Β. Παπανικόλας: Γιατί αρνήθηκα να παραστώ στην ειδική συνεδρίαση της Βουλής για υη Δωδεκάνησο

“Σήμερα η Βουλή των Ελλήνων, σε ειδική συνεδρίαση της τίμησε την 70στή επέτειο από την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου και πήρε την απόφαση για ανακήρυξη του 2017 ως έτους Δωδεκανήσου, με μια σειρά εκδηλώσεων που θα γίνουν υπό την αιγίδα της στα Δωδεκάνησα, καθ’ όλη τη διάρκεια του 2017.…
-Προσωπικά προσκλήθηκα, σαν πρώην βουλευτής Δωδεκανήσου, αλλά αρνήθηκα να παραστώ… Θεωρώ ανούσιες τις παράτες και τα όμορφα λόγια, σε καιρούς που αυτά τα νησιά χρειάζονται μόνο έμπρακτες αποδείξεις στήριξης, που όχι μόνο δεν τις βλέπουν, αλλά αντίθετα βιώνουν την αφαίρεση αντί της πρόσθεσης, την αναπτυξιακή υπονόμευση αντί της ενθάρρυνσης και με επί πλέον μάλιστα το αίσθημα μιας ανασφάλειας για το μέλλον, την οποία είχαν αποβάλει μετά το 1974!!!
-Αν η κυβέρνηση ήθελε πραγματικά να μας τιμήσει αλλά και να καθησυχάσει τις «ανασφάλειες» μας για το αύριο, τουλάχιστον ας παρέλειπε να φορτώσει τους μεγαλύτερους τουριστικούς προορισμούς της χώρας με τον αυξημένο ΦΠΑ ή τα hot-spots ή να πάρει μετά από δεκαετίες την Τουριστική μας Σχολή σε άλλο νομό, ας διατηρούσε τα αεροπορικά και ακτοπλοϊκά δρομολόγια που είχαμε πριν την διακυβέρνηση της, καθώς και πολλά άλλα που δεν θα αναφέρω για να μην γίνω κουραστικός… Με λίγα λόγια, αφού δεν υπήρξε ικανή η κυβέρνηση αυτή να κάνει κάτι για τα νησιά μας, ας μην μας έπαιρνε και εκείνα τα οποία είχαμε πριν απ’ αυτήν… Πολλά ίσως θα μπορούσα να τα παραβλέψω και να συμμετείχα στη σημερινή ειδική συνεδρίαση της Βουλής που τιμούσε τον τόπο μου, αν δεν υπήρχε εκείνο το οποίο ΠΟΤΕ δεν θα μπορέσω να ξεπεράσω…. Και είναι το ότι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της χώρας μου δεν προσγείωσε το προεδρικό αεροπλάνο για ανεφοδιασμό στο νησί μου, στην Ρόδο, σε κομμάτι δηλ. της Ελληνικής Επικράτειας (που τώρα το «τιμά» με ειδική συνεδρίαση της Βουλής!!!) και το πήγε στην Αίγυπτο, κάνοντας έτσι το χατίρι και δίνοντας επιχειρήματα στην Τουρκία και στην καταφανώς αντίθετη με το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο των Συνθηκών της Βιέννης «απαίτηση της»!…. Δεν πήγα τελικά, επειδή θεωρώ προσχηματικό αλλά και υποκριτικό να θυμούνται την ύπαρξη μας αλά-καρτ!…. Άλλοτε να μην «υπάρχουμε» γι’ αυτούς και άλλοτε να είμαστε οι «τιμώμενοι» τους!”