Eνώπιον του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου, θα αναβιώσει η υπόθεση με κατηγορούμενους για παράβαση καθήκοντος και για ηθική αυτουργία στην πράξη αυτή, τον πρώην δήμαρχο Ιαλυσού κ. Στέργο Στάγκα, τον δημοτικό σύμβουλο κ. Λάζαρο Καλημέρη και τους ιδιοκτήτες του νυχτερινού κέντρου “Bo Club” κ.κ. Αναστάσιο Καστανάκη και Γεώργιο Κώστα, που έχουν καταδικαστεί σε πρώτο βαθμό, σε ποινή φυλάκισης 8 μηνών με 3ετή αναστολή.
Αθώος είχε κριθεί στην ίδια υπόθεση ο πρώην δημοτικός σύμβουλος κ. Ιωάννης – Κωνσταντίνος Κωτικώστας.
Οι αιρετοί κατηγορήθηκαν ότι δεν αφαίρεσαν την άδεια λειτουργίας του καταστήματος-κέντρου διασκέδασης με την ονομασία “Bo Club”, στην οδό Ηρακλειδών.
Η έρευνα για την υπόθεση κινήθηκε κατόπιν καταγγελίας της κ. Βασιλικής Μαυρή. Η ιδιώτης κατήγγειλε ότι το εν λόγω κατάστημα λειτουργούσε με δύο άδειες, μία για κέντρο διασκέδασης και μία για καφετέρια, ότι το κατάστημα προκαλούσε ηχορύπανση στην περιοχή με την χρήση στερεοφωνικής εγκατάστασης, ότι λειτουργούσε σε ισόγειο πολυκατοικίας, ενώ στον φάκελο της άδειας λειτουργίας δεν υπήρχε ο κανονισμός της πολυκατοικίας ή υπεύθυνες δηλώσεις των ιδιοκτητών, ότι στην περιοχή που λειτουργεί δεν επιτρέπεται η χρήση κέντρου διασκέδασης και ότι δεν διαθέτει ιδιόκτητο ή μισθωμένο χώρο στάθμευσης για τους πελάτες του κ.α.
Κατηγορήθηκαν συγκεκριμένα οι δύο πρώτοι για το ό,τι την 12.09.2010 με αριθμό 38/2010 απόφασης της δημαρχιακής επιτροπής δεν αφαίρεσαν την άδεια λειτουργίας του καταστήματος -κέντρου διασκέδασης με την επωνυμία “BO CLUB” ιδιοκτησίας “ΚΑΣΤΑΝΑΚΗ Α. ΚΩΣΤΑ Γ. Ο.Ε.”, ενώ όφειλαν να το πράξουν.
Ειδικότερα, κατόπιν καταγγελίας της εγκαλούσας εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 38/2010 απόφαση της Δημαρχιακής Επιτροπής του Δήμου Ιαλυσού με την οποία ανακλήθηκε η μία άδεια λειτουργίας (καφετέριας) του ως άνω καταστήματος, ενώ για την δεύτερη άδεια, που αφορούσε σε χρήση για κέντρο διασκέδασης, παρέπεμψε την απόφαση στις αρμόδιες τεχνικές υπηρεσίες και στον νομικό σύμβουλο του Δήμου προκειμένου να αποφανθεί εάν συντρέχουν οι προϋποθέσεις ανάκλησής της.
Εντούτοις παρά τις από 14.06.2010 και 21.07.2010 γνωμοδοτήσεις του νομικού συμβούλου του Δήμου και των τεχνικών υπηρεσιών περί ανακλήσεως της άδειας κέντρου διασκέδασης και με πλειοψηφία των δικών τους ψήφων αποφάσισαν δυνάμει αποφάσεως την μη ανάκληση της άδειας κέντρου διασκέδασης, ενώ όφειλαν να την ανακαλέσουν, καθόσον το εν λόγω κατάστημα δεν είχε εξασφαλίσει τις απαιτούμενες από το νόμο θέσεις στάθμευσης, ενώ επίσης λειτουργούσε παρά τις προβλεπόμενες για την περιοχή χρήσεις γης, σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. πρωτ. 3318/15.06.2010 βεβαίωση χρήσης γης της Δ/νσης Πολεοδομίας Χωροταξίας και Περιβάλλοντος Δωδεκανήσου.
Οι δύο ιδιοκτήτες του καταστήματος κρίθηκαν ένοχοι για ηθική αυτουργία στην ως άνω πράξη.
Σημειώνεται ότι ο έτερος κατηγορούμενος κ. Κωτικώστας είχε ψηφίσει «παρών» στην επίμαχη συνεδρίαση.
Οι κατηγορούμενοι και οι συνήγοροι υπεράσπισης τους κ.κ. Μ. Στάγκας, Γ. Μαυρομάτης και Δ. Μουτάφης, εξέθεσαν ότι έλαβαν την πολιτική απόφαση να μην ανακαλέσουν την άδεια λειτουργίας του καταστήματος, παρά τις περί του αντιθέτου εισηγήσεις, διότι το κατάστημα λειτουργούσε με άδεια επί 20ετία και υφίστατο απόφαση του ΣτΕ, που νομολόγησε ότι δεν επιτρέπεται η αφαίρεση της αδείας από καταστήματα που λειτουργούν με άδεια άνω των 5 ετών εκ των ανωτέρω λόγων.
Σε ό,τι αφορά την ηχορύπανση τόνισαν ότι από ελέγχους αρμόδιων υπηρεσιών δεν είχε διαπιστωθεί καμία παράβαση, ενώ περαιτέρω δεν υφίστατο απαγόρευση με βάση τις χρήσεις γης που ισχύουν στην περιοχή.
Σε ό,τι αφορά την πρόβλεψη του νόμου για θέσεις πάρκινγκ τόνισαν ότι αφενός η εταιρεία προσκόμισε ιδιωτικό συμφωνητικό με τον ιδιοκτήτη του ακινήτου μεταγενέστερα που τους εκμίσθωνε χώρο 1,5 στρεμμάτων περίπου για τις ανάγκες του πάρκινγκ των πελατών, ενώ περαιτέρω η συγκεκριμένη διάταξη δυνάμει της οποίας υποχρεώθηκαν σε μεταγενέστερο χρόνο από την έκδοση της αδείας λειτουργίας του καταστήματος να έχουν θέσεις πάρκινγκ δεν είχε εφαρμογή στην περίπτωσή τους. Ο νόμος, όπως εκτέθηκε στο δικαστήριο, εξαιρεί τις νησιωτικές περιοχές και τους δήμους με πληθυσμό κάτω των 10.000 κατοίκων, ενώ περαιτέρω προέβλεπε ότι θα πρέπει να υφίσταται μια θέση πάρκινγκ για κάθε 6 καθίσματα στο κατάστημα στο οποίο όμως η άδεια λειτουργίας δεν προέβλεπε ούτε ένα κάθισμα.
