Η είδηση της συντριβής του στρατιωτικού ελικοπτέρου στο Σαραντάπορο γύρισε τον Αναστάσιο Χαρατσάρη 28 χρόνια πίσω. Θυμάται ότι ήταν Μάιος του 1989, βασίλεμα ηλίου, όταν άκουσε ένα παρόμοιο ελικόπτερο να περνάει πάνω από το νησί της λίμνης Παμβώτιδας. «Πετάει χαμηλά…», σκέφτηκε, αλλά προτού προλάβει να στρέψει το βλέμμα του στον ουρανό άκουσε έναν δυνατό κρότο. Δίχως καθυστέρηση μπήκε στη βάρκα του και κατευθύνθηκε προς έναν καλαμιώνα.
«Εφτασα σε λιγότερο από ένα λεπτό και βρήκα την άτρακτο», λέει στην «Κ». Ακριβώς πίσω του ακολουθούσε και ο ψαράς Πέτρος Θαυμαστός με το δικό του βαρκάκι. Οι δύο άντρες ήταν οι πρώτοι που έφτασαν στο σημείο. Το ελικόπτερο δεν είχε βουλιάξει ακόμη. Μπόρεσαν να διακρίνουν έναν άντρα, παγιδευμένο. Αφού απελευθέρωσαν το πόδι του, που είχε μαγκώσει στην πόρτα, τον πήραν στην αγκαλιά τους. Ηταν ο βοηθός χειριστή. «Μας είπε ότι άλλοι τρεις υπήρχαν μέσα στο ελικόπτερο. Ψάξαμε αλλά δεν τους βρήκαμε», θυμάται ο κ. Χαρατσάρης.
Το στρατιωτικό ελικόπτερο είχε φτάσει στην περιοχή από την Αθήνα, με αποστολή να εντοπίσει κατάλληλο χώρο για δημιουργία ελικοδρομίου στο νέο περιφερειακό νοσοκομείο Ιωαννίνων. Οπως είχαν γράψει τότε οι εφημερίδες της εποχής, το ελικόπτερο πετούσε χαμηλά στην τοποθεσία Ντραμπάτοβα, μπλέχτηκε σε σύρματα της ΔΕΗ και έπεσε στη λίμνη. «Και τότε μιλούσαμε για σύρματα και για τούτο λέμε τα ίδια», λέει ο κ. Χαρατσάρης παραλληλίζοντας το δυστύχημα του ’89 με αυτό της περασμένης Τετάρτης. Ακόμη δεν έχει διευκρινιστεί επισήμως εάν στο Σαραντάπορο το ελικόπτερο μπλέχτηκε στα καλώδια όσο πραγματοποιούσε χαμηλή πτήση ή εάν συνετρίβη σε αυτά.
Πριν από λίγες ημέρες σε παρόμοια θέση με τους ψαράδες του ’89 βρέθηκαν τεχνικοί της ΔΕΗ. Λίγα λεπτά πριν από τις οκτώ το πρωί της Τετάρτης οι υπάλληλοι στο τμήμα Βλαβών της Ελασσόνας δέχθηκαν κλήσεις πολιτών για διακοπή ρεύματος γύρω από το Σαραντάπορο. Οπως και στο περιστατικό της Παμβώτιδας, έτσι και αυτοί είχαν ακούσει νωρίτερα το ίδιο πρωί το ελικόπτερο όταν πέρασε πάνω από το γραφείο τους.
Αρχικά προσπάθησαν να επαναφέρουν την ηλεκτροδότηση από τον υποσταθμό, χωρίς να τα καταφέρουν. Επειτα δύο τεχνικοί, ο Δημοσθένης Χατζηλέλεκας και ο Δημήτρης Γκέκας, ξεκίνησαν με όχημα της εταιρείας για να ελέγξουν τη γραμμή που εκτείνεται από την Ελασσόνα μέχρι τα Σέρβια. Λίγα χιλιόμετρα έξω από το Σαραντάπορο, ο κ. Χατζηλέλεκας, ο οποίος μετράει 27 χρόνια υπηρεσίας, αντιλήφθηκε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Αφησε τον συνάδελφό του στο όχημα, ανέβηκε την πλαγιά και βρήκε την αρχιλοχία Βασιλική Πλεξίδα καταγής, οκλαδόν, ανάμεσα στα συντρίμμια της ατράκτου. Παρέμεινε δίπλα της βρέχοντας τα χείλη της με νερό, όπως τον είχαν συμβουλεύσει τηλεφωνικά οι γιατροί μέχρι να φτάσουν οι πρώτες βοήθειες. «Θεωρώ ότι ήταν σημαντική η παρουσία του στο σημείο. Ηταν ιδιαίτερα ψύχραιμος. Δεν ξέρω αν θα ήμουν το ίδιο», λέει ο Γιώργος Φώλιας, γραμματέας της Ενωσης Τεχνικών ΔΕΗ στη Λάρισα.
«Το μυαλό γυρίζει εκεί»
Για τον τεχνικό της ΔΕΗ οι εικόνες του δυστυχήματος είναι ακόμη νωπές. Αλλά και για τον ψαρά των Ιωαννίνων, παρά τα χρόνια που μεσολάβησαν, εκείνη η ημέρα δεν ξεχνιέται. «Το μυαλό γυρίζει και πάλι εκεί», λέει ο κ. Χαρατσάρης. Τότε έπρεπε να επέμβουν άμεσα με τον Πέτρο Θαυμαστό γιατί η άτρακτος κινδύνευε να χαθεί στα νερά της λίμνης. Τουλάχιστον άλλες δέκα βάρκες ντόπιων τούς συνέδραμαν, έδεσαν με σκοινιά το ελικόπτερο και το τράβηξαν στη στεριά. «Εβαζα το κεφάλι μου στο νερό στο κομμάτι της ατράκτου που ήταν μισοβυθισμένο, μήπως υπήρχε και άλλος άνθρωπος μέσα. Είχαμε αγωνία να τους βρούμε. Δεν είχα δει όμως κανέναν», θυμάται ο 70χρονος ψαράς. Ο απολογισμός εκείνου του δυστυχήματος ήταν τρεις νεκροί, ενώ στο Σαραντάπορο τέσσερις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
Καθημερινή
