του Γ. Αγγέλη
Ο χρόνος που έχει στην διάθεσή του ο νικητής των προεδρικών εκλογών Ε. Μακρόν για να διαπιστώσει τα όρια της χθεσινής νίκης του, έχει αρχίσει να “τρέχει” ανάποδα ήδη από την στιγμή που φάνηκε η μεγάλη διαφορά από την Λεπέν.
Το κρίσιμο επόμενο βήμα, η συγκρότηση μίας επαρκούς “κομματικής” πλειοψηφίας στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου, που θα του επιτρέψει να κυβερνήσει πάνω από την ισχύ των αντιδράσεων των ισχυρών αντιπάλων του πρώτου γύρου, είναι το μεγάλο ζητούμενο.
Και αυτό ακριβώς το στοιχείο είναι που καθορίζει το περιορισμένο εύρος της παρουσίας του γαλλικού παράγοντα στις διαπραγματεύσεις και τις διαδικασίες για το ελληνικό χρέος που θα κριθούν στο ίδιο ακριβώς χρονικό διάστημα.
Ο νέος Γάλλος πρόεδρος αναμφίβολα πήρε θέση και στο ελληνικό πρόβλημα δηλώνοντας τα τελευταία 24ωρα ότι επιθυμεί μία περαιτέρω διευθέτηση του ελληνικού χρέους και θα στηρίξει μία τέτοια προοπτική. Όμως στο χρονικό διάστημα που αυτό θα πρέπει να γίνει, ο γαλλικός παράγοντας δεν θα μπορεί, σύμφωνα με διπλωματικούς κύκλους στις Βρυξέλλες, να έχει παρουσία στο ελληνικό θέμα, καθώς η πολιτική προσοχή του Γάλλου προέδρου θα αφορά το να συγκροτήσει ένα “κομματικό” πλαίσιο στήριξης για τον ίδιο στις επικείμενες εκλογές στην Γαλλία.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει, σύμφωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις, ότι η παρουσία μέσω της Κομισιόν και του Π. Μοσκοβισί δεν θα έχουν τον ρόλο που είχαν μέχρι σήμερα, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που θα αλλάξει τους συσχετισμούς στις διαδικασίες διαπραγμάτευσης μέχρι και τον Ιούνιο που θα πρέπει να ληφθούν οι κρίσιμες αποφάσεις. Παράλληλα όμως οι πολιτικές προτεραιότητες του Ε. Μακρόν για την Γαλλία δείχνουν την συμπάθειά του για την γερμανική “λογική” με την οποία αντιμετωπίζει τα θέματα οικονομικής πειθαρχίας που αφορούν και στο ελληνικό ζήτημα…
Πολύ περισσότερο που οι πολιτικοί στόχοι του E. Μακρόν μέσα στο γαλλικό περιβάλλον θα πρέπει να γίνουν αντικείμενο διεκδίκησης σε μία σκληρή αναμέτρηση με την Λεπέν στην αξιωματική αντιπολίτευση από την μία πλευρά και τον Ζ. Λ. Μελανσόν από την άλλη, σε μία δυναμική αναμέτρηση με τα ισχυρά γαλλικά συνδικάτα απέναντί του από την πρώτη ημέρα μετά την νίκη του…
Δύο είναι τα στοιχεία που καθορίζουν την πολιτική ταυτότητα του κ. Μακρόν στο νέο του ρόλο.
Στο εσωτερικό η προτεραιότητά του στις αλλαγές στο εργασιακό (ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας) και την επιβολή μιας “γερμανικής” δημοσιονομικής λογικής, με σοβαρές αλλαγές στις σχέσεις κράτους – πολίτη, καθορίζουν το πολιτικό του προφίλ. Αυτό με το οποίο θα επιχειρήσει να συγκροτήσει το σημείο αναφοράς των πολιτικών συμμαχιών που ήδη από χθες βράδυ επιχειρεί να οικοδομήσει ενόψει των επερχόμενων βουλευτικών εκλογών.
Στο ευρωπαϊκό επίπεδο η κατάσταση είναι πολύ περισσότερο …περίπλοκη.
Αναμφίβολα η εκλογή Μακρόν δίνει ξανά “ζωή” στις προσδοκίες διατήρησης του γαλλογερμανικού άξονα πάνω στον οποίο στηρίζεται η επόμενη ημέρα της Ε.Ε. Όμως το διεθνές οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον πάνω στο οποίο αυτός ο άξονας είχε οικοδομηθεί έχει αλλάξει σε κρίσιμα σημεία. Οι οικονομικές διέξοδοι που είχε η Ευρωζώνη προς ΗΠΑ και Κίνα για να εκτονώνει τις ισχυρές εσωτερικές της ανισορροπίες έχουν αρχίσει να κλείνουν. Και αυτό θα οδηγήσει στην αναζήτηση ενός νέου σημείου ισορροπίας μεταξύ Παρισίων – Βερολίνου για να αναδιαταχθεί αυτή η ισορροπία με βιώσιμο τρόπο… Αλλά αυτό είναι κάτι που θα αρχίσει να φαίνεται μετά τις εκλογές στην Γερμανία.
Αυτές οι αλλαγές είναι προφανές ότι θα επηρεάσουν καθοριστικά το πλαίσιο στο οποίο θα πρέπει να “περπατήσει” και η συμφωνία για το ελληνικό πρόγραμμα.
Μια συμφωνία η οποία μέχρι να … ξεμπερδέψει ο Ε. Μακρόν με τις βουλευτικές εκλογές στην Γαλλία, θα είναι καθαρά μία υπόθεση που θα χειριστεί το Βερολίνο περισσότερο από ό,τι είχε γίνει μέχρι τώρα…
capital.gr
