«Τώρα, μπορεί πια ο καθένας να μιλά και κυρίως να γράφει, για την αγωνία της εποχής, το αδιέξοδο, την απανθρωπία του αιώνα, τη χρεωκοπία των ιδεολογιών, τη βαρβαρότητα της μηχανής, για δίκες, για ρήγματα, για φράγματα, για ενοχές, για γρανάζια…»
Αυτή την αγωνία της εποχής που περιγράφει ο Μ.Αναγνωστάκης, αποφάσισαν κάποιοι να πολεμήσουν και κατόρθωσαν να κάνουν πραγματικότητα το Εθελοντικό Κοινωνικό Ιατρείο – Φαρμακείο, το οποίο έχει φτάσει στο σημείο να εξυπηρετεί 2500 συμπολίτες μας που είναι αβοήθητοι, ανασφάλιστοι και οικονομικά αδύναμοι, μέσα στη λαίλαπα που χτυπά την ελληνική κοινωνία. Πως είναι δυνατόν να κοινοποιείς έξωση από το δημοτικό ακίνητο που τους έχεις παραχωρήσει, για να στεγάσουν την ανθρωπιά και να μπαλώσουν τα ρήγματα της λαίλαπας που ζούμε; Είναι απίστευτο πραγματικά και δεν μπορεί να χωρέσει η δικαιολογία περί στέγασης στο χώρο αυτό ενός Δημοτικού Ιατρείου. Δεν μπορεί κανείς να πιστέψει πως δεν θα μπορούσε να βρεθεί μια άλλη λύση.
Μια ματιά στα σχόλια των συμπολιτών μας στο δημοσίευμα περί εξώσεως και στο σχόλιο του γιατρού και επικεφαλής της πρωτοβουλίας αυτής κ. Γιώργο Τριάντο στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook, ίσως θα έπρεπε να ρίξουν όσοι είχαν αυτή την αλγεινή έμπνευση. Και ίσως, να μας εξηγήσουν τους λόγους που επέλεξαν να δείξουν με αυτό τον τρόπο την… ευαισθησία τους, απέναντι στα προβλήματα που μαστίζουν την κοινωνία. Τι άλλαξε και τα λόγια τα (προεκλογικά) τα μεγάλα περί «ανάπτυξης ενός δικτύου κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης για τους συμπολίτες μας, που βρίσκονται σε ανάγκη μέσω, μεταξύ άλλων, της ενδυνάμωσης υφιστάμενων δομών πρόνοιας και πρωτοβάθμιας περίθαλψης, όπως το Εθελοντικό Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο.» χωρέσανε σε ένα χαρτί έξωσης; Μια εκλογή δρόμος άλλαξε. Και πάμε για άλλα καινούργια τώρα. Καινούργιες «δράσεις», καινούργιες φωτογραφίες σε εγκαίνια. Κι εμείς να ψάχνουμε να βρούμε το λάθος στην φράση «Την «έξωση» του «Εθελοντικού Κοινωνικού Ιατρείου – Φαρμακείου Ρόδου» αρμόδιοι του Δημοτικού Οργανισμού Πρόνοιας.» Πρόνοιας;…πρόνοιας; Ποιας πρόνοιας;
