Απόσπασμα, από άρθρο της Χριστίνας Πουτέτση, σχετικά με την επίσκεψη στη χώρα μας της ηγεσίας του παγκόσμιου τουριστικού οργανισμού TUI. Επισημαίνει η κυρία Πουτέτση, την αναφορά του επικεφαλής της TUI, για το πόσο πρέπει να σεβαστούμε και να εκτιμήσουμε τον τόπο μας. Ανέφερε ο κ. Friedrich Joussen, «ότι τα στοιχεία της Ελλάδας ως προορισμού μοιάζουν πολύ με της Ιταλίας. Μιας χώρας που βασίζεται πολύ στον μεμονωμένο ταξιδιώτη και στον συνδυασμό πολιτισμού και γαστρονομίας, με την τελευταία να είναι αναγνωρισμένη διεθνώς. Αυτονόητα, που θα έπρεπε να έχουν γίνει ήδη πράξη σε έναν προορισμό ο οποίος αντιλαμβάνεται τα αξιακά του στοιχεία και τα εκτιμά.»
Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην Κω: « Στην Κω ένα νησί που ταλαιπωρήθηκε τα τελευταία δύο χρόνια με την εικόνα του να στιγματίζεται τόσο από το προσφυγικό όσο και από τον σεισμό, η TUI αναπτύσσει ξενοδοχειακά brands τα οποία διαφοροποιούνται ως προς τη στόχευση και την οικονομική δυνατότητα των πελατών, δίνοντας έμφαση στα τοπικά στοιχεία. Και παρότι οι εκπτώσεις δεν έλειψαν το τελευταίο διάστημα για την ενίσχυση της ζήτησης στο νησί, τα συγκεκριμένα ξενοδοχεία είχαν ιδιαίτερα ικανοποιητικές πληρότητες και επιδόσεις και στις τιμές κρατήσεων. Όμως πέρα από τις επιλογές και τις αποφάσεις που παίρνει μια πολυεθνική εταιρία, η οποία κινείται πάνω στο δικό της όραμα και μεσοπρόθεσμο σχεδιασμό, υπάρχει και ο προορισμός. Πρέπει λοιπόν να μας πει η TUI ότι το νησί του Ιπποκράτη θα έπρεπε να έχει κάνει «σημαία» του αυτή τη μοναδική κληρονομιά, σε μια εποχή που η ολιστική προσέγγιση στην ευζωία και στην υγεία έχει τέτοια δυναμική διεθνώς; Και αυτό φυσικά όχι μόνο στα λόγια ή σε ένα φυλλάδιο. Αλλά ουσιαστικά και στην πράξη, με τις επιχειρήσεις εστίασης να υιοθετούν τις αρχές της Ιπποκράτειας διατροφής.» Και διερωτάται η συντάκτης, όπως και όλοπι νομίζω- « Μα πρέπει να μας το πει η TUI για να αξιοποιήσουμε «το φυσικό μας πλεονέκτημα», που εκτός από τον ήλιο και τη θάλασσα είναι και ο πολιτισμός; Πρέπει να μας το πει η TUI για να αναγνωρίσουμε ότι η Ελλάδα είναι ένας προορισμός με αξία; Κι όμως…»
