Με την υπ’ αρίθμ. 556/2017 απόφαση του ΣΤ’ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου απορρίφθηκε η αίτηση αναίρεσης κατά αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου, που άσκησε ένας κάτοικος της Ρόδου, που καταδικάστηκε την 10η Νοεμβρίου 2015 σε ποινή φυλάκισης 3 ετών με 3ετή αναστολή, για απάτη επί Δικαστηρίω, που το συνολικό όφελος και η αντίστοιχη ζημία υπερβαίνουν το ποσό των 73.000 ευρώ, ενώ του αναγνωρίστηκαν ελαφρυντικά.
Η ίδια ποινή έχει επιβληθεί και σε συγκατηγορούμενό του, ο οποίος, ενώ εξεταζόταν ενόρκως ως μάρτυρας ενώπιον αρχής, αρμόδιας να διενεργεί ένορκη εξέταση, κατέθεσε εν γνώσει του ψευδώς και ειδικότερα στη Ρόδο στις 5 Δεκεμβρίου 2006, ενώ εξεταζόταν ενόρκως ως μάρτυρας κατά την εκδίκαση αγωγής χρησικτησίας ενώπιον του Ειρηνοδικείου Ρόδου, ότι ακίνητο στο Κανδυλί έχει αξία μικρότερη των 12.000 ευρώ, ότι αυτό είναι ακαλλιέργητο και ότι ο συγκατηγορούμενός του το κατείχε από το έτος 1987, καλλιεργώντας εντός αυτού ελαιόδεντρα, συλλέγοντας βότανα, διατηρώντας μελίσσια και τοποθετώντας σκύλους για τη φύλαξή του.
Η αλήθεια, όπως είχε προκύψει από τη δικαστική έρευνα, ήταν ωστόσο ότι το ακίνητο έχει αξία τουλάχιστον 679.200 ευρώ, καλλιεργείται συνεχώς από το έτος 1993 έως σήμερα και ο συγκατηγορούμενός του δεν το κατείχε από το έτος 1987. Τα ως άνω κατέθεσε μάλιστα ενώπιον του Ειρηνοδικείου Ρόδου και με τον τρόπο αυτό παρείχε άμεση συνδρομή στον συγκατηγορούμενό του ώστε να παραστήσει ψευδώς ότι όσα κατέθεσε ήταν αληθή και να παραπλανήσει με τον τρόπο αυτό την Ειρηνοδίκη η οποία και εξέδωσε απόφαση με την οποία αναγνωρίσθηκε η κυριότητα του συγκατηγορουμένου του επί του ακινήτου.
Ο κατηγορούμενος, που άσκησε την αίτηση αναίρεσης, στην ιδιοκτησία του οποίου μεταγράφηκε το ακίνητο δυνάμει της δικαστικής απόφασης που εξασφάλισε, φέρεται με πειθώ και παραινέσεις να προκάλεσε τον συγκατηγορούμενό του να καταθέσει ψέματα.
Άσκησε δε την 3η Απριλίου 2006 αγωγή χρησικτησίας κατά του πραγματικού ιδιοκτήτη σχετικά με την κυριότητα του ακινήτου φέροντάς τον ως αγνώστου διαμονής και στη συνέχεια, στις 5 Δεκεμβρίου 2006, κατά την εκδίκαση ενώπιον του Ειρηνοδικείου Ρόδου, προσκόμισε στο Δικαστήριο ως μάρτυρα αποδείξεως των ισχυρισμών του τον συγκατηγορούμενό του.
Από πιστοποιητικό του Κτηματολογίου Ρόδου, προκύπτει ότι κατά το χρόνο της πρώτης μεταβίβασης το έτος 2007, ο κατηγορούμενος, που το είχε αποκτήσει με την απατηλή χρησικτησία φερόταν ως κύριος του επίδικου ακίνητου, δυνάμει τελεσίδικης απόφασης του Ειρηνοδικείου Ρόδου, με την οποία αναγνωριζόταν στο πρόσωπό του ότι συμπληρώθηκε ο νόμιμος χρόνος κτητικής παραγραφής.
