Α-τυπος και υπογραμμός: Η ευκαιρία

Τα 24ωρα που διανύουμε είναι κρίσιμα για το μέλλον της κεντροαριστεράς. Ιστορικά θα μπορούσε να πει κανείς.
Είναι ανάγκη, την ώρα αυτή να επικρατήσει ψυχραιμία από όλες τις πλευρές. Να μπουν στην άκρη φέουδα και προσωπάρχες, μικροπολιτικές και φιλοδοξίες, αν πράγματι είναι ουσιαστικό το ενδιαφέρον για την ενοποίηση της κατακερματισμένης κεντροαριστεράς, που έχει γίνει χίλια κομμάτια. Τόσα κομμάτια όσα και οι απόψεις του καθενός ξεχωριστά για το πώς θα πρέπει να προχωρήσει αυτή η πρωτοβουλία.
Το πρώτο, ουσιαστικό, βήμα φαίνεται να έγινε κατά την συνάντηση του Γιώργου Παπανδρέου με την Φώφη Γεννηματά. Και λέω, φαίνεται, διότι υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να τορπιλιστεί η προσπάθεια αφού οι διαφωνίες για τον τρόπο, τον χρόνο, την συγκυρία και τις προϋποθέσεις είναι πολλές, από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές.
Η αλήθεια είναι ότι, πολλά ερωτηματικά πλανώνται στον αέρα για την συνεργασία και «πού θέλουν τελικά να το πάνε». Ο μόνος τρόπος για να δοθούν οι απαντήσεις, είναι να αφήσουμε τις εξελίξεις να τρέξουν. Να σχηματοποιηθεί η συνεργασία, να ξεκαθαρίσει το θολό τοπίο των πρώτων ημερών, κι όταν κατακάτσει η σκόνη να μπουν οι «κόκκινες γραμμές». Οι όποιες «κόκκινες γραμμές» κι αν χρειάζεται βεβαίως να μπουν.
Εχει μεγαλύτερη αξία, να δημιουργηθεί ένας τρίτος πόλος ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Ένα ανάχωμα, που θα κόψει την φόρα της Χρυσής Αυγής, μια ασφαλιστική δικλείδα ότι δεν θα εγκλωβιστεί ξανά ο ψηφοφόρος του κέντρου και της κεντροαριστεράς, μια προοπτική ότι δεν θα διαμορφωθούν ξανά συνθήκες διπολισμού στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Μπροστά σε αυτή την μεγάλη ευκαιρία, οι επιφυλάξεις και οι αμφιβολίες για την τύχη ή τις προϋποθέσεις του εγχειρήματος, αυτόματα γίνονται πολύ μικρές. Σχεδόν αόρατες. Το θυμικό του καθενός μπορεί να αντιδρά, γιατί ο διαχωρισμός και ο αποχωρισμός έγινε πρόσφατα και όχι ομαλά. Ποιος είναι αυτός ο αποχωρισμός εξάλλου που δεν αφήνει πικρή γεύση στο στόμα και ποιος είναι διαχωρισμός εκείνος που δεν απαιτεί όρια, φυσικά και νοητά…
Οι συνθήκες δεν θα είναι ποτέ ιδανικές. Τώρα, που έγιναν τα πρώτα βήματα ας βρουν στέρεο έδαφος να πατήσουν. Κι αν αυτοί που κρατούν τα ηνία της προσπάθειας, ξεστρατίσουν ή χάσουν τον προσανατολισμό τους, η βάση έχει την δύναμη είτε να τους επαναφέρει είτε να τους αφήσει στου δρόμου τα μισά.
Η ευκαιρία δεν παρουσιάζεται συχνά κι αν πράγματι η ανασύσταση της κεντροαριστεράς είναι αυτό που θα βοηθήσει την χώρα, θα είναι κρίμα να πάει χαμένη. Δεύτερη δεν θα υπάρξει. Τουλάχιστον όχι, πριν ισοπεδωθούν όλα.