Με 3 διατάξεις που εξέδωσε ο πρόεδρος του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου κ. Κ. Αλεξίου, έγινε δεκτή η αίτηση του δικηγόρου κ. Παντελή Αποστολά, για την διεξαγωγή εμμάρτυρης απόδειξης και επανάληψη της συζήτησης των τριών πρώτων αγωγών κατά τραπεζικού διευθυντή, που μετήλθε απίθανων μεθοδεύσεων για την υπεξαίρεση χρημάτων από πελάτες κεντρικού τραπεζικού καταστήματος στη Ρόδο αλλά και κατά της τράπεζας που τον απασχολούσε.
Ο Πρόεδρος Πρωτοδικών Ρόδου διέταξε συγκεκριμένα την επανασυζήτηση των τριών αγωγών την 22α Ιουνίου 2017 και την εξέταση ενός μάρτυρα σε έκαστη εκ των τριών υποθέσεων.
Όπως έγραψε η «δημοκρατική», οι ενάγοντες διατείνονται ότι η τράπεζα όχι μόνο φέρει αντικειμενική ευθύνη διότι ο τραπεζικός διευθυντής ήταν προστηθείς υπάλληλός της αλλά και περαιτέρω διότι δεν τους αποζημίωσε εις ολόκληρον για την θετική ζημία που υπέστησαν.
Ο εναγόμενος πρώην τραπεζικός διευθυντής, με τις προτάσεις του, ομολογεί εμμέσως πλην σαφώς τις υπεξαιρέσεις και αντιλέγει για το ύψος της ηθικής βλάβης που διεκδικούν τα τρία θύματα.
Θυμίζουμε ότι η πρώτη αγωγή υποβλήθηκε από ομογενή από το Βέλγιο, με τον οποίο ο τραπεζικός διευθυντής συνδεόταν φιλικά.
Όπως διατείνεται, εξαιτίας της φιλικής τους σχέσης ο ομογενής αποφάσισε να επενδύσει τις καταθέσεις του στην τράπεζα, που έφτασαν στα 910.286,98 ευρώ.
Ο τραπεζικός, όπως εκθέτει, εκμεταλλευόμενος την θέση του, προέβαινε, εν αγνοία του, από τους λογαριασμούς του ταμιευτηρίου, σε τμηματικές εκταμιεύσεις διαφόρων χρηματικών ποσών, με αποτέλεσμα να υπολείπονται οι πραγματικές καταθέσεις του συνολικά κατά το ποσό των 432.486,66 ευρώ, υπογράφοντας τα εκάστοτε εκδιδόμενα με την ανάληψη παραστατικά έγγραφα, πλαστογραφώντας την υπογραφή του.
Για την συγκάλυψη των αξιόποινων πράξεών του και προκειμένου να μην τις ανακαλύψει, επειδή, μετά την υπεξαίρεση του εκάστοτε χρηματικού ποσού, θα φαινόταν και στο βιβλιάριο καταθέσεων ταμιευτηρίου η ανάληψη, αλλά και στην νέα απόδειξη προθεσμιακής κατάθεσης, το ποσό που ήδη είχε αφαιρεθεί από τον λογαριασμό του, ο τραπεζικός μεν κρατούσε το πραγματικό βιβλιάριο καταθέσεων, ενώ στον μηνυτή παρέδιδε ένα πλαστό βιβλιάριο, όπου εμφανιζόταν η εικονική κίνηση του λογαριασμού του.
Επιπλέον υποστηρίζει ότι του παρέδωσε μια απόδειξη προθεσμιακής κατάθεσης για κεφάλαιο 324.364,25 ευρώ, με ημερομηνία λήξης 2-7-2015, και με επιτόκιο 5,50%, , που όπως αποδείχτηκε ήταν πλαστή. Η δεύτερη αγωγή υποβλήθηκε από μια 82χρονη άκληρη χήρα, γνωστού εμπόρου του νησιού.
Τον Μάιο του 2012 ο σύζυγος της 82χρονης, είχε συνδεθεί φιλικά με τον τραπεζικό. Η 82χρονη επισημαίνει ότι ο τραπεζικός, όταν ο σύζυγός της, λόγω της κρίσης του ζήτησε τον Ιούνιο του 2010 να αναλάβει τις καταθέσεις τους, ύψους 480.000 ευρώ (είχε αντίστοιχου ποσού προθεσμιακές καταθέσεις), τον έπεισε να μην το πράξει.
Εκμεταλλευόμενος την ανωτέρω θέση του, φέρεται να προέβαινε, εν αγνοία της, από τους δύο λογαριασμούς της (ταμιευτηρίου) σε τμηματικές εκταμιεύσεις διαφόρων χρηματικών ποσών, που ανέρχονταν συνολικά σε 190.000 ευρώ, υπογράφοντας τα εκάστοτε εκδιδόμενα με την ανάληψη παραστατικά έγγραφα, πλαστογραφώντας την υπογραφή της και του ήδη αποβιώσαντος συζύγου της, όσο ζούσε. Για την συγκάλυψη των αξιόποινων πράξεών του φέρεται να κρατούσε το πραγματικό βιβλιάριό της, όπου απεικονίζετο η πραγματική κίνηση του λογαριασμού, ενώ στην ίδια παρέδιδε πλαστό βιβλιάριο, όπου εμφανιζόταν η εικονική κίνηση του λογαριασμού.
Η τρίτη αγωγή υποβλήθηκε από μια 85χρονη, άκληρη χήρα, πρώην τραπεζική υπάλληλο. Η 85χρονη υποστηρίζει ότι ο τραπεζικός διευθυντής, εκμεταλλευόμενος την θέση του προέβαινε, εν αγνοία της, από τον λογαριασμό ταμιευτηρίου της, σε τμηματικές εκταμιεύσεις διαφόρων χρηματικών ποσών (που ανέρχονται συνολικά σε 200.000 ευρώ), υπογράφοντας τα εκάστοτε εκδιδόμενα με την ανάληψη παραστατικά έγγραφα, πλαστογραφώντας την υπογραφή της.
Για την συγκάλυψη των αξιόποινων πράξεών του και προκειμένου να μην τις ανακαλύψει, ισχυρίζεται ότι εκείνος μεν κρατούσε το πραγματικό βιβλιάριο καταθέσεών της, όπου απεικονίζετο η πραγματική κίνηση του λογαριασμού, ενώ σε εκείνη παρέδιδε πλαστό βιβλιάριο, όπου εμφανιζόταν η εικονική κίνηση του λογαριασμού της.
Επιπρόσθετα, όπως ισχυρίζεται, της παρέδιδε κάθε μήνα, την πλαστή κατά περιεχόμενο απόδειξη της νέας προθεσμιακής της κατάθεσης, την οποία υπέγραφε αυτός, ως διευθυντής και ένας άλλος υπάλληλος.
Η προθεσμιακή κατάθεση εμφάνιζε ολόκληρο το ποσό που θα έπρεπε να είχε στο λογαριασμό ταμιευτηρίου της και όχι αυτό που είχε απομείνει από τις υπεξαιρέσεις που είχε ήδη διαπράξει.
Επαναλαμβάνεται η συζήτηση αγωγών κατά πρ. δ/ντή Τράπεζας
