Σφοδρή επίθεση στην κυβέρνηση εξαπολύει ο Μίκης Θεοδωράκης με άρθρο του στο Διαδίκτυο. Ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης κάνει λόγο για «μαδουρισμό», ενώ από την κριτική του δεν ξεφεύγει ο Ιβάν Σαββίδης, ο οποίος στοχοποίησε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο Μίκης Θεοδωράκης κρούει κώδωνα κινδύνου επισημαίνοντας «τον καινούργιο μεγάλο εθνικό κίνδυνο, όπως από τον Μάρτιο του 1967 προσπάθησα να προφυλάξω την πατρίδα μου από τον επερχόμενο κίνδυνο της δικτατορίας».
Στο συγκλονιστικό του κείμενο, τονίζει: «Ο μαδουρισμός είναι η καινούργια έμπρακτη τακτική για την διαιώνιση της κυβερνητικής εξουσίας με ‘‘νόμιμα’’ μέσα. Η προσπάθεια αυτή επιχειρείται αυτή τη στιγμή στη Βενεζουέλα, όπου η λαϊκή αντιπολίτευση βρίσκεται μαχητικά στους δρόμους αντιμέτωπη με τον κατασταλτικό μηχανισμό μιας άλλοτε προοδευτικής κυβέρνησης, που έχει χάσει την πλειοψηφία μέσα στο λαό και μέσα στη Βουλή. Ενώ ο ελληνικός μαδουρισμός έχει χάσει μεν την πλειοψηφία μέσα στο λαό, όμως, ο λαός δεν είναι μαχητικά στους δρόμους, όπως στο Καράκας, τουναντίον φαίνεται εντελώς εξουδετερωμένος, ενώ η κυβέρνηση έχει την πλειοψηφία μέσα στο ελληνικό Κοινοβούλιο.
Οπότε οι συνθήκες για την εφαρμογή του μαδουρισμού δηλαδή την παράνομη διαιώνιση της εξουσίας με δήθεν συνταγματικά μέτρα είναι ευνοϊκότερες για το παρόν και το μέλλον εις το διηνεκές της ουσιαστικά μειοψηφικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με την πλαστή πλειοψηφία στη Βουλή.
Η εισβολή του εκ Ρωσίας Ιβάν Σαββίδη με τη σαφή καταδίκη-πρόβλεψη για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρέπει να αναλυθεί κάτω από το πρίσμα του πνεύματος του μαδουρισμού, δεδομένου ότι εκφράζει δημοσίως αυτό που πολλοί πλέον γνωρίζουν, ότι δηλαδή από τη στιγμή που ένας αριστερός μεταβάλλεται σε έναν αμοραλιστή εξουσιομανή, δεν υπάρχουν ηθικά εμπόδια προκειμένου να διατηρήσει επ’ αόριστον τα προνόμια της εξουσίας του.
Αυτός, λοιπόν, ο Ιβάν ο τρομερός με τον κομπασμό του πάμπλουτου και τον κυνισμό του νεοφώτιστου στην αρένα της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας, γνωρίζει, ως φαίνεται καλά, από πρώτο χέρι ότι στην Ελλάδα του κοντινού μέλλοντος δεν θα υπάρξουν πλέον αξιωματικές αντιπολιτεύσεις και άλλες δημοκρατικές αστειότητες.
Είναι σαν να λέει στον κύριο Τσίπρα: ‘‘Ηρθα για να ενώσω τη γροθιά μου με τη δική σου για να απαλλαγούμε μια για πάντα από τους “εχθρούς του λαού” και να χτίσουμε την καινούρια εξουσία με εκείνα τα ‘‘νόμιμα μέσα’’ που θα την μεταβάλουν σε διαρκή και αμετάβλητη». Κάπου εδώ μπαίνει και ο Πούτιν, που κυβερνά μεν σχεδόν δύο δεκαετίες, στηρίζεται όμως στη μεγάλη πλειοψηφία του ρωσικού λαού. Μπορεί ίσως να πιστεύει ο κύριος Σαββίδης ότι ο εξουδετερωμένος σήμερα ελληνικός λαός είναι δυνατόν να κάνει τον Τσίπρα Πούτιν, ότι είναι δυνατόν να μεταβληθεί σε οπαδό των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και Τσίπρα με τη βοήθεια της πλύσης εγκεφάλου που ευελπιστεί να κάνει ο ίδιος, εφόσον πάρει στα χέρια του την τηλεόραση.
Πάντως, δηλώνω ότι είμαι βέβαιος ότι με Ιβάν ή χωρίς Ιβάν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη αρχίσει να κινείται στα βήματα του μαδουρισμού. Οι δεκάδες χιλιάδες διορισμοί αποβλέπουν στον πλήρη έλεγχο του κράτους. Το σχέδιο Παππά απέτυχε στην επιδίωξη του ελέγχου των ΜΜΕ. Ομως τώρα με τον Ιβάν φαίνεται ότι θα επιχειρηθεί και νέα επέλαση για τον έλεγχο της διαμόρφωσης της κοινής γνώμης.
Τέλος, ομολογώ ότι ανησυχώ για τις Ενοπλες Δυνάμεις. Στην εποχή της πάλης κατά των Μνημονίων, ο Πάνος Καμένος με επισκέφθηκε για να μου πει: «Μίκη, κάλεσέ μας όλους» (εννοώντας τους επί κεφαλής των αντιμνημονιακών σχηματισμών), «κλείσε μας μέσα και μη μας αφήσεις να φύγουμε πριν συμφωνήσουμε…». Αυτό δείχνει το πόσο δυναμικός και αυθόρμητος είναι ο σημερινός επικεφαλής των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Ο οποίος ως φαίνεται βρίσκεται υπό την επιρροή της γοητείας του κυρίου Τσίπρα. Δηλαδή του εγκεφάλου για την επιβολή του μαδουρισμού στη χώρα μας.
Το γεγονός αυτό με οδηγεί στη σκέψη ότι αρχίσαμε να παίζουμε με τη φωτιά. Και είμαι εγώ ο ίδιος, που με πλήρη ευθύνη επισημαίνω τον καινούργιο μεγάλο εθνικό κίνδυνο, όπως από τον Μάρτιο του 1967 προσπάθησα να προφυλάξω την πατρίδα μου από τον επερχόμενο κίνδυνο της δικτατορίας. Τότε δεν με άκουσαν ούτε οι αριστεροί αλλά ούτε και οι κεντρώοι και οι δεξιοί. Οι σύντροφοί μου μάλιστα φρόντισαν να με απομονώσουν δυο βδομάδες πριν από τη χούντα.
Ολοι όμως οι ηγέτες εκείνου του καιρού πιάστηκαν με τις πιτζάμες. Ενώ εγώ που ήξερα τον κίνδυνο, διέφυγα, κρύφτηκα και μετά από δύο εβδομάδες είχα την τιμή μαζί με λιγοστούς συναγωνιστές να ιδρύσουμε την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση, το Πατριωτικό Μέτωπο. Ποιος άραγε ή ποιοι θα έχουν την τιμή να οργανώσουν το νέο Πατριωτικό Μέτωπο;
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΤΣΑΒΟΥ-Ελεύθερος Τύπος
