Η έδρα τους

«Κρατώ την έδρα μου». Αυτή η μάσιγα. Με δικαιολογία: «Δεν άλλαξα εγώ απόψεις. Το κόμμα μου, η παράταξή μου άλλαξε.» Ζητούν συγγνώμη από τους ψηφοφόρους τους γιατί… παραπλανήθηκαν, κάθονται στην έδρα τους, αυτοβαφτίζονται «ανεξάρτητοι», μέχρι να δουν κατά που θα κάνουν. Και η ζωή συνεχίζεται κανονικά, δεν τρέχει τίποτε, παρά μόνο δελτία τύπου και δηλώσεις, Αυτοί παραμένουν βουλευτές, δημοτικοί ή περιφερειακοί σύμβουλοι, τα κόμματα και οι παρατάξεις από τα οποία προέρχονται κάνουν λόγο για αποστασία και ανοίγουν νέα κεφάλαια σε κόμματα και παρατάξεις που ανοίγουν διάπλατα τις αγκαλιές τους για να τους υποδεχθούν, αν δεν τους δούμε να ηγούνται νέων συνδυασμών. Ας μου επιτραπεί να πιστεύω πως πρόκειται για αναξιοπρεπή στάση. Διαφωνείς για τον οποιοδήποτε λόγο; Δίνεις τις μάχες σου από μέσα, το παλεύεις και άκρη δεν βρίσκεις; Πράττεις το αυτονόητο: παραδίδεις την έδρα σου και πηγαίνεις σπιτάκι σου μέχρι τις εκλογές ή εντάσσεσαι στο κόμμα ή την παράταξη της αρεσκείας σου χωρίς όμως την έδρα την οποία απέκτησες συμμετέχοντας στις λίστες άλλου κόμματος και παράταξης.