«Δυστυχώς, όπως και στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, έτσι και στην Ελλάδα, τα τελευταία 20-30 χρόνια δεν έχουν γίνει επιδημιολογικές μελέτες για τις διαταραχές πρόσληψης τροφής. Ωστόσο, καταλαβαίνουμε ότι το πρόβλημα είναι εντονότερο από τα αιτήματα που δεχόμαστε σε δομές, όπως η μονάδα Διαταραχών Πρόσληψης Τροφής της Α’ Ψυχιατρικής Κλινικής στο “Αιγινήτειο”. Σκεφτείτε από 150 αιτήματα, κάποτε, έχουμε φτάσει πλέον στα 300. Ενώ μόνο 50 άτομα ετησίως μπορούμε να βάλουμε σε ψυχοθεραπεία. Δυστυχώς, δε μπορούμε να εξυπηρετήσουμε τον κόσμο γιατί οι δημόσιες δομές, όπως η δική μας, είναι υποστελεχωμένες. Στηρίζονται καθαρά στο φιλότιμο των ειδικών που προσφέρουν εθελοντική εργασία. Χρειαζόμαστε, όμως, μόνιμο προσωπικό και η Πολιτεία και το υπουργείο Υγείας θα πρέπει να βρουν τρόπο επάνδρωσης των μονάδων, παίδων και ενηλίκων», τονίζει στο in.gr ο Φραγκίσκος Γονιδάκης, επίκουρος καθηγητής Ψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ, μέλος του προσωπικού της Μονάδας Διαταραχών Πρόσληψης Τροφής του «Αιγινήτειου» και υπεύθυνος της ιστοσελίδας www.edtalk.gr.
Σύμφωνα με τον κ. Γονιδάκη ενδεικτικό της συχνότητας των διαταραχών πρόσληψης τροφής είναι και ο διαρκώς αυξανόμενες αριθμός των ιδιωτικών και δημοσίων δομών που λειτουργούν στην Ελλάδα για παιδιά και ενήλικες.
Επίσης, η αύξηση της συχνότητας των επισκεπτών στην ιστοσελίδα είναι μια ακόμη απόδειξη ότι το πρόβλημα αφορά και την Ελλάδα. «Από τη λειτουργία της ιστοσελίδας www.edtalk.gr του ΕΚΠΑ, παρατηρούμε ότι περισσότερα άτομα ζητούν βοήθεια για την υπερφαγία και την παχυσαρκία. Για την ψυχογενή ανορεξία, οι ασθενείς κυρίως μπαίνουν στο site για να βρουν πληροφορίες και να κατεβάσουν το βιβλίο που υπάρχει ανηρτημένο και όχι για να διατυπώσουν κάποιο ερώτημα», μας εξηγεί.
Και προσθέτει ότι αυτό είναι αναμενόμενο αφού η Ελλάδα κατατάσσεται μεταξύ των χωρών με τα υψηλότερα ποσοστά παχυσαρκίας, παγκοσμίως, ενώ οι θεραπευτικές λύσεις, φάρμακα, διατροφικές παρεμβάσεις και βαριατρικές χειρουργικές τεχνικές δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. «Αντιθέτως, για την ανορεξία υπάρχουν αποτελεσματικές θεραπείες, παρά την αντίθετη άποψη που μπορεί να έχει το κοινό. Το 60-70% των ασθενών γίνονται καλά, αρκεί η παρέμβαση να είναι έγκαιρη και η θεραπεία στοχευμένη και διαρκής. Υπάρχει βέβαια και μια ομάδα ατόμων, που θα καταλήξουν στον θάνατο. Η θνησιμότητα των ανορεκτικών μετά τη 10ετία νόσησης είναι περίπου 25%. Και φυσικά, αν δεχθούμε ότι η κατάσταση ξεκινά περίπου στην εφηβεία, μετά τα 30 και τα 40 το σώμα έχει επιβαρυνθεί σημαντικά και η επιβίωση καθίσταται δύσκολη», λέει ο κ. Γονιδάκης.
Γι’ αυτό προτρέπει το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον να είναι σε εγρήγορση και να αναζητά βοήθεια αμέσως μόλις παρατηρήσει αρνητική μεταβολή στο βάρος του κοριτσιού, καθώς οι διαταραχές πρόσληψης τροφής αφορούν με μεγαλύτερη συχνότητα το γυναικείο φύλο. «Ένα στρεσογόνο γεγονός είναι ικανό να πυροδοτήσει τη μείωση της πρόσληψης τροφής. Αν το αρχικό σωματικό βάρος είναι φυσιολογικό το περιβάλλον του ατόμου κινητοποιείται άμεσα από την απώλεια των κιλών και αναζητά άμεσα βοήθεια. Αν, όμως, πρόκειται για ένα άτομο με περιττά κιλά που προσπαθεί να αδυνατίσει και τελικά καταλήγει στο άλλο άκρο, τότε τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα. Η οικογένεια δεν καταλαβαίνει ότι πρόκειται για προπομπό ανορεξίας και αρχικά ενθαρρύνει την προσπάθεια αδυνατίσματος. Και φυσικά θα πρέπει να τονίσουμε ότι σπανίως ο ασθενής ζητά βοήθεια μόνος του. Στη Μονάδα έχουμε δει ανθρώπους που δεν είχαν επίγνωση της κατάστασής τους γι’ αυτό και ήρθαν πολύ αργά να ζητήσουν βοήθεια και τελικά δεν ολοκλήρωσαν τη θεραπεία με ότι αυτό συνεπάγεται για την πορεία της υγείας τους», επισημαίνει ο επίκουρος καθηγητής Ψυχιατρικής.
Και καταλήγει λέγοντας ότι, πολλές φορές στη μη αναζήτηση λύσεων συντελούν και κοινωνικοί λόγοι, όπως το στίγμα της νεαρής αδύνατης κοπέλας που σπεύδουν να την χαρακτηρίσουν «ανορεκτική», χωρίς απαραιτήτως να πληροί τους κλινικούς όρους της διάγνωσης.
«Κι ενώ αυτό είναι αναμενόμενο, ανησυχητική έκταση παίρνει παγκοσμίως το φαινόμενο των θιασωτών της ανορεξίας, όπως η Eugenia Cooney, μια εμφανώς λιποβαρής νεαρή κοπέλα που μέσω από το κανάλι της στο Youtube υπερθεματίζει για το χαμηλό της σωματικό βάρος. Αυτή η κοπέλα έχει πάνω από 1,5 εκατομμύριο subscribers στο κανάλι της. Αντιλαμβάνεστε τί σημαίνει αυτό για τα νεαρά κορίτσια, που έτσι κι αλλιώς πάντα έχουν διαταραγμένη εικόνα του σώματός τους, αν σκεφτεί κανείς ότι η ανορεξία συνήθως εμφανίζεται σε κοπέλες 15-19 ετών, χωρίς βέβαια να αποκλείεται και η όψιμη εκδήλωση, δηλαδή μετά τα 20-25. Προάγεται ως μόδα ένα ανθυγιεινό γυναικείο πρότυπο που δυστυχώς σε κάποιες περιπτώσεις θα οδηγήσει και στην απώλεια ανθρώπινων ζωών», καταλήγει ο Φραγκίσκος Γονιδάκης.
Μαίρη Μπιμπή
health.in.gr
