«Όταν έστω και ένα μόνο παιδί στερείται τα δικαιώματά του, τότε ακυρώνεται η έννοια “δικαιώματα του ανθρώπου». Τα παιδιά χρειάζονται την αγάπη μας και τη φροντίδα μας όχι μόνο την παγκόσμια ημέρα του παιδιού, στις 11 Δεκεμβρίου, αλλά όλες τις μέρες του χρόνου» (Αντώνης Σαμαράκης)
Aρθρο 3: Όλοι οι ενήλικες πρέπει να κάνουν αυτό που είναι καλύτερο για σένα. Όταν οι μεγάλοι παίρνουν αποφάσεις, πρέπει να σκέφτονται τι συνέπειες θα έχουν αυτές τους οι αποφάσεις για τα παιδιά.
ΑΡΘΡΟ 4: Το κράτος έχει ευθύνη να εξασφαλίσει πως τα δικαιώματά σου προστατεύονται. Πρέπει να βοηθήσει την οικογένειά σου να προστατεύει τα δικαιώματά σου και να δημιουργήσει ένα περιβάλλον όπου θα μπορείς να μεγαλώσεις και να αναπτυχθείς πλήρως. (Από την χάρτα δικαιωμάτων των παιδιών).
Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού στις 11 Δεκεμβρίου! Ας εορτάσουμε λοιπόν, ένα παιδί που πεθαίνει κάθε 3 δευτερόλεπτα. Ας εορτάσουμε κάπου ανάμεσα στην εξαθλίωση, στον αναλφαβητισμό, στην έλλειψη υγειονομικής περίθαλψης, στα άστεγα και ασυνόδευτα παιδιά όλου του κόσμου. Ας εορτάσουμε λοιπόν! Χρόνια πολλά στα παιδιά του κόσμου! Ποιου κόσμου; Του κόσμου όπου γεννιούνται πάνω από 20 εκατ. ελλειποβαρή παιδιά, του κόσμου όπου πεθαίνουν πάνω από 5 εκατ. από αυτά, ενώ τα υπόλοιπα ενηλικιώνονται με μειωμένες νοητικές και σωματικές ικανότητες. Εορτάζουμε γι’ αυτά τα παιδιά λοιπόν, που ανήκουν στο 69,3% του παγκόσμιου ενήλικου πληθυσμού! Παγκόσμια ημέρα του παιδιού… άλλη μια μέρα παγκόσμιας υποκρισίας. ΥΓ. Συνήθως δεν συμβαδίζω με τις Παγκόσμιες Ημέρες. Γνωρίζω τη σημασία τους, αλλά πάντοτε δυσκολεύομαι με το πώς εξορίζουμε τη ζωή στην ασφάλεια μικρών, ελάχιστων κελιών του ημερολογίου. Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού στις 11 Δεκεμβρίου. Μα πιο πολύ ίσως να συμπίπτει με μιαν άλλη μέρα. 32 Δεκεμβρίου. Κι ας μην υπάρχει επισήμως. Ονομάστε την όπως θέλετε, αν θέλετε. Κάπου εκεί , σε μια άγνωστη μέρα- και νύχτα – ενυπάρχει κάθε ανείπωτος πόνος, κάθε όνειρο κι ελπίδα μας . Για τα παιδιά της Ελλάδας που στερούντα βασικών αγαθών, που πεινούν, που υποσιτίζονται, που κρυώνουν, που μεταναστεύουν .
