Η Ομιλία του Δημήτρη Γάκη στην ειδική συνεδρίαση της Βουλής για τα 70 χρόνια της Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα και την ανακήρυξη του 2017 ως έτους Δωδεκανήσου:
Η Βουλή των Ελλήνων στην ειδική συνεδρίαση για την 70η επέτειο της Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα, αποφάσισε ομοφώνως να ανακηρύξει το 2017 ως «Έτος Δωδεκανήσου».
Στην ειδική συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε σήμερα 1η Μαρτίου 2017 στην Ολομέλεια της Βουλής, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, κ. Π. Παυλόπουλου, μίλησε ο βουλευτής Δωδεκανήσου Δημήτρης Γάκης, εκπροσωπώντας την Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ.
Η σημερινή συνεδρίαση, «αποτελεί την αφετηρία για μια σειρά εκδηλώσεων που θα γίνουν στα Δωδεκάνησα καθ’ όλη τη διάρκεια του 2017, υπό την αιγίδα της Βουλής, ώστε να τιμηθεί ο μεγάλος αγώνας της ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα», τόνισε στην εναρκτήρια ομιλία του ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Ν. Βούτσης.
Ο Δημήτρης Γάκης στην ομιλία του, αφού σημείωσε τον υψηλά συμβολικό αλλά και τον ουσιαστικό χαρακτήρα της ειδικής συνεδρίασης, επικεντρώθηκε – αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του – στη Δωδεκανήσια γυναίκα, στο μεγάλο κοινωνικό και πολιτιστικό της έργο. «Είναι χρέος όλων μας να τιμήσουμε την πολύμορφη προσφορά της Δωδεκανήσιας γυναίκας στον αγώνα για την Ελευθερία», είπε ο βουλευτής.
Ο Δημήτρης Γάκης, αναφέρθηκε στις σύγχρονες προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η Δωδεκάνησος, υπογραμμίζοντας, ότι «θα πετύχουμε μόνο ενωμένοι, με πολιτικές που να λαμβάνουν υπόψη τις γεωμορφολογικές ιδιαιτερότητες των νησιών. Προωθώντας παράλληλα τη διεθνή συνεργασία στην ευρύτερη περιοχή μας, που να βασίζεται στη φιλία με τις γείτονες χώρες, στις θεμελιώδεις αξίες της εθνικής αξιοπρέπειας, της αλληλεγγύης και στο σεβασμό των διεθνών συνθηκών», σημείωσε.
Τέλος, ο βουλευτής Δωδεκανήσου ευχαρίστησε τις γυναίκες που ντυμένες με παραδοσιακές Δωδεκανησιακές φορεσιές, τίμησαν με την παρουσία τους την επετειακή συνεδρίαση δίνοντας ένα ξεχωριστό χρώμα στην εκδήλωση υποδεχόμενες τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κατά την είσοδο του στη Βουλή, καθώς και όλους τους Δωδεκανήσιους που γέμισαν τα Θεωρεία της Βουλής τιμώντας το ιστορικό γεγονός της Ενσωμάτωσης.
***
Ακολουθεί η ομιλία του βουλευτή Δωδεκανήσου Δημήτρη Γάκη:
«ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΑΚΗΣ: Εξοχότατε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, σήμερα είναι μια λαμπρή μέρα για την πατρίδα μας. Συμπληρώνονται εβδομήντα χρόνια από τότε που τα Δωδεκάνησα, μετά από εξακόσια τριάντα χρόνια σκλαβιάς, ξαναβρέθηκαν στην αγκαλιά της μητέρας πατρίδας.
Η Ειδική Συνεδρίαση της Ολομέλειας για την επέτειο της Ενσωμάτωσης και η απόφασή μας ως Βουλή των Ελλήνων για την ανακήρυξη του 2017 ως έτους Δωδεκανήσου είναι μια κορυφαία συμβολική, αλλά και μια ουσιαστική εκδήλωση.
Η παρουσία όλης της πολιτικής ηγεσίας και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης της Δωδεκανήσου, προεξάρχουσας της παρουσίας σας, αξιότιμε κύριε Πρόεδρε, τιμά την ιστορία, τους αγώνες των Δωδεκανήσιων για ελευθερία, δημοκρατία και πρόοδο.
«Ο Δωδεκανησιακός λαός είναι βαθύτατα ριζωμένος στην έννοια του έθνους και στάθηκε μέσα σε έξι αιώνες δουλείας ακλόνητος και σταθερός και διατήρησε μια ελληνικότητα καθαρή σαν κρύσταλλο. Να γιατί εμείς, οι άλλοι Έλληνες, πρέπει να είμαστε βαθύτατα υπερήφανοι για τους καινούργιους ελεύθερους αδελφούς μας» τονίζει στην περιγραφή του για την πρώτη επίσημη ημέρα της ελληνικής Δωδεκανήσου ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Μιχαήλ Στασινόπουλος το 1948 από τη Ρόδο.
Έχοντας την 7η Μαρτίου ως ορόσημο, θα ήθελα σήμερα να αναφερθώ ειδικά στη συμβολή της Δωδεκανήσιας γυναίκας και να τιμήσουμε την πολύμορφη προσφορά της στον αγώνα για την ελευθερία.
Επιτρέψτε μου μια σύντομη αναφορά στη συμβολή της γυναικείας οργάνωσης «Δωδεκανησιακή Μέλισσα» στον αγώνα για την Ενσωμάτωση.
Στην Αθήνα και τον Πειραιά την περίοδο του Μεσοπολέμου δημιουργήθηκαν πολυπληθείς και ζωντανές παροικίες Δωδεκανησίων, που αυτοεξορίζονταν για να μην εξιταλιστούν αυτοί και κυρίως τα παιδιά τους, ειδικά όταν επιβλήθηκε η ιταλική παιδεία σε όλα τα ελληνικά σχολεία. Οι εκτοπισμένοι Δωδεκανήσιοι ίδρυσαν πατριωτικές οργανώσεις που όραμα και στόχο είχαν την ένωση της πατρίδας τους με τη μητέρα Ελλάδα. Το 1931 μια εμπνευσμένη και σπουδαία γυναίκα, η Αντιγόνη Ζουρούδη, μόλις εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, αποφάσισε και ίδρυσε ένα γυναικείο πατριωτικό σωματείο που ονομάστηκε «Δωδεκανησιακή Μέλισσα». Συγκέντρωσε τις γυναίκες της Δωδεκανήσου που ζούσαν στην Αθήνα και στον Πειραιά και όλες μαζί αποφάσισαν, με τη δράση τους, να προβάλλουν το Δωδεκανησιακό ζήτημα και την ελληνικότητα των εθίμων, τους χορούς, τα τραγούδια της αλύτρωτης πατρίδας τους. Το 1936 ίδρυσε -και λειτούργησε μέχρι το 1940, όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος και εισέβαλε η Ιταλία στην Ελλάδα- τέσσερα «Κυριακάτικα Δωδεκανησιακά Σχολεία», όπως τα ονόμασε, στις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά. Στα σχολεία αυτά δίδασκαν κάθε Κυριακή στα παιδιά, αλλά και στους ενήλικες, επιφανείς Δωδεκανήσιοι άνδρες και γυναίκες την ιστορία της ιδιαίτερης πατρίδας τους. Τα σχολεία αυτά αναδείχτηκαν εθνικά φυτώρια και με τις εκδηλώσεις που οργάνωναν προκαλούσαν συναγερμό υπέρ των δωδεκανησιακών δικαίων. Στον πόλεμο το «Κυριακάτικο Δωδεκανησιακό Σχολείο» της Αντιγόνης Ζουρούδη μεταβάλλεται σε «Κρυφό Σχολειό», σε κέντρο δηλαδή εθνικής χαράς και ενθουσιασμού. Όλοι μαζί ψυχαγωγούσαν τους στρατιώτες που έφευγαν για το μέτωπο και φρόντιζαν τους τραυματίες που επέστρεφαν, ελπίζοντας ότι η ελληνική νίκη στα βόρεια σύνορα θα φέρει και τη δική τους λευτεριά και ότι οι Ιταλοί, αν έχαναν τον πόλεμο, θα έφευγαν από τα Δωδεκάνησα. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι ο πρώτος Έλληνας αξιωματικός που σκοτώθηκε στο μέτωπο της Αλβανίας ήταν ο Αλέξανδρος Διάκος και καταγόταν από τη Χάλκη. Μετά την πολυπόθητη ένωση με τη «μητέρα Ελλάδα», η «Δωδεκανησιακή Μέλισσα» συνέχισε τη δράση της στην αρχή με στόχο την ανακούφιση των αναξιοπαθούντων αδελφών, κυρίως των νέων και των παιδιών που κινδύνευε η υγεία τους από τον υποσιτισμό της Κατοχής, και στη συνέχεια, στη δεκαετία του ’60 και μέχρι σήμερα, δουλεύοντας χωρίς διακοπή, θέσπισε τη χορήγηση υποτροφιών για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Ταυτόχρονα, για εμάς, τους Δωδεκανήσιους, η 7η Μαρτίου δεν είναι μόνο επέτειος μνήμης, αλλά και ένα σημείο αναφοράς για το μέλλον. Μας υπενθυμίζει ότι οφείλουμε σήμερα, ο καθένας από τον δικό του ρόλο, να διαμορφώσουμε τις προϋποθέσεις μιας βιώσιμης και κοινωνικά δίκαιης ανάπτυξης στη νησιωτική μας χώρα, που θα εξαλείψει τις περιφερειακές, οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες. Με τη δημιουργία ενός νέου, εξωστρεφούς νησιωτικού αναπτυξιακού μοντέλου, με πολιτικές που θα λαμβάνουν υπόψιν τόσο τις γεωγραφικές ιδιαιτερότητες των νησιών μας, όσο και τις δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά μας, προωθώντας παράλληλα τη διεθνή συνεργασία στην ευρύτερη περιοχή μας. Συνεργασία που βασίζεται στη φιλία με τις γείτονες χώρες, στις θεμελιώδεις αξίες της εθνικής αξιοπρέπειας, της αλληλεγγύης και στο σεβασμό των διεθνών συνθηκών, αξίες που συνενώνουν στον αγώνα για πρόοδο και ειρήνη μακριά από αμφισβητήσεις και αμφιβολίες.
Μόνο, όμως, μια ενωμένη και αλληλέγγυα κοινωνία ανοίγει νέες δυνατότητες στην ανάπτυξη και όχι οι κραυγές απομόνωσης και περιθωριοποίησης. Έχουμε χρέος να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα ανθρωπισμού και αλληλεγγύης σε όλο τον πλανήτη, όπως ξέρουμε να το κάνουμε, αναδεικνύοντας τις ηθικές αξίες του πολιτισμού μας, θέτοντας ταυτόχρονα κάθε άνθρωπο, κάθε χώρα, κάθε οργανισμό προ των ευθυνών τους. Ευθύνες, που οι νησιώτες του Αιγαίου, με περίσσια ψυχής, αναλαμβάνουν και εκδηλώνουν με πράξεις αλτρουϊσμού καθημερινά στο προσφυγικό. Συμβάλλοντας καταλυτικά στην επίδειξη του πραγματικού προσώπου αξιών, ανθρωπισμού και αλληλεγγύης των λαών της Ευρώπης.
Αυτό το μήνυμα το στέλνει καθημερινά το Αιγαίο.
Εξοχότατε κύριε Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι και αγαπητοί φίλοι από τα Δωδεκάνησα, που σήμερα πλημμυρίσατε τα θεωρεία, η ανακήρυξη του 2017 ως Έτους Δωδεκανήσου από τη Βουλή των Ελλήνων, δείχνει την αποφασιστικότητα της ελληνικής πολιτείας να υπερασπίσει την καθαρή σαν κρύσταλλο ελληνικότητα της Δωδεκανήσου και να κρατήσει ζωντανούς τους στίχους του μεγάλου Δωδεκανήσιου δάσκαλου Φώτη Βαρέλη: «Γιαλόν γιαλόν ανατολή στην άκρη του Αιγαίου, αράδα δώδεκα νησιά λαμπρά μαργαριτάρια, ηλιοφεγγίζουν στο λαιμό της μάνας τους στολίδι και απλώνουν μέσ’ στη θάλασσα δαντέλες τ’ ακρογιάλια. Ήταν Ελλάδα μια φορά και θα ‘ναι αιώνια Ελλάδα».
