Πρόσωπο της χρονιάς: Ο εφημέριος του Αγ. Παντελεήμονος!

Εχει χαρακτηριστεί απ’ όλους ως «ο προστάτης των φτωχών» και όχι αδίκως. Γιατί, εδώ και χρόνια έχει αναλώσει την ζωή του, βοηθώντας τους πάσχοντες συνανθρώπους μας. Η Ενορία του, του Αγίου Παντελεήμονος, έχει ταυτιστεί με την φιλανθρωπία, καθώς δεν περνά μέρα, που να μην πλημμυρίζει από συνανθρώπους, που «δεν έχουν, που την κεφαλήν κλίναι».

Ιδιαίτερα τις μεγάλες γιορτές εκατοντάδες ανθρώπων σιτίζονται στην Ενορία του Αγίου Παντελεήμονος.
Ο Παπαχρήστος, φροντίζει για όλα, έχοντας την συμπαράσταση της Μητροπόλεως αλλά και δεκάδων συνανθρώπων.
Για το όλο ανιδιοτελές έργο του, που σπανίως έχει να επιδείξει το νησί, η «δημοκρατική» αναδεικνύει τον Παπαχρήστο Σιάνα, Εφημέριο του Ιερού Ναού του Αγίου Παντελεήμονος, ως «πρόσωπο της χρονιάς».
Πότε άρχισε, όμως, το έργο του ο σεμνός ιερέας και σε τι συνίσταται αυτό κατά κανόνα;
Ας αφήσουμε τον ίδιο, να περιγράψει σε αδρές γραμμές πολύ λίγα, από τα πολλά:
«Το φιλανθρωπικό έργο εδώ στον Άγιο Παντελεήμονα ξεκίνησε το 1996. Είναι μεγάλο και αξιοζήλευτο. Πάντα με τις ευλογίες του Μητροπολίτου Ρόδου Κυρίου Κυρίλλου ξεκινήσαμε τις δραστηριότητες, αρχίσαμε με εκδηλώσεις στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα για όλη την Ενορία μηδενός εξαιρουμένου. Αρχίσαμε με τα ψάρια, που τρεις φορές και τέσσερις δίναμε στον κόσμο χάρη στην μεγάλη προσφορά του φίλου μου καπετάν Καραοσμάν, που κάθε χρόνο μας προσφέρει 4.000 κιλά ψάρια. Άρχισα να καταγράφω την κατάσταση στην ενορία σπίτι-σπίτι. Πήγα να τους γνωρίσω και να καταγράψω τα προβλήματά τους, που είναι πολλά. Αρχίσαμε να κάνουμε μπαζάρ με την μικρή κόρη του γνωστού επιχειρηματία Γιάννη Πάππου, την Νάντια, μαθήτρια τότε, που έφτιαχνε διάφορα δωράκια με την μητέρα και την θεία της. Μπαζάρ με μεγάλη επιτυχία. Την πρώτη χρονιά μαζέψαμε 2.400 ευρώ που κατόπιν εγώ, η μητέρα της Ελένη και η μικρή πήγαμε και δώσαμε τα χρήματα σε αυτούς που είχαν μεγάλη ανάγκη. Την ερχόμενη χρονιά πάλι έγινε το μπαζάρ. Μαζέψαμε 2.000 ευρώ και έγινε το ίδιο με διαφορετικούς παραλήπτες.  Μαζεύουμε διάφορα τρόφιμα, πρώτης ανάγκης και καλύπτουμε τις ανάγκες πολλών συνανθρώπων μας. Πρωτοτυπίσαμε και ξεκινήσαμε κάτι που κανείς άλλος δεν έκανε. Την Τσικνοπέμπτη ταϊζουμε γύρω στα 1.000 άτομα μπριζόλες, λουκάνικα, σουβλάκια, αναψυκτικά, κρασί, όλα δωρεάν για τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Την Κυριακή της Τυροφάγου πάλι ταϊζουμε 1.000 μερίδες μακαρόνια με σάλτσα και τυρί, άφθονα αναψυκτικά και κρασί. Κυριακή των Βαϊων προσφέρουμε ψάρια 1.000-1.500 κιλά δωρεάν, 1.000 καρβέλια ψωμί, αυγά, λάδι και τρόφιμα. Μεγάλη Τρίτη 1.200 κιλά κρέας κατσίκι. Το καλοκαίρι εκδηλώσεις με σουβλάκια και χορούς. Το πιο σημαντικό, ωστόσο, είναι το συσίτιο μας. 50 άτομα την ημέρα, εδώ και 6 χρόνια. Ακόμη αντέχουμε μέχρι σήμερα. Τα προβλήματα όλο και μεγαλώνουν. Η Ιερά Μητρόπολη κάνει ένα πολύ μεγάλο έργο, βοηθάει πάρα πολύ τον κόσμο με τρόφιμα, με φάρμακα, με αεροπορικά εισιτήρια για Πειραιά και Αθήνα. Πληρώνει λογαριασμούς νερού καθώς και της ΔΕΗ. Γενικά βοηθάει κάθε μέρα το ίδιο.  Ξεχνούν όμως πολλοί πως η εκκλησία δεν είναι τράπεζα και δεν μπορούμε να καλύψουμε όλους και όλα τα έξοδα γιατί κάποιες φορές η συμπεριφορά τους είναι απαράδεκτη και απαιτητική.
Πάντα όποιος περάσει για βοήθεια από το φιλόπτωχο σε τρόφιμα τους καλύπτουμε είτε από τον Άγιο Παντελεήμονα. Το έργο είναι μεγάλο και θα συνεχίζουμε να βοηθάμε».
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ;
Ποιός είναι, όμως, ο Παπαχρήστος και από που έρχεται;
Γεννήθηκε 25-12-1953 στο Άργος Αργολίδος από  ευσεβείς γονείς, τον Γεώργιο και την Γεωργία Σιάνα και είναι το τρίτο από τα 6 παιδιά της οικογενείας. Παρέμεινε στην γενέτειρα του μέχρι το 20ο έτος της ηλικίας του, όπου βοήθησε ποικιλοτρόπως την φτωχική οικογένεια του. Στην πατρίδα του διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα και εκεί εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Οικονομικός μετανάστης στις δύσκολες εκείνες εποχές και μη βρίσκοντας εργασία, βρέθηκε στον Καναδά, όπου εργαζόταν σκληρά για να βοηθήσει την πολυμελή οικογένεια του αλλά και για να επιβιώσει ο ίδιος.  Εργαζόμενος εκεί σκληρά ζούσε με το όνειρο της επιστροφής του στην πατρίδα Ελλάδα. Αλλά το βαθύτερο όνειρο του ήταν η εκπλήρωση του τάματος του στην Υπεραγία Θεοτόκο για την Ιεροσύνη. Το όνειρο του ήταν να επιστρέψει στην Ελλάδα και να αφιερωθεί στην Μητέρα Εκκλησία ως ταπεινός και ευαισθητοποιημένος κληρικός. Ο Άγιος Τριαδικός μας Θεός και η ουράνια μητέρα μας η Υπεραγία Θεοτόκος εισάκουσαν την προσευχή του και όταν νυμφεύθηκε και απέκτησε μια θυγατέρα, την Μαρίνα, τότε δόθηκε στα χέρια της εκκλησίας και χειροτονήθηκε ιεροδιάκονος και πρεσβύτερος από τον ευσεβή και ενάρετο Μητροπολίτη Ρόδου Απόστολο Διμέλη. Διάκος, 17-7-1995, στον ιερό ναό Αγίας Μαρίνης Απολακκιάς και Πρεσβύτερος, 26-7-1995, στον Ιερό Ναό Αγ. Παρασκευής Κατταβιάς Ρόδου. Για δέκα συναπτά έτη διηκόνησε την ενορία του Άγιου ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστου Ιωάννου του Θεολόγου στο Γεννάδι Ρόδου. Στην συνέχεια, η εκκλησία τον κάλεσε να υπηρετήσει την ενορία του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρως Παντελεήμονος, πόλεως Ρόδου, από τον Ιούνιο του 2005. Στην πολυετή εκκλησιαστική διακονία του διακρίθηκε για την αφοσίωση του στην εκκλησία και την διακονία του πάσχοντος συνανθρώπου του. Στην ενορία Γενναδίου τελούσε επ’ακριβώς τις Ιερές ακολουθίες της εκκλησίας, αλλά επιδόθηκε και στην συντήρηση και εξωραϊσμό όλων των παρεκλησιών της ενορίας.  Στην ενορία του Αγίου Παντελεήμονος τελεί επ’ακριβώς τις ιερές ακολουθίες κατά το τυπικό της Αγίας Εκκλησίας. Επίσης ανακαίνισε τον Ιερό Ναό κάνοντας πλακόστρωση και μαρμαρόστρωση εσωτερικά και εξωτερικά του Ναού. Δημιούργησε παρεκκλήσιον εντός του Ναού Αφιερωμένο στον Άγιον Ιερομάρτυρα Ερμόλαο και την Αγία Αναστασία, την Ρωμαία. Ανακαίνισε το πνευματικό κέντρο μέσα στο οποίο τελείται πλούσιο φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο.  Ο πατέρας Χρήστος ζει στην ιεροσύνη με δύο σκοπούς. Πρώτος η μυστηριακή ζωή της εκκλησίας, να τελείται συχνά, όπως ορίζει η ορθόδοξη εκκλησία και να συμμετέχουν όσο το δυνατόν περισσότεροι πιστοί διότι με την μυστηριακή ζωή της διοχετεύεται η Αγιαστική και σωστική χάρις του Θεού στον άνθρωπο. Δεύτερος σκοπός του είναι η φιλανθρωπία και η απάλυνση του ανθρώπινου πόνου.
Ευχή όλως μας είναι, το παράδειμά του να ακολουθήσουν και άλλοι πολλοί.
Ο Θεός, ας του δίνει δύναμη και κουράγιο.