Οι Γάλλοι λένε «un home averti en naux deux» δηλαδή ένας άνθρωπος πονηρεμένος (ή προειδοποιημένος) αξίζει για δύο. Ε… λοιπόν εμείς είμαστε πονηρεμένοι τώρα πια. Χάσαμε την αθωότητα, την αφέλεια και την ευπιστία απέναντι στους πολιτικούς μας. Αν θέλετε και το βόλεμα. Κάθε είδους. Από τον εν λευκώ διορισμό, μέχρι την εν λευκώ ψήφο, Χορτάσαμε από «σωτηρίες» που ακολουθούνται από ακόμη πιο επώδυνες . Δεν μας πείθουν οι πολιτικοί που λένε ότι υποφέρουν όταν παίρνουν σκληρά μέτρα, κρύβοντας υποκριτικά την απόλυτη ανικανότητά τους να χειριστούν την κρίση. Δεν υπάρχει πια ανοχή και καλή πίστη από μέρους μας. Τους μάθαμε όλους, έναν, έναν. Αν μη τι άλλο αυτό είναι το καλό νέο. Το καινούργιο δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα έρθει. Μα θα’ναι φέτος, θα’ ναι του χρόνου, όποτε τέλος πάντων θα έρθει αυτός ο καιρός (που θα έρθει να είστε σίγουροι) δεν θα το φέρει το ημερολόγιο αλλά η κοινωνία μας, εμείς οι ίδιοι.
Πονηρεμένοι
