Υπογραφές στη Ρώμη με αφορμή τα εξηκοστά γενέθλια της Γηραιάς μας Ηπείρου. Υπογραφές για «επανεκκίνηση» όπως είπαν οι ομιλητές. Επανεκκίνηση πολλών ταχυτήτων, όπως τονίζουν οι αναλυτές. Ομιλίες και λόγια-ευχές που επικύρωσαν ο καθένας χωριστά με την υπογραφή του, την οποία αποθανάτιζε με το κινητό του, προφανώς να την εντάξει στο βιογραφικό του, ως συνεχιστής της συνθήκης της Ρώμης την 25η Μαρτίου του 1957.
Ας μου επιτραπεί να πιστεύω, πως ήταν άδικος κόπος όλη αυτή η φιέστα. Ισως να είχε νόημα, εάν τύπωναν την ομιλία του Πάπα Φραγκίσκου , ο οποίος υποδέχθηκε του ηγέτες στο Βατικανό την παραμονή της επετείου. Μια ομιλία άκρως πολιτική και ουσίας για όλα αυτά για τα οποία οι Ευρωπαίοι πολίτες βιώνουν και είναι η αιτία να αποστρέφουν ολοένα και περισσότερο το πρόσωπό τους από αυτή την Ευρώπη. Σε αυτή την ομιλία έπρεπε να βάλουν υπογραφές οι ηγέτες της Ευρώπης και να αποχωρήσουν ησύχως , χωρίς ταρατατζούμ, βαθιά προβληματισμένοι και σκεπτόμενοι .
Η Γηραία Ηπειρος, είπε ο Πάπας Φραγκίσκος, είναι αντιμέτωπη σήμερα με ένα «κενό αξιών» και «κινδυνεύει να πεθάνει» εάν δεν βρει εκ νέου τα ιδεώδη των πατέρων ιδρυτών της, όπως την αλληλεγγύη. «Όταν ένα σώμα απωλέσει την αίσθηση του πού κατευθύνεται και δεν δύναται πλέον να κοιτάξει μπροστά, βιώνει μια οπισθοδρόμηση και μακροπρόθεσμα κινδυνεύει να πεθάνει.» Αναφέρθηκε στην τρέχουσα οικονομική κρίση που μαστίζει την Ευρώπη, μια κρίση που όπως την χαρακτήρισε «δεν είναι αμιγώς οικονομική, αλλά κρίση οικογενειακή, κρίση θεσμών, κρίση μεταναστευτική, ακόμη και κρίση των σύγχρονων οικονομικών φιλελεύθερων θεωριών», ενώ καταδίκασε τον αντιμεταναστευτικό λαϊκισμό και τον εξτρεμισμό που αποτελούν θανάσιμη απειλή για την Ένωση. επισήμανε ο προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. «Όμως η κρίση δεν έχει αποκλειστικά και μόνο αρνητική χροιά: η ίδια η λέξη “κρίση” προέρχεται από το ελληνικό ρήμα “κρίνω”, που σημαίνει “ερευνώ, επεξεργάζομαι κριτικά”. Κι είναι όντως αυτή η ώρα να ερευνήσουμε και να δούμε τις ευκαιρίες που ανοίγονται μπροστά μας. Να διαβάσουμε τις δυσκολίες του σήμερα και να βρούμε τις απαντήσεις σε αυτές, προκειμένου να επιτύχουμε ένα καλύτερο μέλλον και μια πρόοδο στην κοινωνία και την οικονομία μας». Τέλος, αναφέρθηκε και στο μέλλον της Ε.Ε. : «Η Ευρώπη θα βρει ελπίδα όταν ο άνθρωπος επιστρέψει τους θεσμούς και τις παραδόσεις. Γιατί το πνεύμα της οικογένειας είναι αυτό που συνεισφέρει στην κοινωνική ζωή. Κι όπως ισχύει και σε μια οικογένεια, έτσι και στην Ευρώπη που είναι μια οικογένεια λαών, πρέπει ο ένας να σέβεται τον άλλον. Γιατί η Ε.Ε. είναι μια ένωση διαφορετικών λαών, όπου όλοι συνεισφέρουν στο μέτρο που μπορούν. Και δεν πρέπει πότε να ξεχνάμε πως κανείς μέσα σε αυτήν την οικογένεια δεν είναι ξεχωριστός, αλλά πως το ευρύτερο σύνολο είναι μεγαλύτερο και σημαντικότερο από τον καθένα λαό ξεχωριστά» Και τόνισε πως ήμερα οι λαοί της Ε.Ε. που ζούνε στην καρδιά μιας πολιτικής, οικονομικής, κυρίως όμως ανθρωπιστικής πραγματικότητα που ονομάζουμε Ε.Ε. Και μέσα στην παλλόμενη καρδιά της Ευρώπης βρίσκεται ο άνθρωπος».
