Στην Κρήτης και στις εργασίες του θεματικού συνεδρίου για την κλιματική αλλαγή και τις επιπτώσεις στην οικονομία, που διεξάγεται από στις 6-7 Απριλίου στο Ηράκλειο, συμμετέχει ως κεντρικός ομιλητής, ο Δήμαρχος Ρόδου κος Φώτης Χατζηδιάκος , με την ιδιότητα του Προέδρου της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Νοτίου Αιγαίου.
Το συνέδριο συνδιοργανώνει η Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος με το Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης, την Περιφερειακή Ένωση Δήμων Κρήτης και τελεί υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Κρήτης με θέμα «Κλιματική αλλαγή: Οι επιπτώσεις της στην οικονομία και πολιτικές διαχείρισης στους τομείς: Ενέργειας Απορριμμάτων, Γεωργίας, Διαχείρισης Υδάτων και Φυσικών Πόρων, Τουρισμού και Υγείας». Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου ο δήμαρχος Ρόδου, συμμετείχε μαζί με τον Πρόεδρο της ΚΕΔΕ κο Γιώργο Πατούλη στη συνεδρίαση της ΠΕΔ Κρήτης, για τη διοικητική μεταρρύθμισης.
Στην αναφορά του ο κος Χατζηδιάκος αναφέρθηκε στη σημαντικότητα του ρόλου του ανθρώπου ως συστατικού στοιχείου της φύσης τονίζοντας ότι «Η προστασία του περιβάλλοντος αποτελεί πρόκληση για ολόκληρη την ανθρωπότητα, αλλά και οικουμενική υποχρέωση»
Ακολουθεί η ομιλία του Δημάρχου.
«ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ»
Ο άνθρωπος αποτελεί συστατικό στοιχείο της φύσης. Σήμερα με την επιστήμη και την τεχνολογία, ο άνθρωπος επεκτείνει συνεχώς την κυριαρχία του σχεδόν σε όλη τη φύση. Τα αποτελέσματα, όλων όσων οι άνθρωποι δημιούργησαν με την ευφυϊα και την δύναμη τους είναι από μόνα τους θετικά. Η ορθή εφαρμογή τους θα μπορούσε να αποτελεί ένα πολύτιμο όργανο για την επίλυση σοβαρών προβλημάτων, που έχουν σχέση με την πείνα, τις ασθένειες, τον περιβάλλον. Η έννοια της ορθής εφαρμογής έχει σχέση με τις μορφές της εφαρμοσμένης πρακτικής και έρευνας με βάση τις αρχές και τις αξίες, που σέβονται τον άνθρωπο, τους άλλους έμβιους οργανισμούς και το περιβάλλον.
Η τάση για αλόγιστη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων είναι αποτέλεσμα μιας μακράς ιστορικής και πολιτιστικής διαδικασίας. Στη σύγχρονη εποχή καταγράφεται μια αυξανόμενη καταγραφή παρέμβασης εκ μέρους του ανθρώπου στη φύση. Η κατάκτηση και η κατάχρηση των φυσικών πόρων έγινε κυρίαρχη, με αποτέλεσμα να απειλείται σήμερα το περιβάλλον, ως τόπος «φιλοξενίας» των έμβιων όντων και ως «πόρος» ζωής. Η φύση εμφανίζεται στα χέρια του ανθρώπου σαν ένα όργανο, το οποίο το χειραγωγεί και το εκμεταλλεύεται. Η λανθασμένη εντύπωση, ότι υπάρχει απεριόριστη ποσότητα ενέργειας και διαθέσιμων πόρων και ότι η αναδημιουργία τους είναι δυνατή άμεσα από την ίδια την αναγέννηση της φύσης έχει πολλαπλές αρνητικές συνέπειες. Δυστυχώς η αντίληψη αυτή, η οποία ερμηνεύει την φυσική τάξη των πραγμάτων μηχανιστικά και δίνει προτεραιότητα, στην ωφελιμιστική και αλόγιστη χρήση των στοιχείων, που συνθέτουν την φύση έχει διαταράξει την ισορροπία άνθρωπος και περιβάλλον, με ολέθρια αποτελέσματα.
Οι New York Times σε ρεπορτάζ γράφουν: «Στην αρχή ξεράθηκαν τα δένδρα … Μετά το νερό του χωριού άρχισε να εξαφανίζεται, να θολώνει, να κοκκινίζει, να γίνεται πράσινο…΄Όμως οι ντόπιοι εξακολούθησαν να το πίνουν. ΄Αλλωστε ήταν το μοναδικό που τους είχε μείνει. Χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται σε ένα αργό θάνατο, βασανιστικό… Πρόκειται για ένα ακόμη λιμό, που πρόκειται να ξεσπάσει, σύμφωνα με τους ειδικούς σε διεθνείς οργανώσεις. Κάνουν λόγο για μια από τις χειρότερες ανθρωπιστικές κρίσεις μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Λένε, ότι είναι αποτέλεσμα της ακραίας και παρατεταμένης ξηρασίας, που πλήττει την Γη. Στέκομαι σε μια φράση του Ερμίνιο Σάκο, ειδικού διατροφικής ασφάλειας του Διεθνούς Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας: «Ο λιμός δεν είναι μια λέξη, που χρησιμοποιούμε με ελαφρά τη καρδία. Λιμός κηρύσσεται, όταν περισσότερο από το 20% του πληθυσμού μιας περιοχής έχει περιορισμένη πρόσβαση σε βασικά αγαθά….Είναι μια τρομακτική πραγματικότητα, που συχνά είναι έργο ανθρώπων…».
Η προστασία του περιβάλλοντος αποτελεί πρόκληση για ολόκληρη την ανθρωπότητα, αλλά και οικουμενική υποχρέωση. Είναι μια ευθύνη, που στη βάση της παγκοσμιοποίησης η οικολογική κρίση είναι ανάγκη να αντιμετωπιστεί, ως ένα συλλογικό αγαθό. Η περιβαλλοντική αξία της βιοδιαφορετικότητας, στο πλαίσιο των στενών δεσμών, που ενώνουν τα διάφορα οικοσυστήματα, αποτελεί τον μεγαλύτερο πλούτο για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Η ευθύνη απέναντι στο περιβάλλον, στην κοινή αυτή κληρονομιά του ανθρώπου πρέπει να επεκτείνεται όχι μόνο στις απαιτήσεις του παρόντος, αλλά και σε εκείνες του μέλλοντος. Πρόκειται για μια αλληλέγγυα ευθύνη απέναντι στις νέες γενιές, μια ευθύνη, που ανήκει στα κράτη, στην αυτοδιοίκηση και στην διεθνή κοινότητα. Αυτή η ευθύνη πρέπει να βρει την κατάλληλη ερμηνεία και στο νομικό επίπεδο. Είναι σημαντικό η διεθνής κοινότητα να επεξεργαστεί τους κανόνες δικαίου, που αρμόζουν, ώστε τα κράτη να ελέγχουν τις δραστηριότητες εκείνες, που επηρεάζουν αρνητικά το περιβάλλον και προφυλάσσουν τα οικοσυστήματα. Το νομικό περιεχόμενο του δικαιώματος σε ένα περιβάλλον υγιές και ασφαλές, πρέπει να είναι καρπός μιας βαθμιαίας επεξεργασίας για την χρήση των φυσικών αγαθών στα πλαίσια της κοινής βούλησης και να θεσπιστούν κανόνες και να επιβάλλονται κυρώσεις για όσους δημιουργούν ρυπογόνα και τοξικά απόβλητα.
Η ανάγκη να σεβαστούμε την ακεραιότητα και τους ρυθμούς της φύσης, στα πλαίσια μιάς οικονομικής ανάπτυξης και ενός ανεξέλεγκτου ρυθμού εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων, που πολλοί εξ αυτών είναι περιορισμένοι και ίσως μερικοί μη ανανεώσιμοι, είναι επιβεβλημένη. Σ’ αυτό το πλαίσιο πρέπει να εξετάζονται οι σχέσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας με τις κλιματικές αλλαγές, που λόγω και της περιπλοκότητας τους πρέπει να παρακολουθούνται κατάλληλα και σταθερά σε εθνικό και διεθνές, επιστημονικό, πολιτικό και νομικό επίπεδο. Το περιβάλλον είναι ένα αγαθό, το οποίο όμως δυστυχώς στη βάση του χρηματοοικονομικού υπολογισμού κόστους- οφέλους, οι μηχανισμοί αγοράς δεν μπορούν ή δεν θέλουν να το προασπίσουν. Τα ενεργειακά, μη ανανεώσιμα αποθέματα, τα οποία αντλούν οι εκβιομηχανισμένες χώρες πρέπει να τεθούν στην βάση της χρήσης εναλλακτικών πηγών ενέργειας και στην παροχή ασφάλειας στην χρήση της πυρηνικής ενέργειας.
Τα τελευταία χρόνια τέθηκε έντονα το ζήτημα της χρήσης της νέας βιοτεχνολογίας για σκοπούς, που συνδέονται με την γεωργία, την ζωοτεχνία, την ιατρική και την προστασία του περιβάλλοντος. Οι νέες δυνατότητες, που προσφέρουν οι σύγχρονες βιοτεχνολογίες έχουν ισχυρή κοινωνική, οικονομική και πολιτική επίδραση σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο. Οι επιστήμονες, οι τεχνικοί, οι υπεύθυνοι δημοσίων οργανισμών που ασχολούνται με την έρευνα, την παραγωγή και το εμπόριο προϊόντων και έχουν σχέση με τις νέες βιοτεχνολογίες καλούνται να βρουν τις καλύτερες λύσεις για τα σοβαρά και επείγοντα προβλήματα, που έχουν σχέση με την διατροφή και την υγεία.
Τα σοβαρά οικολογικά προβλήματα απαιτούν μια αποτελεσματική αλλαγή νοοτροπίας, που θα οδηγεί στην υιοθέτηση άλλων τρόπων ζωής και συμπεριφοράς. Οφείλουμε να βγούμε από την λογική της αλόγιστης κατανάλωσης και να προωθήσουμε μορφές αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής, που θα ικανοποιούν τις πρωταρχικές ανάγκες των ανθρώπων, αλλά ταυτόχρονα θα περιορίζουν τις αιτίες της οικολογικής υποβάθμισης και καταστροφής του πλανήτη.
Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΡΟΔΟΥ
ΦΩΤΗΣ ΧΑΤΖΗΔΙΑΚΟΣ
