Bασικό θέμα συζήτησης την περασμένη εβδομάδα, ήταν το γεγονός ότι οι μαθητές μας πάτωσαν χειρότερα από κάθε άλλη φορά στο τεστ PISA, το πιο αξιόπιστο διεθνώς τεστ για 15χρονους εφήβους, φανερώνοντας πως έχουμε ένα από τα χειρότερα εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο. Βλέπω κάποιους να ιχυρίζονται ότι αυτό το τεστ δεν είναι αξιόπιστο επειδή δήθεν μετράει πόσο κατάλληλος είναι κάποιος μαθητής για τη βιομηχανία. Προφανώς είναι παραπληροφορημένοι, δεν έψαξαν και δεν είδαν καν τα θέματα, και παραπληροφορούν και άλλους. Έψαξα λοιπόν και βρήκα τα θέματα που τους έβαλαν στις φυσικές επιστήμες: Ένα υπέροχο θέμα με τρεις πανέμορφες ερωτήσεις για τα μεταναστευτικά πουλιά, κι άλλες τόσες υπέροχες ερωτήσεις σε άλλο θέμα για τους μετεωρίτες, τα πεφταστέρια. Κανένα ερώτημα δεν απαιτούσε ειδικές γνώσεις, αρκούσε ο έφηβος να παρατηρεί τον κόσμο γύρω του και να έχει κοινή λογική. Κι ασφαλώς, κανένα από αυτά τα θέματα δε μετράει δήθεν πόσο κατάλληλος είναι ο αυριανός πολίτης για το «κέρδος των βιομηχανιών» όπως ισχυρίζονται κάποιοι. Μετράει ίσως πόσο ευαίσθητος είναι ο αυριανός πολίτης σε θέματα περιβάλλοντος και στη μαγεία του φυσικού κόσμου που μας περιβάλλει.
Αλλά ας δούμε την άποψη ενός πιο ειδικού.Γράφει ο Ανδρέας Ζαμπούκας , καθηγητής κλασσικής φιλολογίας μεταξύ άλλων : «…Tι στο καλό συμβαίνει στα μυαλά τους, όταν γράφουν; Φταίνε μόνο οι υπολογιστές και τα κινητά που χάθηκε η εστίαση στο συγκεκριμένο και μπερδεύουν εικόνες, λέξεις και άσχετες πληροφορίες; Τι φταίει που το μυαλό δεν λειτουργεί σωστά και δεν ανταποκρίνεται σε αυτά που ο άλλος κόσμος μπορεί και ανταπεξέρχεται; Τα συνηθισμένα και πολύ γνωστά αλλά τόσο ακλόνητα που δεν αλλάζουν. Εκτός από το υπουργείο Παιδείας που αλλάζει υπουργούς και ιδεοληψίες σαν τα πουκάμισα. Δάσκαλοι και καθηγητές μεγάλης ηλικίας οι οποίοι στο μεγαλύτερο ποσοστό τους, δεν κατανοούν τι συμβαίνει έξω από την Ελλάδα και ίσως έξω από το σπίτι τους… Φιλοσοφία χρησιμοθήρα και αδυναμία έλλογης χρήσης επιχειρημάτων, ορθολογικής διατύπωσης απόψεων και επαγωγικών σκέψεων για τους μαθητές. Αδιαφορία για τις ευθύνες του διευθυντή που διαχειρίζεται το σύστημα της εκπαιδευτικής μονάδας και εντατικοποίηση της υποκουλτούρας στο εξωσχολικό περιβάλλον. Και λαϊκισμός! Αφόρητος και ανελέητος λαϊκισμός, που εγκλωβίζει τους πάντες στο να μην τολμήσουν τίποτα ουσιαστικό, πέρα από τις νευρώσεις τους για υπεράσπιση του ατομοκεντρισμού τους. Ε, όλα αυτά και πολλά άλλα ξεκόβουν τον μέσο όρο της Ελλάδας από τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο και διευρύνουν το χάσμα μεταξύ χαρισματικών Ελλήνων και κοινωνίας. Η μειοψηφία των καλών μαθητών προχωράει μόνη της και αριστεύει μέσα και έξω από τη χώρα. Αλίμονο όμως, σε αυτή τη «μεσότητα» που κάθε χρόνο πέφτει ακόμα πιο χαμηλά, καταδικάζοντας όλους μας στη μετριότητα. Γιατί οι κοινωνίες από το μέσο όρο εξαρτώνται κυρίως και όχι από τους άριστους. Ο μέσος όρος ψηφίζει και εκλέγει τις κυβερνήσεις, όχι οι άριστοι…»
