Το ρολόι μετρούσε αντίστροφα για την έναρξη των πολυπόθητων καλοκαιρινών διακοπών. Αυτές οι δύο εβδομάδες θα έκαναν το γραφείο και την κίνηση στους μποτιλιαρισμένους δρόμους της Αθήνας να μοιάζουν με μακρινή ανάμνηση. Εξάλλου είχα επιλέξει για διακοπές ένα νησί της άγονης γραμμής, την Κάσο και στο μυαλό μου υπήρχε μία και μόνη λέξη, ηρεμία. Και επιβεβαιώθηκα στον απόλυτο βαθμό.
Για να φτάσεις στην Κάσο πρέπει να ταξιδέψεις 15 ώρες με το πλοίο της γραμμής. Και μπορεί στο λιμάνι του Πειραιά να επικρατούσε το αδιαχώρητο με τους Αθηναίους να σπεύδουν να εγκαταλείψουν το κλεινόν άστυ, δεν συνέβαινε όμως το ίδιο και στο πλοίο «Prevelis» που θα μας οδηγούσε στο νοτιότερο νησί των Δωδεκανήσων, κάνοντας πρώτα στάση στην Ανάφη και τη Σαντορίνη και έχοντας τελικό προορισμό το νησί της Καρπάθου.
Το καράβι έδεσε στο Φρυ, το λιμάνι της Κάσου, περίπου στις 9:30 το πρωί και ελάχιστοι ήταν αυτοί που αποβιβάστηκαν από το πλοίο. Η εικόνα που αντίκρυζες διέφερε πολύ από άλλα λιμάνια νησιών την τελευταία εβδομάδα του Ιουλίου, όπου ορδές τουριστών κατεβαίνουν από το πλοίο, το Λιμενικό ρυθμίζει την κυκλοφορία και οι ταξιδιωτικοί πράκτορες περιμένουν με την ταμπέλα στο χέρι τούς επισκέπτες των καταλυμάτων τους.
