Πέθανε το βράδυ του Σαββάτου από ανακοπή, ο παπα-Γιώργης ή παπα-Φέγγαρος, από τη Μαλώνα. Μόνος, σε μια γωνιά, απομονωμένος και ξεχασμένος από την κοινωνία. Και λασπολογημένος, όσο ελάχιστοι, στον μάταιο αυτόν κόσμο.
Ισως να γεννήθηκε για να άρει τις αμαρτίες και των άλλων, εκτός από τις ενδεχόμενες δικές του. Μην κρίνετε, ίνα μη κριθείτε, λέγει η Καινή Διαθήκη. Δεν είχε μόνιμη εφημερία. Ηταν πλανόδιος. Οπου γης και άχραντα μυστήρια!
Θα μπορούσε κανείς να πει για την περίπτωση ότι «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω», αλλά το πρόβλημα είναι σοβαρότερον και αγγίζει τις λεπτές χορδές της συνείδησης του καθενός.
Δεν θα ταφεί στη Μαλώνα, τόπον καταγωγής του. Οπου εγεννήθη, μεγάλωσε και εργάσθηκε. Για τους ανθρώπους και για τον Θεό.
Η γυναίκα του απεφάσισε να ταφεί αλλού και συγκεκριμένα στο χωριό καταγωγής της, στ’ Αφάντου. Η ίδια θα ξέρει, σίγουρα, για τους λόγους. Οι υπόλοιποι κοινοί θνητοί, ας ρωτήσουν την συνείδησή τους. Και όχι μόνον, επειδή ο αποθανών, δεδικαίωται!
Πέθανε ο παπα-Φέγγαρος
