Κατά του Δήμου Πάτμου προσέφυγε το Δημόσιο

Ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου της Κω προσέφυγε το Ελληνικό Δημόσιο κατά του Δήμου Πάτμου διεκδικώντας να αναγνωριστεί η κυριότητα του επί ακινήτου εμβαδού 838.502 τ.μ. που βρίσκεται στο νησί και συγκεκριμένα στη θέση Γερανός.
Με την ίδια αγωγή το Ελληνικό Δημόσιο διεκδικεί να διορθωθεί η αρχική εγγραφή στο κτηματολογικό βιβλίο του Κτηματολογικού Γραφείου Πάτμου ως προς την κυριότητα του ακινήτου.
Η αγωγή ασκήθηκε συγκεκριμένα την 4η Απριλίου 2017 και η προθεσμία για την υποβολή των προτάσεων λήγει την 13η Ιουλίου 2017.
Ο Δήμος Πάτμου έχει αναθέσει την εκπροσώπηση του στο δικηγορικό γραφείο Παντελή και Δημήτρη Αποστολά, ενώ η έκβαση της υπόθεσης αναμένεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον καθώς από αυτήν θα κριθούν μείζονα θέματα που αφορούν το ιδιοκτησιακό καθεστώς του νησιού ως και η εγκυρότητα χρυσόβουλων δυνάμει των οποίων περιήλθε στην ιδιοκτησία της Ιεράς Μονής Πάτμου τεράστια οικοπεδική έκταση.
Πιο συγκεκριμένα το ακίνητο έχει καταχωρηθεί στο Κτηματολογικό Γραφείο Πάτμου ως ανήκον κατά κυριότητα στον Δήμο Πάρμου, με αιτία κτήσης τη δωρεά εν ζωή και επικαλούμενο τίτλο, το από 25 Ιουλίου 1720 νοταρικό της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου Πάτμου.
Το Ελληνικό Δημόσιο διατείνεται μεταξύ άλλων ότι από την παράθεση του νοτρικού γράμματος προκύπτει σαφώς ότι δεν μεταβιβάζεται στον Δήμο Πάρμου η κυριότητα του ακινήτου λόγω δωρεάς εν ζωής του βορείου τμήματος του νησιού από την θέση Κακούδι και εκείθεν.
Επισημαίνει ακόμη ότι η Ιερά Μονή θεωρεί ότι τυγχάνει κύρια της νήσου Πάμου δια των χρυσόβουλων των λόγων βυζαντινών αυτοκρατόρων, δεν εκέκτητο στην πραγματικότητα δικαίωμα κυριότητας ώστε νομοτύπως να μεταβιβάσει στον Δήμο Πάτμου δια δωρεάς εν ζωή το βόρειο τμήμα του νησιού. Το Ελληνικό Δημόσιο υποστηρίζει ακόμη ότι οι χρυσόβουλλοι λόγοι των βυζαντινών αυτοκρατόρων Αλεξίου του Α’ Κομνηνού, Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου και Ανδρόνικου Γ’ Παλαιολόγου δεν συνιστούν νόμιμους τίτλους κτήσεως κυριότητας κατά παράγωγο τρόπο, αλλά μόνο συνδυαζόμενοι με πράξεις νομής μπορούν να προσπορίσουν δικαίωμα κυριότητας με πρωτότυπο τρόπο.
Ισχυρίζεται ακόμη ότι με τους τίτλους αυτούς δεν παραχωρείται δικαίωμα κυριότητας, αλλά απλώς τίθενται στην διάθεση της Ιεράς Μονής ορισμένοι πρόσοδοι από τις εκτάσεις, στις οποίες αναφέρονται.
Το Ελληνικό Δημόσιο μνημονεύει εξάλλου και μια σειρά από εκθέσεις των κανόνων του δικαίου κατά τη βυζαντινή περίοδο που περιλαμβάνονται στην Εξάβιβλο του Κ. Αρμενόπουλου.
Η άποψη του Ελληνικού Δημοσίου, όπως παρατίθεται στην πολυσέλιδη αγωγή, είναι ότι η Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, ουδέποτε κατέστη κύρια, με επίκληση των χρυσοβούλλων των Βυζαντικών Αυτοκρατόρων, ολόκληρης της Πάτμου ώστε να μεταβιβάζει ακίνητα.
Επισημαίνει ακόμη με ιστορική και νομική εξιστόριση ότι η άποψη περί μη ύπαρξης δημοσίων γαιών στα νησιά της Δωδεκανήσου πλην Ρόδου και Κω, στηρίζεται αορίστως σε ιστορικά δεδομένα ενώ είναι σαφές, όπως υποστηρίζει, ότι δημόσιες γαιές υπήρξαν σε όλα τα νησιά, όπου δεν λειτούργησαν κτηματολογικά γραφεία, εφόσον όμως αυτές εξουσιάζονταν, ήταν δυνατή η απόκτηση δικαιώματος διηνεκούς εξουσίασης, σύμφωνα με τον Οθωμανικό νόμο περί γαιών, που ετράπη εν συνεχεία σε δικαίωμα πλήρους κυριότητας με νόμο το 1952.
Το Ελληνικό Δημόσιο υποστηρίζει στην ίδια αγωγή ότι μόνο τμήμα 20 στρεμμάτων περίπου του συγκεκριμένου ακινήτου δεν είναι δασικό κι ότι ο Δήμος Πάτμου ουδέποτε έχει θεμελιώσει δικαίωμα διηνεκούς εξουσίασης καλλιεργώντας το επί μια δεκαετία έως τον Ιανουάριο του 1949.