«Δεν περίμενα ποτέ ότι θα μου συμβεί κάτι τέτοιο. Ακουγα ιστορίες για γυναίκες που κακοποιούνται και έλεγα ”μα πώς κάθεται και τον ανέχεται;”.
Μετά από δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια σε έναν γάμο όχι απλώς φθοροποιό, αλλά επικίνδυνο, ήρθε η στιγμή να σπάσω τη σιωπή μου. Θέλω για πρώτη φορά να δώσω στον εαυτό μου και στα παιδιά μου μια προοπτική. Ενα καινούργιο κοίταγμα ζωής, απαλλαγμένο απ’ τον πόνο και τον φόβο.
Αν από τη δική μου ιστορία έστω και μία γυναίκα πάρει δύναμη να απελευθερωθεί, θα είναι για μένα μεγάλη νίκη», αποκαλύπτει στο «Εθνος» η 36χρονη Μαρία, από τη Σερβία, μητέρα τριών παιδιών και θύμα συζυγικής κακοποίησης.
Είναι μία από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις γυναικών που έχουν πέσει θύματα συστηματικού ξυλοδαρμού από αντρικά χέρια. Οι απειλές, οι εκβιασμοί, η τρομοκράτηση, η απαξίωση ήταν επίσης ένα κομμάτι της καθημερινότητάς της.
Με τη διαφορά ότι, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, η Μαρία αποφάσισε να αναλάβει δράση και να απευθυνθεί στην Αννα Ράζου, ιατροδικαστή και επιμελήτρια Β’, στο Ασκληπιείο Βούλας. Με τη βοήθεια τη δική της, αλλά και των ψυχολόγων του νοσοκομείου πλέον η Μαρία δεν είναι μόνη της. Η 36χρονη κατάφερε να σπάσει τα δεσμά και κάνει μια νέα αρχή μαζί με τα τρία της παιδιά.
Κεραυνοβόλος έρωτας
Γνωρίστηκαν με τον πρώην σύζυγό της το ’99 όταν η ίδια εγκατέλειψε μαζί με την οικογένειά της τη Σερβία και ήρθε στη χώρα μας για να γλιτώσουν από τους βομβαρδισμούς. Ο έρωτάς τους ήταν κεραυνοβόλος. Ο πατέρας της είχε αγοράσει ένα διαμέρισμα στη Βουλιαγμένη, οπότε βρήκαν εκεί προσωρινό καταφύγιο. Η Μαρία κατάγεται από εύπορη οικογένεια, καθώς ο πατέρας της έχει εταιρείες και εργοστάσια στην πατρίδα τους.
 |
Στο Βελιγράδι σπούδαζε Φαρμακευτική, αλλά δυστυχώς λόγω του πολέμου παράτησε το πανεπιστήμιο. Στην Ελλάδα ξεκίνησε σπουδές στα χρηματοοικονομικά και στη σχολή άρχισε να αναπτύσσεται το ειδύλλιο ανάμεσά τους. Υστερα από έξι μήνες σχέσης ήρθε το πρώτο βίαιο ξέσπασμα.
«Με χτύπησε από ζήλια, χωρίς ποτέ να του δώσω την παραμικρή αφορμή. Τότε ένιωσα κολακευμένη γιατί ο σύντροφός μου έδειχνε μ’ αυτό τον τρόπο πόσο με θέλει. Εκανα ολέθριο λάθος».
Στα 24 τους χρόνια αποφάσισαν να παντρευτούν και να ζήσουν στη Σερβία. Ακόμη και εκείνη η μέρα για τη Μαρία θα μετατρεπόταν σε εφιάλτη. Λίγο πριν ανέβουν τα σκαλιά της εκκλησίας ο σύζυγός της, πάλι από ζήλια, φρόντισε να αφήσει πάνω στο κορμί και στην ψυχή της τα δικά του… σημάδια. Με κλωτσιές στην κοιλιά και σε άλλα μέρη του σώματός της η Μαρία έπρεπε να δείχνει χαρούμενη στους τριακόσιους καλεσμένους τους. Δεν είπε τίποτα σε κανέναν. Απλά το προσπέρασε.
«Περάσαμε μια φάση ηρεμίας, αλλά λίγο μετά τη γέννηση της κόρης μας η συμπεριφορά του άλλαξε και πάλι. Ελειπε συνέχεια από το σπίτι και τα βίαια ξεσπάσματά του γινόντουσαν και μπροστά στο παιδί», αναφέρει.
 |
Οταν τη ρωτάμε πώς πήρε την απόφαση να κάνει άλλα δυο παιδιά με τον συγκεκριμένο άνθρωπο, η Μαρία μας εκμυστηρεύεται ότι αυτό έγινε εξαιτίας ενός σοβαρού γυναικολογικού προβλήματος. Οταν ήταν 20 ετών οι γιατροί της είχαν πει ότι δεν θα καταφέρει να γίνει μητέρα. Και η ίδια ήθελε τόσο πολύ να αποκτήσει μια όμορφη και μεγάλη οικογένεια.
Η Μαρία δεν δυσκολεύεται να διηγηθεί τα ζοφερά κεφάλαια της ιστορίας της. Δεν φοβάται τώρα πια. «Το τρίτο μου παιδί προήλθε από βιασμό. Σήμερα, μετά τα ασφαλιστικά μέτρα που κέρδισα στο δικαστήριο και με τη βοήθεια του πατέρα μου προσπαθούμε να κάνουμε μια νέα αρχή με τα παιδιά μου, τα οποία εδώ και καιρό πηγαίνουν σε ψυχολόγο», προσθέτει.
Αν και ο σύζυγός της έναν χρόνο τώρα έχει φύγει από το σπίτι, πριν από έναν μήνα παραλίγο να της σπάσει το χέρι. «Αυτό που ακόμη δεν μπορώ να συγχωρήσω στον εαυτό μου είναι το ότι αφέθηκα τόσο πολύ, το ότι έπαιξα το παιχνίδι του».
Στην Ελλάδα της κρίσης η συζυγική κακοποίηση καταλαμβάνει όλο και περισσότερα… τετραγωνικά μέσα στο σπίτι. Η «αθέατη βία», όπως ονομάζεται η βία μέσα στο σπίτι, εξακολουθεί να αποτελεί μια μάστιγα που επιδεινώνεται μέσα στο κλίμα της εποχής.
Μέχρι εγκαύματα
Είναι εντυπωσιακό, όπως σημειώνει η κ. Ράζου, ότι μόνο τον Σεπτέμβριο στο Ασκληπιείο Βούλας αντιμετώπισαν 25 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, εκ των οποίων 15 θύματα δήλωσαν τον ξυλοδαρμό τους στα αστυνομικά τμήματα της χώρας. Από τα 15 περιστατικά τα 4 αφορούσαν ανδρική κακοποίηση. Σχεδόν ο ίδιος αριθμός περιστατικών καταγράφεται και για τον Οκτώβριο.
«Αυτά που αντιμετωπίζουμε ξεκινούν από απλές σωματικές βλάβες, εκχυμώσεις, εκδορές, διασχίσεις στο δέρμα, τοπικά οιδήματα, τοπικές θλάσεις των μαλακών μορίων, μέχρι πολύ βαριές σωματικές βλάβες, όπως κατάγματα οστών, εγκαύματα δευτέρου και τρίτου βαθμού κ.ά. Πρόσφατα με συγκλόνισε η περίπτωση μιας 34χρονης γυναίκας, η οποία προσήλθε στο ιατρείο, λεχώνα δυο εβδομάδων, στο δεύτερο παιδί τους. Ο σύζυγός της την είχε χτυπήσει τόσο πολύ, που από το σοκ και τον τρόμο τής κόπηκε το μητρικό γάλα. Αύριο, διεθνής ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, διοργανώνουμε μια ημερίδα στο νοσοκομείο για τις κακοποιημένες γυναίκες, με τη συμμετοχή όλων των αρμόδιων φορέων για να ευαισθητοποιήσουμε και να αφυπνίσουμε τους συνανθρώπους μας πάνω σ’ αυτό το ζήτημα».
Οταν μια πόρτα κλείνει, τα ένοχα μυστικά της βίας μένουν πίσω από αυτή. Δεν γνωρίζει όρια κοινωνικής τάξης, μόρφωσης ή εισοδήματος η άσκηση βίας στις διάφορες μορφές της (λεκτική, σωματική, σεξουαλική). Και η μαρτυρία της 60χρονης Ολγας, μητέρας δυο παιδιών, συγκλονίζει, αφού η ίδια ακόμη και σήμερα παραμένει εγκλωβισμένη σ’ έναν αποτυχημένο γάμο και είναι έρμαιο του βίαιου χαρακτήρα του συζύγου της. Η κακοποίησή της είναι τις περισσότερες φορές λεκτική και ψυχολογική, παρά σωματική, όπως μας εκμυστηρεύεται. Δυο φορές είχε κρούσματα σωματικής βίας και μάλιστα το ένα συνέβη πριν από έναν μήνα, που το κατήγγειλε στην Αστυνομία, ενώ συμβουλεύτηκε και νομικό σύμβουλο. Αυτή ήταν και η αρχή του τέλους.
«Με χτύπησε πολύ άσχημα. Πάντα με υποτιμούσε, με έβριζε, δεν μου έδινε καμία σημασία και είχε εξωσυζυγικές σχέσεις. Τα τελευταία πέντε χρόνια κοιμόμαστε σε ξεχωριστές κρεβατοκάμαρες. Τα παιδιά μας είναι μεγάλα και πλέον δεν αντέχω άλλο. Θέλω να ζήσω, να αναπνεύσω οξυγόνο και να είμαι ελεύθερη», λέει.
Γνωρίστηκαν όταν ήταν 14 ετών, αλλά παντρεύτηκαν αρκετά χρόνια μετά όταν η Ολγα στα τριάντα της έμεινε έγκυος. «Ποτέ του δεν με αγάπησε. Ημουν ανασφαλής και αποζητούσα την αγάπη με κάθε τίμημα. Η βία είχε γίνει για μένα ένας φυσιολογικός τρόπος ζωής. Πλέον βρήκα το θάρρος και τη δύναμη και έχω κινήσει τις διαδικασίες να απαλλαγώ μια για πάντα από αυτόν τον άνθρωπο».
Γρηγόρης Λέων, πρόεδρος της Ελληνικής Ιατροδικαστικής Εταιρείας
«Απαραίτητη η ιατροδικαστική εξέταση»
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, τρεις στους δέκα μαθητές εφηβικής ηλικίας στη χώρα μας βιώνουν ένταση και καβγάδες μέσα στην οικογένεια συνεπεία της οικονομικής κρίσης.
Οπως σημειώνει ο Γρηγόρης Λέων, πρόεδρος της Ελληνικής Ιατροδικαστικής Εταιρείας, «καθημερινά διαπιστώνουμε μία κλιμάκωση των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας. Ενα σχετικά νέο χαρακτηριστικό είναι ότι πλέον όλο και περισσότεροι άνδρες καταγγέλλουν αντίστοιχα περιστατικά από τις συζύγους τους. Βέβαια, ακόμα οι άνδρες στη χώρα μας δεν φαίνεται να φτάνουν εξίσου εύκολα στον ιατροδικαστή.
Αντίθετα στο Ηνωμένο Βασίλειο οι άνδρες αποτελούν περίπου το 40% των θυμάτων στα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Αυτό που πρέπει να γνωρίζουν όλα τα θύματα σωματικής βίας είναι ότι πρέπει άμεσα να προσφεύγουν σε ιατροδικαστή. Κανένα άλλο ιατρικό πιστοποιητικό από ιατρό διαφορετικής ειδικότητας δεν έχει καμία απολύτως αξία. Ο μόνος που έχει την κατάλληλη εκπαίδευση για την πιστοποίηση των σωματικών βλαβών είναι ο ιατροδικαστής.
Συνεπώς είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι μόνο μία κλινική ιατροδικαστική εξέταση είναι απαραίτητη και πρέπει να πραγματοποιείται έγκαιρα. Η διαδικασία εξαρτάται από το πόσο άμεσα θέλουμε να καταθέσουμε μήνυση. Εάν επιθυμούμε να το πράξουμε αμέσως, τότε στο τμήμα δηλώνουμε ότι επιθυμούμε την εξέταση από ιατροδικαστή, οπότε και μας δίνεται εντολή εξέτασής μας σε ένα δημόσιο ιατροδικαστή.
Εάν πάλι θέλουμε είτε να εκμεταλλευτούμε το τρίμηνο περιθώριο υποβολής μηνύσεως, είτε να το σκεφτούμε περαιτέρω εάν θα προχωρήσουμε νομικά, τότε θα πρέπει άμεσα να επισκεφτούμε ένα ιδιωτικό ιατροδικαστικό ιατρείο για την πιστοποίηση των βλαβών».
Μαρίνα Ζιώζιου- ΕΘΝΟΣ
