“Το Brand της Ελλάδας δεν θέλει χτίσιμο από την αρχή. Ο Έλληνας πρέπει να επανασυνδεθεί με αυτό και να συμπορεύεται στα εύκολα και τα δύσκολα”.
Με αυτή τη διαφορετική άποψη ο κ. Αλέξανδρος Αγγελόπουλος διευθύνων σύμβουλος του ομίλου “Aldemar Resorts” συμμετέχει στην έρευνα του “mononews.gr” με θέμα “Ξαναχτίζοντας το Brand Name Ελλάδα”.
Ο κ. Αγγελόπουλος καταθέτει επίσης τέσσερις προτάσεις για την αξιοποίηση του 1,4 εκατ. Ελλήνων που έφυγαν από τη χώρα μας αποδίδοντας τη μετανάστευσή τους στην πολιτική που δεν έχει έμπνευση αλλά και στον ανθελληνισμό που καλλιεργεί.
Με ποιό τρόπο μπορούμε να ξαναχτίσουμε το Brand name Ελλάδα;
Θυμάμαι έναν καθηγητή μου να λέει πως, για να πάρεις μια σωστή απάντηση πρέπει να κάνεις τη σωστή ερώτηση. Κάνω, λοιπόν κι εγώ την προσπάθεια να μη μιλάω για την Ελλάδα σαν να ήταν πρόσωπο με όλα εκείνα που κατά καιρούς της προσάπτουμε.
Η Ελλάδα είναι μια πανέμορφη χώρα σε ένα μοναδικό σημείο στον πλανήτη. Είναι προνόμιο, τιμή και ευθύνη να ζεις στα χώματά της. Οι ΕΛΛΗΝΕΣ είναι το ζήτημα που πρέπει να μας απασχολεί. Τη δική τους διαδρομή πρέπει να χαρτογραφήσουμε και το δικό τους βιογραφικό πρέπει να φτιάξουμε. Το Brand της χώρας θα χτιστεί παράλληλα με το Brand του Έλληνα. Όχι εκείνου που είναι στα πρωτοσέλιδα της Ευρώπης και του κόσμου, αλλά του εργατικού, του φιλόξενου, αυτού που στέκεται υπερήφανος δίπλα στη σημαία του και την υπερασπίζεται. Εκείνου που δεν ντρέπεται για τις συνήθειες του, την αισθητική και την παιδεία του, αλλά τις παρουσιάζει ως κουλτούρα. Εκείνου που τον ορίζουν οι διατροφικές του συνήθειες, η θρησκεία και η μεγάλη του καρδιά.
Ας μη γελιόμαστε, το Brand της Ελλάδας δε θέλει χτίσιμο από την αρχή. Ο Έλληνας πρέπει να επανασυνδεθεί με αυτό και να συμπορεύεται στα εύκολα και τα δύσκολα. Αυτός που αναθεματίζει τη χώρα του, να φύγει. Οι άλλοι να την προστατεύσουμε από εκείνους που δεν την καταλαβαίνουν, δεν τη σέβονται, και δεν την υπερασπίζονται.
Ποιοι είναι αυτοί που πρέπει να πρωταγωνιστήσουν στη μάχη για να πάρει η Ελλάδα τη θέση που της αξίζει στο Ευρωπαϊκό στερέωμα;
Την Ελλάδα πρέπει να την υπερασπιστούν όλοι. Κανένας δεν περισσεύει. Υπό αυτό το πρίσμα, πρωταγωνιστές είναι όσοι μένουν στη χώρα αυτή, εργάζονται, παράγουν και δημιουργούν, συμπεριλαμβανομένων και όσων έρχονται ως μετανάστες ή πρόσφυγες. Γιατί, στη σημερινή εκδοχή του Έλληνα, δεν χωράνε αποκλεισμοί. Πρέπει λοιπόν, να τους ενσωματώσουμε, να τους κάνουμε μέρος της ιστορίας μας και της εξέλιξής μας. Ξεχνάμε την υπογεννητικότητα στη χώρα μας και, κυρίως, ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει ασφαλέστερη πρόβλεψη για την Ελλάδα από την κατάρρευση, σε περίπτωση που δεν τους δώσουμε τα εργαλεία να αφομοιωθούν στη δική μας πραγματικότητα. Προφανώς, δεν υπάρχει θέση για όσους δεν γίνουν μέρος της κοινωνίας μας.
Η Ευρώπη αντιμετωπίζει ίδιες προκλήσεις και, παρόλο που δεν υπάρχουν ευρωπαϊκοί δεσμοί, προσπαθεί να οχυρωθεί γύρω από τις αρχές της παραγωγής και της ενσωμάτωσης σε μια κοινωνία με αρχή, μέση και τέλος. Η δημοκρατία στην Ευρώπη είναι σε κρίση, και χώρες όπως η Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστήσουν όπως άλλοτε στη διάδοση των αρχών της.
Πρωταγωνιστές βέβαια, είναι κυρίως οι άνθρωποι επιρροής. Πολιτικοί, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, τοπικοί άρχοντες. Ο καθένας εξ’ αυτών έχει το βήμα να κατευθύνει, να παρακινεί, να ευαισθητοποιεί ή απλά να ενθαρρύνει. Αν χρησιμοποιούν αυτό το βήμα για καλό, γίνονται πομποί εξέλιξης και έχουν ρόλο συνδετικό. Αν όχι, γίνονται διαλυτικά στοιχεία και φορείς μηνυμάτων αποδόμησης και ντροπής. Αναπόφευκτα, πηγαίνει το μυαλό σε εκπομπές ντροπής με πρωταγωνιστή έναν αυτάρεσκο μουστακαλή που παίζει παιχνίδια στις πλάτες του Έλληνα.
Πώς μπορεί η Ελλάδα να πείσει όλους όσοι έχουν μεταναστεύσει τα τελευταία χρόνια να επιστρέψουν στη χώρα τους;
Το ζητούμενο δεν είναι να πειστούν να επιστρέψουν στη χώρα τους. Άλλωστε τα προβλήματα στη χώρα μας είναι τέτοια που τα λόγια από μόνα τους δεν επαρκούν. Το ζητούμενο είναι να τους φτιάξουμε ένα σχέδιο ανοικοδόμησης της Ελλάδας, με αιχμή του δόρατος τους ίδιους, είτε ζουν εδώ, είτε όχι. Το λεγόμενο Brain drain δεν είναι γεωγραφικό πρόβλημα, αλλά πρόβλημα πολιτικής βούλησης, πρόβλημα αξιών και βέβαια πρόβλημα εθνικού σχεδίου. Τι θέλουμε από τα μυαλά της χώρας μας; Που θέλουμε να πάμε τη χώρα μας; Σίγουρα η απώλεια 1,4 εκ Ελλήνων από τη χώρα πρέπει να μας προβληματίσει έντονα, αφού σηματοδοτεί μια ακόμη ηρωική έξοδο, αποτέλεσμα ανέμπνευστης πολιτικής και ανθελληνισμού. Σε απλά βήματα θα έκανα τα εξής:
α) χαρτογράφηση όλων των Ελλήνων του εξωτερικού, την πόλη που ζουν και το επάγγελμά τους,
β) θεσμοθέτηση του ρόλου του πρεσβευτή της χώρας μας στο εξωτερικό,
γ) ενεργοποίηση τους στον τόπο διαμονής τους για ανάδειξη της Ελληνικότητας τους,
δ) αξιοποίηση τους, και τέλος,
ε)σταδιακή επανένταξη τους σε μια νέα παραγωγική Ελλάδα.
Αν, πάντως, πιστεύει κάποιος ότι θα υπάρξει Έλληνας του εξωτερικού που θα γυρίσει για να φορολογείται μέχρι θανάτου και να μην έχει τα απαραίτητα για να ζήσει την οικογένεια του, τότε πάσχει από έλλειψη ρεαλισμού.
Πώς μπορεί να σπάσει ο κύκλος της απαισιοδοξίας και της απογοήτευσης;
Η απαισιοδοξία και η απογοήτευση δεν κάνουν κύκλο. Εντείνονται από την παρατεταμένη αδυναμία ανεύρεσης λύσης σε πραγματικά, μετρήσιμα προβλήματα. Για να φύγει αυτό το αίσθημα εγκλωβισμού, προϋπόθεση είναι να γίνει άμεσα στροφή από τον κομματικό λόγο στον βαθύτατα πολιτικό. Αυτόν που δεν είναι απαραίτητα ευχάριστος, αλλά είναι ειλικρινής, σαφής και τα όσα περιλαμβάνει είναι μετρήσιμα και οριοθετημένα. Ο κόσμος έχει απογοητευτεί γιατί δεν πιστεύει, αλλά και δεν ξέρει. Καιρός να μάθει και να ενεργοποιηθεί. Η παθητική προσμονή ενός αργού θανάτου και ο βιασμός της προσωπικότητας του, δεν μπορούν να βρουν γιατρειά με ένα “κρίση είναι, θα περάσει”. Χρειάζεται προοπτική και σχέδιο.
Πηγή: mononews.gr
