Του Νίκου Φαρμακίδη
Κύριε Διευθυντή, τα τελευταία χρόνια ζούμε σε μια χώρα που τα προβλήματα είναι πολλά και μας έχουν οδηγήσει σε μια κατάσταση απαισιοδοξίας, βλέπουμε μόνο αδιέξοδα και προβλήματα, όλα μας φαίνονται να καταρρέουν.
Ξεχνούμε όμως πως είμαστε ένας λαός με αξίες και με μια δυναμική, που είναι ίσως μοναδικές. Τα χρόνια αυτά, άλλωστε αποδείξαμε την ωριμότητά μας, αφού με ηρεμία και στωικότητα αποδεχόμαστε ότι μας συμβαίνει και μας επιβάλλεται. Γι’ αυτό
λοιπόν, θεώρησα υποχρέωση μου να δημοσιοποιήσω κάτι που βιώνω σχεδόν καθημερινά, κατά την τουριστική περίοδο τα τελευταία χρόνια.
Έχοντας αναλάβει την ευθύνη του Προξένου της Ιταλίας, εδώ και τρία χρόνια, εκτός των άλλων υποχρεώσεων μου, πρέπει να υποστηρίζω τους Ιταλούς υπηκόους, που για τον ένα ή τον άλλο λόγο νοσηλεύονται σε ένα από τα κύρια νοσοκομεία της περιοχής μας. Θα μιλήσω ειδικότερα για το Νοσοκομείο της Ρόδου, διότι πολλά λέμε και γράφονται, που δεν ανταποκρίνονται στη αλήθεια. Μάλιστα έχει ασκηθεί και μια άσκοπη πολεμική, που είναι όλως διόλου άδικη.
Πολλοί τουρίστες στα νησιά μας, κυρίως λόγω των τροχαίων, αλλά και για λόγους γενικότερους της υγείας τους, νοσηλεύονται επειγόντος στο νοσοκομείο μας, στην νευροχειρουργική ή γενικότερα χειρουργική, στη καρδιολογική, στη ορθοπεδική, στην ψυχιατρική αλλά και στο τμήμα για επείγοντα. Κατά κανόνα οι Ιταλοί, είναι αρνητικά προκατηλειμμένοι, αλλά μόλις έρθουν σε επαφή με το ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό καταλαβαίνουν ότι έχουν να κάνουν με ανθρώπους, που πρώτα από όλα τους συμπεριφέρονται σαν να είναι μέλη της οικογένειας τους. Μια αντιμετώπιση που δεν θα μπορούσαν να την φανταστούν. Πρέπει να σημειώσουμε ότι πολλοί από τους γιατρούς μας μιλούν Ιταλικά, άρα η επαφή είναι άμεση. Αυτό όμως που διαπιστώνουν τελικά, είναι τη επαγγελματικότητα τους και ότι έχουν να κάνουν με επιστήμονες πολύ υψηλού επιπέδου, που δεν βρίσκεις εύκολα στα περισσότερα νοσοκομεία της Ευρώπης, ακόμη και αυτά που θεωρούνται κεντρικά. Αν παρατηρήσει άλλωστε κανείς με μεγαλύτερη προσοχή, θα δει πως οι γιατροί μας, έχουν καταναλώσει τη ζωή του στο να εκπαιδευτούν στις ειδικότητες τους σε μεγάλα πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αμερικής.
Η εμπειρία μου, λόγω της συχνής πλέον επαφής μου με όλα τα τμήματα του νοσοκομείου μας, μου δίνει τη πεποίθηση ότι πρέπει να θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς, γιατί έχει πια περάσει η περίοδος που το νοσοκομείο της Ρόδου έχει να ζηλέψει κάτι, από άλλα μεγαλύτερα ή κεντρικότερα νοσοκομεία, στις περισσότερες κλινικές του. Δεν προσπαθώ να ωραιοποιήσω τίποτε και είναι αλήθεια πως υπάρχουν ελλείψεις, που όμως δεν είναι καθοριστικές. Θέλω λοιπόν με την ιδιότητά μου, του Προξένου της Ιταλίας, να δώσω τα συγχαρητήρια μου σε όλους τους παράγοντες του Νοσοκομείου της Ρόδου, που νυχθημερόν και παραμελώντας τη προσωπική τους ζωή, έχουν κατορθώσει ένα δύσκολο άθλο. Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτούς και για τη δουλειά τους. Τέλος αν το δούμε με τη οπτική γωνία του Τουρισμού, είναι ένα αγαθό που μας διαφημίζει θετικά.
Νικόλαος Φαρμακίδης
Επίτιμος Πρόξενος της
Ιταλίας στα Δωδεκάνησα.
