Μια ενδιαφέρουσα παραδοχή κάνει το Υπ. Οικονομικών, καθώς αναφέρει στο προσχέδιο του προϋπολογισμού ότι οι συντάξεις είναι αυτές που απλώνουν το πιο αποτελεσματικό δίκτυ προστασίας από τη φτώχεια και όχι τα κοινωνικά επιδόματα. Βέβαια και τα ποσά που αντιστοιχούν στον κάθε κωδικό διαφέρουν, ωστόσο, δίνουν ένα ενδιαφέρον στίγμα για το πώς δομείται το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα. Παράλληλα καταφαίνεται ότι στην κρίση δεν έγινε αποτελεσματική αναδιάρθρωση του συστήματος κοινωνικών μεταβιβάσεων για πιο αποτελεσματική διαχείριση της φτώχειας.
Πιο συγκεκριμένα σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή, το ποσοστό του πληθυσμού σε κίνδυνο φτώχειας ήταν 21,2% το 2016 μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις, έναντι 52,9% πριν από όλες τις κοινωνικές μεταβιβάσεις (κυρίως συντάξεις και κοινωνικά επιδόματα, συμπεριλαμβανομένου του ΕΚΑΣ που θα αντικατασταθεί σταδιακά από το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα).
Αυτό σημαίνει ότι οι κοινωνικές μεταβιβάσεις συμβάλλουν στη μείωση του κινδύνου φτώχειας κατά 31,7 ποσοστιαίες μονάδες, από τις οποίες οι 27,7 μονάδες οφείλονται σε συντάξεις και οι 4,0 μονάδες σε κοινωνικά επιδόματα.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τη διετία 2015-2016, το ποσοστό του πληθυσμού σε κίνδυνο φτώχειας μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις δεν αποκλίνει σημαντικά από το αντίστοιχο δια-χρονικό ποσοστό για την Ελλάδα. Από το 1996 έως το 2009, ο μέσος όρος των ατόμων σε κίνδυνο φτώχειας μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις ήταν 20,5% του συνολικού πληθυσμού, ενώ για ελάχιστα έτη το ποσοστό έπεφτε κάτω από το 20%. Αντίθετα, την περίοδο 2012-2013 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 23,1%, και στο σύνολο της περιόδου 2010-2014 ήταν 22,0%.
Πηγή: reporter.gr
