“…Μια από τις μεγαλύτερες λαχτάρες της ζωής μου
στάθηκε πάντα το ταξίδι΄ να δω, ν’ αγγίξω άγνωρα
χώματα, να μπω να κολυμπήσω σε άγνωρες θάλασσες, να
γυρίσω τη γης, να βλέπω, να βλέπω και να μη χορταίνω
καινούριες στεριές και θάλασσες κι ανθρώπους κι ιδέες
και να τα βλέπω όλα για πρώτη φορά, να τα βλέπω όλα για
τελευταία φορά …”
Γραφή: Ν. Καζαντζάκης
65 χρόνια Βίωμα : Λοίζος Σορωνιάτης
Ο Λούης μας έζησε με τη λαχτάρα του ταξιδιού στη Ζωή και τη Γνώση, με τη δίψα για την Αγάπη και τον Έρωτα, με τη μάχη για προσφορά στον Άνθρωπο και στον Τόπο του … και έτσι έφυγε. Υπηρετώντας το Αιγαίο που λάτρευε, ετοίμαζε βαλίτσα για την Αιώνια Πόλη, αλλά τον παρέσυρε το μεγάλο ταξίδι προς την Αιωνιότητα…
40 μέρες αργότερα, ο απέραντος πόνος του χαμού του Αγαπημένου μας απαλύνεται μόνο από όλες και όλους εσάς που μαζί μας τον έζησαν, τον αγάπησαν, τον στήριξαν και τον τίμησαν και όταν έφυγε ήρθαν να στηρίξουν παντοιοτρόπως εμάς, την οικογένεια του. Και γι’ αυτό σας ευχαριστούμε βαθιά. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε τον αδελφό και συνοδοιπόρο του Γιώργο Χατζημάρκος που απ´ την πρώτη μοιραία στιγμή μας περιέβαλε με απαράμιλλη πατρική στοργή και έμπρακτη μέριμνα για όλα, καθώς και τον Κώστα Χριστοφάκη, τη Χαρούλα Γιασιράνη και τους Ατίλιο και Έλενα Γιαννίκη που αιφνίδια κλήθηκαν να αναλάβουν και στωικά υπέμειναν τη βάσανο των πολυήμερων διαδικασιών του τελευταίου ταξιδιού του Αγαπημένου μας.
Με απέραντες ευχαριστίες για όλες και όλους τους φίλους και συγγενείς, επώνυμους και ανώνυμους, από κοντά και από μακριά,
Η σύντροφός του Χρυσή Βιτσιλάκη-Σορωνιάτη και τα παιδιά του Νικόλας και Εύα,
ο πατέρας του Νικόλαος,
η αδελφή του Αναστασία και τα ανίψια του Ρένα, Φώντας και Μαρία,
η πεθερά του Ευρυδίκη και η κουνιάδα του Γιωργία.
