Εισάγεται από την κυβέρνηση νομοθετική ρύθμιση με την οποία προβλέπεται «η εγγραφή μαθητών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα ιδιωτικά σχολεία, με τους ίδιους όρους, προϋποθέσεις και προσαρμογές που ισχύουν για τα δημόσια σχολεία» καθώς επίσης και η απαγόρευση «της άρνησης εγγραφής μαθητών, εξαιτίας της αναπηρίας ή των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών τους». Και ω! ναι -εάν είναι δυνατόν ξεκινά συζήτηση γύρω από την ευαίσθητη κοινωνική κατηγορία των παιδιών ενός “κατώτερου Θεού”. Για το αυτονόητο σε μια χώρα που θέλει να λέγεται πολιτισμένη, με αποτέλεσμα να διαβάζουμε μια ανακοίνωση από τον Σύνδεσμο Ιδιωτικών Σχολείων που θα την ζήλευαν κι οι Χρυσαυγήτες , με γελοία σχόλια “σοβιετικού τύπου νομοθετήματος” . Ευκαιρίας δοθείσης δεν έλειψαν και οι «αντιπολίτευση να’ ναι κι ότι να’ναι». Είναι υποκριτικό, βέβαια, από την Πολιτεία να επιβάλει μια τέτοια απόφαση όταν οι δικές της δομές σε θέματα ειδικής αγωγής είναι οπισθοδρομικές, βασίζονται στην πολιτική των αριθμών και της «οικονομίας» και οι πολιτικές της γίνονται κάθε χρόνο και χειρότερες, σπρώχνοντας τα παιδιά με ειδικές ανάγκες στο περιθώριο. Είναι εξίσου υποκριτικό όμως από την πλευρά των ιδιωτικών σχολείων να δηλώνουν ότι έχουν τις καλύτερες υποδομές για τις περιπτώσεις παιδιών με ειδικές μαθησιακές ανάγκες, την στιγμή που ελάχιστοι τελικά τις χρησιμοποιούν. Ο πολιτισμός μιας κοινωνίας φαίνεται από το πώς φέρεται στα αδύναμα μέλη της. Κι αυτό δεν χωρά αντιπολίτευση. Δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση στην Ελλάδα απλώς δεν θέλουν το… πρόβλημα στην πόρτα τους.
ΥΓ. Ενδιαφέρον έχει εδώ να καταθέσουμε σχόλιο από έρευνα : « Εδώ και χρόνια μεγάλα σχολεία της χώρας (κυρίως φημισμένα ιδιωτικά) δεν βλέπουν με «καλό μάτι» τις περιπτώσεις παιδιών που ρίχνουν τις επιδόσεις τους στα ποσοστά εισαγωγής στα ΑΕΙ της χώρας και έτσι τα ωθούν σε μια «ευγενική» έξοδο από τα προγράμματα τους. Σε αυτήν την κατηγορία των «προβληματικών» εντάσσονται ακόμη και εκείνοι που απλά είναι μέτριοι μαθητές, αλλά οι εκπαιδευτικοί τους δεν θέλουν να σπαταλήσουν χρόνο για να τους προπονήσουν. Οπότε τους… επιστρέφουν στους γονείς τους με εντολή ελέγχου για μαθησιακές δυσκολίες. (Μάρνυ Παπαματθαίου)»
