Στα ψηλά ανέβηκε η μαϊμού και το μόνο που κατάφερε να δείξει για να εντυπωσιάσει τον κόσμο ήταν ο πισινός της.
Η δανεική – δοτή χρυσόσκονη που κάποιους άλλους καιρούς τους τύλιγε και τους έδινε μια σχετική λάμψη χάθηκε στο πρώτο ανάποδο φύσημα του αγέρα.
Χάθηκε η χρυσή πανοπλία και περιφέρονται γυμνοί, μικροί και αδύναμοι, γαντζώνονται στο όνομα νομίζοντας το για σωσίβιο και δεν έχουν καταλάβει πως άλλο το όνομα και άλλο η Χάρι.
Παλεύουν μεταξύ τους ποιος θα χρεωθεί την πιο μεγάλη ευθύνη για την κατρακύλα και την εξαΰλωση της μεγάλης Δημοκρατικής παράταξης.
Το τι συμβαίνει στον τόπο, τι συμβαίνει γενικά στον κόσμο, ποιες είναι οι ανακατατάξεις και οι εξελίξεις σε Παγκόσμιο επίπεδο τους είναι αδιάφορο.
Ακόμα όσο και αν κάποιος καλόπιστος θελήσει να τους χρεώσει με αγαθές προαιρέσεις το μετανιώνει τη επόμενη στιγμή με αυτά που βλέπει και με αυτά που ακούει.
Στο μυαλό του κάθε πολίτη έχει πια εδραιωθεί η άποψη – η βεβαιότητα ότι το μόνο που τους απασχολεί είναι η προσωπική πολιτική τους επιβίωση.
Δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ότι αυτό δεν αφορά κανέναν άλλο παρά μόνο τους ίδιους, αν χαθούν από το πολιτικό προσκήνιο δεν έχασε η «Βενετια βελόνι».
Ο ένας ο αποκαλούμενος και Γιωργάκης δεν κατάλαβε αυτό που έλεγε ο πατέρας του, ότι «το ΠΑΣΟΚ δεν κληρονομείται και δεν τεμαχίζεται», κακήν κακώς το κληρονόμησε, δεν έφτανε που το ξεφτίλισε για την δήθεν δική του υστεροφημία και δικαίωση στη συνέχεια το τεμάχισε κιόλας.
Δεν του φτάνουν όλα αυτά, συνεχίζει και σήμερα να το απαξιώνει, συνεχίζει να πληγώνει την μεγάλη Δημοκρατική παράταξη με την επιμονή του να δηλώνει παρών και να επιζητεί την δήθεν δικαίωση του.
Η φύση και η κοινωνία αρνείται το κενό, τον εκμεταλλεύτηκε τον νόμο η Φώφη μας, η Πρόεδρος μας χωρίς να μετρήσει και να λογαριάσει τη δύναμη που της έδιναν τα δεκανίκια.
Δεν κατάλαβε πως άλλο το θέλω και άλλο το μπορώ, το πάλεψε, το μεθόδευσε να γίνει Πρόεδρος σε μια εποχή που καράβι του ΠΑΣΟΚ πήγαινε για φούντο, τραβούσε στη ξέρα.
Ο καλός ο καπετάνιος Φώφη μου στη φουρτούνα φαίνεται, το μόνο που κατάφερες μέχρι τώρα είναι να το προσαράξεις το ταλαίπωρο καράβι του ΠΑΣΟΚ στο βούρκο, τις μεθοδεύσεις, τις τρικλοποδιές, στις υπόγειες διαδρομές της ανιστόρητης άποψης της δημιουργίας της ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ.
Ξεφτιλισμός ιδεών και προσώπων, συνωστίζονται και διαγκωνίζονται για μια θέση στο παγκάρι της ιστορικής Εκκλησίας του ΠΑΣΟΚ οι κάθε λογής περιφερόμενοι πολιτικολογούντες με μοναδικό στόχο να ξεπεράσουν τον φόβο και την αγωνία τους μη τυχόν και μείνουν στα αζήτητα της πολιτικής ιστορίας.
Και εσύ Βαγγέλη μου πίστεψες με όλο σου το «είναι» ότι και η πιο ψηλή κορυφή είναι πολύ μικρή για τη δική σου μεγαλοσύνη.
Τα κατάφερες αρκετά εύκολα να οδηγήσεις την παράταξη στα πιο χαμηλά ιστορικά εκλογικά ποσοστά.
Σου είναι αδύνατον να αποδεχτείς ότι εσύ έκανες λάθος, είσαι απόλυτα βέβαιος πως το λάθος το έχουν οι πολίτες, αυτοί δεν καταλαβαίνουν, είναι μικρόνοες, ηλίθιοι, βλάκες, αγνώμονες που δεν σου αναγνωρίζουν πως έσωσες τη χώρα, πως τσαλάκωσες την επιστημονοσύνη σου και την πολιτική σου μεγαλοφυΐα για το χατίρι τους.
Επιμένεις για την προσωπική σου δικαίωση, μακρηγορείς επί «παντός του επιστητού» προβάλλοντας τη ρητορική σου δεινότητα και τις Συνταγματολογικές σου γνώσεις.
Η πολιτική Βαγγέλη μου «προσμετράται εκ του αποτελέσματος», η πολιτική σου και οι επιλογές σου μετρήθηκαν και βρέθηκαν λειψές.
Γύρω – γύρω από τον μελλοθάνατο περιφέρονται οι λοιποί τεθλιμμένοι συγγενείς πρώτου, δεύτερου και τρίτου βαθμού μη τυχόν και ξεχαστούν στο μοίρασμα της ελάχιστης εναπομείνασας περιουσίας.
Κλαίουν και οδύρονται για την αγάπη που είχαν και έχουν για τον μελλοθάνατο, προσφέρουν στα λόγια ακόμα και τη ζωή τους για μια νεκρανάσταση.
Θίασος που μόνο θλίψη και κατήφεια προκαλεί, τα λίγα λεπτά δημοσιότητας που απολαμβάνουν από τα ΜΜΕ που αυτά τη δουλειά τους κάνουν τους δίνουν την αίσθηση ότι είναι ξεχωριστοί και ότι η πολιτική ζωή του τόπου δεν έχει μέλλον χωρίς αυτούς.
Ώρα είναι να τελειώνουν οι θλιβερές παραστάσεις του θιάσου, ένας είναι ο δρόμος, ο δρόμος της πολιτικής, ο δρόμος της συνάντησης του ΠΑΣΟΚ με τα πραγματικά προβλήματα που αφορούν την κοινωνία, ο δρόμος που χάραξε το ΠΑΣΟΚ από τη στιγμή της ίδρυσης του, ο δρόμος της κοινωνικής του αντιστοίχισης, ο δρόμος του να γίνει το σημερινό γραφειοκρατικό ΠΑΣΟΚ αληθινό ΠΑΣΟΚ.
ΠΡΑΣΚΕΥΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
18/11/2016
Καλα τωρα το καταλάβατε ότι ΣΥΡΙΖΑ είναι ΠΑΣΟΚ. Ολοι εχουν παει στο ΣΥΡΙΖΑ από το ΠΑΣΟΚ για την καρεκλα. Εχουν μπει και οι κουμουνιστες και εχει γινει το ΣΥΡΙΖΑ το κομμα με ότι σκουπιδι ειχαν οι αλλοι. Οι πιο αχρηστοι από τους πιο αχρηστους.
PARASKEVAS CORPORATION: η χρυσόσκονη και το παλιό καλό Πασόκ.