Εβλεπα μια φωτογραφία του Μιχάλη Βομβύλα του δάσους της Κυμισσάλας και του Βασιλικού που συνοδευόταν από το σχόλιο : «Δυστυχώς η εξάπλωση της ασθένειας των πεύκων δεν αντιμετωπίστηκε στο ξεκίνημα της και προβλέπω βάσει του επεκτατικού της ρυθμού ολική καταστροφή του δάσους σε σύντομο χρονικό διάστημα. Κατά τα άλλα η περιοχή έχει χαρακτηριστεί και ως προστατευμένη περιοχή του δικτύου Natura2000 (κωδικός GR 4210005)».
Με κάτι τέτοια και κάτι άλλα πιο μπερδεμένα, με τους δασικούς χάρτες ή με τα αυθαίρετα σε δάση, μάλλον θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που μόνο νταμάρια και βίλες θα ξεφυτρώσουν στις περιοχές «ιδιαίτερου φυσικού κάλλους» (Natura) του έρμου του τόπου μας. Και να λέμε πάλι καλά που χρειάζονται και τέσσερα στρέμματα για να χτίσεις. Θεωρούμε τη συμπεριφορά «ο καθένας για την πάρτη του κι ας χαθεί ο κόσμος όλος,» δεδομένη, και απόλυτα φυσική. Κι όμως καθόλου δεν είναι. Σε άλλες χώρες οι άνθρωποι πονάνε το χωριό και την περιοχή τους. Σκέφτονται σοβαρά τι θα απογίνει ο τόπος τους αν δεν εφαρμοστούν αυστηροί κανόνες, αν δεν διατηρηθούν κάποια μέρη ανέπαφα, χωρίς τσιμέντο και οικοδομές, αν δεν προστατευθεί το όσο πράσινο απέμεινε από καταστροφικές πυρκαγιές. Ακόμα και ωφελιμιστικά αν το δεις, για να προσελκύσουμε τουρίστες, που τόσο ανάγκη τους έχουμε, δεν θα πρέπει να αφήσουμε ένα τουλάχιστον λόφο πράσινο σε κάθε νησί;
