Στη φωτογραφία, μια από τις πολλές μικρές χωματερές πάνω στο νησί.
Η ευαισθητοποίηση για το πράσινο με πρωτοβουλίες όπως η αναδάσωση, έχουν αποτέλεσμα και νόημα αρκεί να συνδυάζονται και με κινήσεις που θα προφυλάσσουν την κίνηση αυτή.
Όπως, δεν φυτεύουμε για να βρίσκουν περισσότερη τροφή τα κατσίκια που ατάκτως περιφέρονται ή όπως εξαφανίζουμε πρώτα τις χωματερές γύρω τριγύρω για να μην δούμε κάποια στιγμή τα δεντράκια που φυτέψαμε τι ωραία που καίγονται.
Η ευαισθητοποίηση για το πράσινο αντικατοπτρίζει σαφώς το επίπεδο ζωής μιας κοινωνίας. Η διαχείριση των σκουπιδιών όμως βρίσκεται στην κορυφή αυτού του επιπέδου. Είναι καθαρά θέμα πολιτισμού. Τρόπου ζωής. Και στην κορυφή αυτής της διαχείρισης, βρίσκεται, όπως πάντα, η πολιτεία. Η οποία πολιτεία δεν είναι και το καλύτερο παράδειγμα. Δεν έχει το όμοιό της στην αντιμετώπιση του προβλήματος των απορριμμάτων. Ακριβώς η ίδια αντίληψη, με τον ασυνείδητο πολίτη να πετά τα μπάζα, τα σκουπίδια του ή ότι του είναι άχρηστο όπου βρει. Στο δρόμο, στο οικόπεδο του διπλανού, στο δάσος στην παραλία.Το ότι βρωμίζει και ο ίδιος, εκείνη την στιγμή δεν του λέει κάτι και δείχνει να μην τον ενδιαφέρει. Αρκεί να είναι το δικό του «σαλόνι» καθαρό και λουσάτο. Εξάλλου η φωτιά που τυχόν ανάψει και κατακάψει τον τόπο φουντώνοντας από τα χόρτα αδιαφορίας της πολιτείας και από τα δικά του καλούδια ασυνειδησίας, φαίνεται πως μάλλον του ακούγεται πολύ μακρινή ιστορία που αφορά άλλους.
Το δυστύχημα είναι πως υπάρχουν και… «ιδιωτικές χωματερές». Είναι αυτές που φτιάχνει ο κάθε ιδιοκτήτης οικοπέδου. Περιφραγμένη χωματερή αυτή. Σας απαγορεύει την είσοδο. Είναι κατ’ αποκλειστικότητα δικός του ο πολιτισμός. Οτι του περισσεύει ή του είναι άχρηστο πάει και το ακουμπά εκεί. Βέβαια η φωτιά που θα βρει προσανάμματα κι από ‘κει, είναι κι αυτή μια ιστορία που αφορά άλλους. Μη γίνω κακιά και πω πως μπορεί και να τον ωφελήσει αν το οικοπεδάκι είναι σε δάσος. Και ως γνωστόν το δάσος στην ελληνική πραγματικότητα μετά γίνεται δάσος από μεζονέτες.Κι αν εκτός από όλα αυτά, τους αναφέρεις και την κατατρόπωση της αισθητικής σου με τις «δημόσιες» και «ιδιωτικές» χωματερές, θα έχεις την τύχη να σε κοιτάξουν περίλυποι για την σοβαρή κατάσταση γραφικότητας που σε χτύπησε.
Καλές οι αναδασώσεις. Όταν δεν εξαντλούνται σε φωτογραφίες και δηλώσεις-ευχολόγια αρμοδίων, σε ευκαιρία για «δράση» πολιτιστικών συλλόγων, για Κυριακάτικο πικ- νικ πολιτών. Όταν λίγα χιλιόμετρα πιο ‘κει δεν υπάρχει χωματερή που αντικατοπτρίζει την όλη μας φιλοσοφία περί πρασίνου και άλλων πρασίνων αλόγων.
