνει η ώρα των αποδείξεων στον αγωνιστικό χώρο, το αποτέλεσμα δεν τους δικαιώνει. Μάλλον απογοητευτικό είναι.
Είχα γράψει και μετά την ΑΕΚ, ότι για να γκρεμίσεις τον Ολυμπιακό από την κορυφή οφείλεις πρώτα να τον σεβαστείς. Αν δεν το κάνεις, τα αποτελέσματα είναι αυτά που βλέπουν όλοι. Με το τελικό 3-0 κόντρα στον Παναθηναϊκό να είναι ιδιαίτερα κολακευτικό για τους “πράσινους” και να αδικεί τους “ερυθρόλευκους”.
Το μακρινό ταξίδι στο Καζακστάν και πολύ περισσότερο η διαιτησία του Σιδηρόπουλου, δεν άφησαν να φανεί η πραγματική διαφορά των ομάδων, που είναι μεγαλύτερη από αυτή που είδαμε στο Φάληρο. Δυστυχώς, γιατί δυνητικά αυτό δεν βοηθάει σε καμία περίπτωση τον Ολυμπιακό.
ΑΠΟ ΡΕΦΕΡΙ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ… ΥΠΕΡΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΣ
Ο Τάσος Σιδηρόπουλος είναι ο διαιτητής που χρέωναν γνωστά κέντρα στο… σύστημα. Είναι ο διαιτητής της “παράγκας” που μας ξεφτίλιζε στην Ευρώπη, κατά διαβολική σύμπτωση ακριβώς στις 6 Νοεμβρίου του 2014, σφυρίζοντας στο Μάντσεστερ Σίτι – ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Έτρωγε χρέωμα και ξεφωνητό.
Τα ίδια γνωστά κέντρα εσχάτως έχουν αναγάγει τον Τάσο Σιδηρόπουλο ως τον κορυφαίο διαιτητή που συνάντησε ποτέ το ποδόσφαιρο στα χρόνια της ύπαρξης του ως άθλημα. Κάτι δεν κολλάει εδώ προφανώς αλλά για κάποιον άγνωστο λόγο ουδείς αναρωτιέται.
Σφύριξε το ντέρμπι του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ στο “Γεώργιος Καραϊσκάκης”, όπου οι “ερυθρόλευκοι” κέρδισαν με σκορ 3-0 και ο Έλληνας ρέφερι δεν είδε την μπουνιά του Πατίτο στον Φιγκέιρας, σε φάση που έγινε στα 6-7 μέτρα από την ευθεία του. Όπως δεν την είδε και ο πρώτος βοηθός του.
Ο Σιδηρόπουλος που άφησε ατιμώρητα ουκ ολίγα σκληρά μαρκαρίσματα των “κιτρινόμαυρων” (Χριστοδουλόπουλος σε Ντε λα Μπέγια, Γιόχανσον σε Μιλιβόγεβιτς, Πατίτο σε Φιγκέιρας στο πρώτο ημίχρονο, Λαμπρόπουλος σε Φορτούνη, όλα για κάρτα – αντίθετα αστεία αυτή που δείχνει σε Μποτία), ακούγοντας… ευλαβικά τις συνεχείς διαμαρτυρίες τους.
Δεν καταλαβαίνω από που πηγάζει το “καλή η διαιτησία του Σιδηρόπουλου” στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Και κατανοώ ότι δεν παίρνει την δημοσιότητα που της αναλογεί εξαιτίας του άνετου 3-0 που επιβλήθηκε ο Ολυμπιακός.
Υπάρχουν όμως μια σειρά από φάσεις, όπου ο ρέφερι του ντέρμπι έχει δείξει ξεκάθαρη εύνοια στους “πράσινους”. Η ανοχή του όταν οι παίκτες του “τριφυλλιού” τον πήγαιναν καροτσάκι, υποδεικνύοντας του τι πρέπει να σφυρίξει, παροιμιώδης. Οι Λέτο, Ζέκα, Βιγιαφάνιες, Κουτρουμπής από το πρώτο λεπτό διαμαρτύρονται, βρίζουν, γκρινιάζουν.
Ο Μολέντο μένει στο ματς με προκλητικό τρόπο. Ούτε δεύτερη κίτρινη είδε για το κράτημα στον Σεμπά που έφευγε μόνος για το 4-0 (δεν σφύριξε καν φάουλ γιατί σε αυτή την περίπτωση θα ήταν υποχρεωμένος να δείξει την κάρτα), ούτε στην αγκωνιά που ρίχνει στην εναέρια μονομαχία από πίσω στον Καρντόσο.
Ο Κουτρουμπής πατάει από το πλάι και με τις τάπες τον αστράγαλο του Μαρτίνς και μάλιστα παρατεταμένα (έφυγε και το παπούτσι του Πορτογάλου), την στιγμή που η μπάλα έχει φύγει από τον παίκτη του Ολυμπιακού.
Η μπάλα έχει ήδη φύγει δεξιά από το δεξί πόδι του Μαρτίνς και στη συνέχεια της φάσης ο Κουτρουμπής σημαδεύει με τις τάπες τον αστράγαλο στο αριστερό πόδι (αυτό που στηρίζεται ο παίκτης…) του Πορτογάλου
Ο Λέτο σε μονομαχία του με τον Φιγκέιρας χτυπάει με το αριστερό του χέρι στο πρόσωπο τον Πορτογάλο και τη στιγμή που πάλι η μπάλα έχει απομακρυνθεί. Εκτός φάσης δηλαδή. Ο Αργεντίνος έχει βγάλει το παιχνίδι χωρίς κάρτα. Legendary. Ο Σιδηρόπουλος απηύδησε και ο ίδιος κάποια στιγμή. Αφού του έχει χαριστεί 3-4 φορές, ακούει το γνωστό ισπανικό μπινελίκι από τον Λέτο και του απαντά “άντε σταμάτα, βλάκα”… Τα σχόλια δικά σας.
Το πέναλτι που δίνει υπέρ του Παναθηναϊκού, έχοντας “πιάτο” την φάση και στα 3-4 μέτρα, ανήκει στην σφαίρα του ανεξήγητου. Το ίδιο και το γεγονός ότι δεν τιμωρεί το ΕΝ ΨΥΧΡΩ χτύπημα (24′) του Βιγιαφάνιες στα γεννητικά όργανα του Ελιουνούσι! Ωραίο το παραμύθι ότι πήγε για μπάλα ο Αργεντίνος, αλλά ούτε για μικρά παιδιά.
Ο Βιγιαφάνιες δεν κοιτάει καν την μπάλα και φυσικά εξετάζοντας τον χώρο που βρίσκεται ο Αργεντίνος, ο αντίπαλος του και η μπάλα, δεν θα μπορούσε ΠΟΤΕ να την κατεβάσει βάζοντας το πόδι του εκεί. Εκτός αν περνούσε… μέσα από τον Ελιουνούσι.
Στην φωτογραφία που ακολουθεί, η μπάλα δεν πάει στο κεφάλι του Νορβηγού αλλά έχει ήδη φύγει από αυτό… Κόκκινη – μαρς στον Βιγιαφάνιες δεν δίνει ο Σιδηρόπουλος, που είναι στα τρία μέτρα με την φάση “πιάτο”…
Προσοχή: δεν λέω σε καμία περίπτωση ότι ο Σιδηρόπουλος μπήκε με πρόθεση να ευνοήσει τους “πράσινους”. Ούτε το ξέρω, ούτε μπορώ να μπω σε θεωρίες συνωμοσίας, να δημιουργήσω εντυπώσεις ή να κάνω τον ντετέκτιβ.
Όταν όμως σε δύο ντέρμπι μέσα στο “Γεώργιος Καραϊσκάκης” οι σοβαρές λάθος αποφάσεις του είναι όλες κατά του Ολυμπιακού, τότε αναρωτιέμαι με ποια κριτήρια από “υπηρέτης του συστήματος που μας ξεφτιλίζει στην Ευρώπη”, ο Τάσος Σιδηρόπουλος έγινε ο “κορυφαίος, εκτός συστήματος, αλάνθαστος διαιτητής” που πρέπει να σφυρίζει όλα τα ντέρμπι των Πειραιωτών. Όπως πάει το πράγμα μπορεί και να διευθύνει όλα τα ματς του Ολυμπιακού γενικότερα.
Φυσικά αυτή είναι και μια τεράστια διαφορά των “ερυθρόλευκων” από τους υπόλοιπους. Ότι ακόμη και σε περιπτώσεις τέτοιες, βγαίνουν νικητές από τον αγωνιστικό χώρο. Είναι όμως και μια καλή ευκαιρία μπας και ορισμένοι καταλάβουν τι δούλεμα πέφτει. Σκεφτείτε μόνο οι παραπάνω φάσεις να είχαν γίνει ανάποδα, κι ας ήταν το ματς 3-0. Γιατί εδώ έχουμε μεν ένα παιχνίδι θρόνου, αλλά δεν πρόκειται για το περίφημο Game of Thrones. Μάλλον με Game of… Clowns έχει να κάνει.
ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΜΠΕΝΤΟ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙ;
Γιατί παίζει ο Σεμπά; Γιατί δεν βάζει τον Σιόβα; Που είναι ο Ρομαό; Τι συμβαίνει με Μαρίν; Μα καλά, εκτός αποστολής ο Ντομίνγκες; Που θυμήθηκε τον Μπουχαλάκη; Γιατί κάνει ροτέισον στους γκολκίπερ; Γιατί δεν χρησιμοποιεί περισσότερο τον Μανθάτη; Γιατί χρησιμοποιεί τόσο πολύ τον Ρέτσο; Γιατί το ένα, γιατί το άλλο.
Πραγματικά κάποιες φορές είναι να σηκώνεις τα χέρια ψηλά. Αναγκαία και ωφέλιμη η κριτική, αλλά όταν μιλάμε για Ολυμπιακό αυτή ξεπερνά χαλαρά τα όρια της λογικής και αγγίζει αυτά της παράνοιας. Κατ’ αρχήν αν ήταν world class προπονητής ο Μπέντο, θα καθόταν στον πάγκο της Μπαρτσελόνα, όχι σε αυτόν των Πειραιωτών. Δεύτερον, γνωρίζει κανείς προπονητή στον κόσμο που δεν κάνει λάθη; Να τον πει.
Τρίτον, θυμάται κανείς σε τι κατάσταση παρέλαβε την ομάδα ο Πορτογάλος; Αποστολή… αυτοκτονίας είχε. Και τέλος πάντων, βάζοντας στη σούμα όλες τις επιλογές του μέχρι σήμερα, από τακτική, ενδεκάδες, πρόσωπα, αλλαγές, αποστολές, ό,τι θέλετε, ο Ολυμπιακός είναι κερδισμένος ή χαμένος;
Άφησε εκτός αποστολής με τον Παναθηναϊκό τους Ντομίνγκες, Ρομαό και Μαρίν και κόντεψε να έρθει η συντέλεια. Μυθικά πράματα. Σήμερα, θα υπάρχει η ίδια γκρίνια για την συγκεκριμένη απόφαση του; Ή περιμένουμε πότε θα… δικαιωθούμε για να αρχίσει το “σκάψιμο”. Είναι δυνατόν να κρίνεται ο προπονητής -όχι παιχνίδι με παιχνίδι πλέον- αλλά ανάλογα με τις ορέξεις του καθένα μας για το ποιους θα πάρει στην αποστολή ή θα βάλει στην ενδεκάδα;
Εγώ βλέπω ότι έχει χειριστεί όλους τους παίκτες του με τους ίδιους νόμους, ο Ολυμπιακός είναι πρώτος και καλύτερος στην βαθμολογία και με το ενάμιση πόδι στους “32” του Europa League. Βλέπω τους Ρέτσο, Μανθάτη και Ανδρούτσο να είναι ενεργά μέλη της πρώτης ομάδας. Βλέπω μια ομάδα που έμοιαζε μισοδιαλυμένη στις αρχές Αυγούστου, να μοιάζει ξανά με κανονικό σύνολο. Φυσικά και μέσα σε όλη αυτή την πορεία έχει κάνει λάθη ο Μπέντο. Και σίγουρα θα κάνει και στο μέλλον.
Μήπως όμως έχει κερδίσει τουλάχιστον το δικαίωμα να τον αφήσουμε να δουλέψει;
ΠΗΓΗ: sport24.gr
