Από τον Γ. Αγγέλη
Την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και τις προθέσεις της για το πότε θα μπορούσε να “τρέξει” η ενδεχόμενη ένταξη των ελληνικών ομολόγων στην ποσοτική χαλάρωση περιμένουν επιτελικά στελέχη στο περιβάλλον του Μεγάρου Μαξίμου για να δρομολογήσουν τις τελικές τους αποφάσεις για την περιβόητη “έξοδο στις αγορές”.
Αναμφίβολα, είναι μια “πολιτική” απόφαση, όπως παραδέχονται, αλλά εξαρτάται με καθοριστικό τρόπο από τα “οικονομικά” γεγονότα που θα μεσολαβήσουν:
ΔΝΤ: Αν μέχρι τα τέλη του Ιουνίου έχουν συσσωρευτεί οι προϋποθέσεις που η ΕΚΤ ζητά για μια τέτοια κίνηση, τότε αυτό, δηλαδή η έναρξη της συζήτησης για το QE, όπως εκτιμάται αρμοδίως, “θα μπορούσε να γίνει στην πρώτη σύγκληση του Δ.Σ. της ΕΚΤ τον Ιούλιο…”. Και αυτό που περιμένουν στη Φρανκφούρτη (ΕΚΤ), παρότι δεν είναι τυπικά απαραίτητο, όπως παραδέχθηκε σε πρόσφατη δήλωσή του ο κ. Μπενουά Κερέ (Δ.Σ. της ΕΚΤ), είναι η απόφαση του ΔΝΤ μέσα στον Ιούνιο, για το αν θα επιστρέψει στο ελληνικό πρόγραμμα. Αν αυτή η δέσμευση δρομολογηθεί, τότε και η ΕΚΤ νομιμοποιείται να πιστοποιήσει τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και να δρομολογήσει την ένταξή του στο QE. Στην περίπτωση αυτή, δρομολογείται πάραυτα η πρώτη εδώ και δύο χρόνια έκδοση ομολόγου μέσα στον Ιούλιο.
ΕΚΤ: Διαφορετικά, αν η τοποθέτηση του ΔΝΤ καθυστερήσει και δεν υπάρξει χρονικά η δυνατότητα αυτή η τοποθέτηση να είναι διαθέσιμη πριν από την τακτική συνεδρίαση της ΕΚΤ στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου, τότε η απόφαση για ένταξη στο QE θα καθυστερήσει. Και το ΥΠΟΙΚ θα πρέπει να αποφασίσει με άλλα κριτήρια για το αν θα επιχειρήσει πριν από το καλοκαίρι την έκδοση ομολόγου ή όχι.
ΠΕΚΙΝΟ: Πληροφορίες του “Κεφαλαίου” αναφέρουν ότι από το επιτελείο του πρωθυπουργού –μετά την επιστροφή από το ταξίδι στο Πεκίνο– μεταφέρεται πως διαπιστώθηκε ετοιμότητα στήριξης και ότι αποσπάσθηκαν “υποσχέσεις” για συμμετοχή κινεζικών funds σε μια τέτοια έκδοση. Αυτό, όμως, δεν ισοδυναμεί με διασφάλιση της απορρόφησης μιας τέτοιας έκδοσης. Άλλωστε στην προηγούμενη ανάλογη απόπειρα το 2014 υπήρξε, επίσης, βεβαιότητα κινεζικής δέσμευσης για μεγάλη συμμετοχή στην έκδοση του τριετούς ομολόγου. Αλλά με το που “έσκασε” η χρεοκοπία της Banco Espirito Santo στην Πορτογαλία, το κινεζικό ενδιαφέρον για το ελληνικό ομόλογο ακυρώθηκε αυτοστιγμεί, βάζοντας σε άμεσο κίνδυνο αποτυχίας την έκδοση…
ROTHSCHILD: Σύμφωνα με τραπεζικούς κύκλους, τόσο από το City του Λονδίνου όσο και από το Παρίσι, όπου εδρεύει η σύμβουλος του ΥΠΟΙΚ, διεθνής επενδυτική τράπεζα Rothschild, οι τεχνικές προετοιμασίες που αφορούν τη διερεύνηση των προθέσεων της αγοράς απέναντι σε μια τέτοια έκδοση είναι θετικές, παρότι οι επιφυλάξεις εξακολουθούν να είναι ισχυρές μέχρι να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση και να τοποθετηθεί το ΔΝΤ στο θέμα του χρέους. Πληροφορίες του “Κ” αναφέρουν ότι ταξίδια στο Παρίσι και συζητήσεις μεταξύ του συμβούλου και των primary dealers έχουν γίνει σε αρκετά εκτεταμένο επίπεδο. Αλλά τίποτα δεν μπορεί να οριστικοποιηθεί μέχρι να υπάρξουν δημόσιες τοποθετήσεις του Eurogroup όσον αφορά την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και, βέβαια, η τοποθέτηση του ΔΝΤ.
“Τιμολόγηση” και κόστος της έκδοσης
Στελέχη του ΥΠΟΙΚ με αρμοδιότητα στα θέματα του χρέους υποστηρίζουν στο “Κ” ότι, αναμφίβολα, μια επιτυχής έκδοση ελληνικού ομολόγου μετά την ολοκλήρωση των διαδικασιών της αξιολόγησης, θα είναι μια “πολιτική” απόδειξη αποκατάστασης της εμπιστοσύνης των αγορών. Και “σαν τέτοια πρέπει να επιδιωχθεί”, καθώς θα μπορούσε πολύ γρήγορα να οδηγήσει σε μεγάλη βελτίωση το συνολικό ύψος δανεισμού των επιχειρηματικών ομίλων στην Ελλάδα, ανοίγοντας και τη διατραπεζική αγορά.
Το “κόστος”, όμως, μιας τέτοιας απόδειξης, θα πρέπει να είναι τέτοιο που να τη δικαιολογεί. Και, όπως σημειώνουν, κάτι τέτοιο σημαίνει ότι θα πρέπει συγκριτικά αφενός να είναι βελτιωμένη σε σύγκριση με εκείνη της άνοιξης του 2014, ήτοι θα πρέπει να εκδοθεί με κουπόνι χαμηλότερο του 4,75%, που ήταν το κουπόνι για εκείνο το πενταετές ομόλογο. Την άνοιξη του 2014 οι αποδόσεις των δεκαετών ομολόγων είχαν διολισθήσει στο 5,9%.
Βέβαια, ακόμα και το 4,5%-4,6%, που αποτελεί ισχυρή προσδοκία για τις εκδόσεις πενταετούς διάρκειας, παραμένει ακριβό σε σχέση με το κόστος δανεισμού που έχει τώρα η Ελλάδα από τον ESM, αλλά θα είναι παραπλήσιο εκείνου της Πορτογαλίας, η οποία διατηρεί την πρόσβασή της στις αγορές.
Αφετέρου, θα πρέπει να είναι σταθερή και να μην κινδυνεύει με πισωγυρίσματα, όπως εκείνα που ακολούθησαν τις “δοκιμές” της άνοιξης του 2014.
Το χρονολόγιο των αποφάσεων ΔΝΤ-ΕΚΤ
Η συνάντηση του Eurogroup τη Δευτέρα 22 Μαΐου “είναι ιδιαίτερα σημαντική αλλά, εκτός απροόπτου, δεν θα είναι η καθοριστική” για την εξέλιξη της υπόθεσης του ελληνικού χρέους, σύμφωνα με αρμόδιο κοινοτικό αξιωματούχο στον οποίο απευθύνθηκε το “Κ”.
Σύμφωνα με το ίδιο στέλεχος, η συζήτηση τη Δευτέρα θα προχωρήσει στη συγκεκριμενοποίηση των μεσοπρόθεσμων μέτρων αναδιάρθρωσης του χρέους. Αλλά δεν θα λύσει άμεσα τη διαφορά μεταξύ ΔΝΤ και Βερολίνου, που αφορά τη δέσμευση της Ευρωζώνης ότι θα εφαρμόσει τα μεσοπρόθεσμα μέτρα μετά το τέλος του προγράμματος, γιατί το Βερολίνο επιμένει στη διατύπωση ότι “τα μέτρα θα εφαρμοσθούν εάν και εφόσον χρειασθεί…”. Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, όπως αναφέρεται, δεν θα συμμετάσχει στη συνάντηση της Δευτέρας η κυρία Λαγκάρντ, αλλά πιθανότατα ο κ. Τόμσεν.
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει μεγάλη βεβαιότητα ότι στο θέμα αυτό θα βρεθεί αποδεκτή φόρμουλα και από τις δύο πλευρές το αργότερο μέχρι το Eurogroup της 15ης Ιουνίου.
Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, τότε θα δρομολογηθεί τόσο η απόφαση από Eurogroup/ESM για την εκταμίευση των 7 και πλέον δισ. ευρώ προς την Ελλάδα όπως, επίσης, και η πολυαναμενόμενη “κίνηση” της κυρίας Λαγκάρντ προς το Δ.Σ. του ΔΝΤ για την επιστροφή στο ελληνικό πρόγραμμα.
Ύστερα από αυτά έρχεται η σειρά της ΕΚΤ και του QE, αλλά και εδώ είναι αμφίβολο το αν θα γίνει δυνατό να υπάρξουν αποφάσεις μέσα στον Ιούλιο.
*Αναδημοσίευση από το “Κεφάλαιο”
