Είναι τουλάχιστον οξύμωρο… Την ίδια ώρα που ο Ερντογάν διεκδικεί τα μισά νησιά του Αιγαίου, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να τους δώσει την χαριστική βολή εξομοιώνοντας τον ΦΠΑ και στα υπόλοιπα, από 1-1-2018.
Η απόφασή της αυτή , έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά από άστοχες-επιεικώς- πολιτικές προηγούμενων κυβερνήσεων που είχαν ως αποτέλεσμα οι νησιώτες να εγκαταλείπουν τον τόπο τους για να διεκδικήσουν καλύτερη, ποιοτικότερη και ασφαλέστερη ζωή για τους ίδιους και για τα παιδιά τους.
Δύσκολο να καταλάβει τις αγωνίες του νησιώτη, τις δυσκολίες και τα προβλήματά του, ο στεριανός. Όχι γιατί δεν θέλει, αλλά γιατί δεν μπορεί. Και δυστυχώς, οι περισσότεροι που κλήθηκαν να αποφασίσουν για εμάς χωρίς εμάς, δεν έχουν ιδέα τι συμβαίνει σε τούτη τη γωνιά του χάρτη.
Και μέχρι να τους εξηγήσεις, πάνω που αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τις διαφορετικές ανάγκες των νησιών, τους διαδέχονται άλλοι και φτου και από την αρχή… Ιστορία μου, αμαρτία μου, χρόνια ολόκληρα τώρα.
Οι δε επικλήσεις των τοπικών αρχόντων στην νησιωτικότητα έχουν γίνει καραμέλα, οι δε υποσχέσεις των πολιτικών, κενό γράμμα. Όλων εκείνων που πέρασαν, αυτών που κυβερνούν σήμερα και, πολύ φοβάμαι, κι εκείνων που θα ακολουθήσουν.
Αντί να δοθούν κίνητρα στους νησιώτες να μείνουν, να δουλέψουν, να δημιουργήσουν στον τόπο τους, είναι λες και κάποιοι έχουν βαλθεί να απαξιώσουν την άγονη γραμμή και όλους εκείνους που επιμένουν ακόμα να το παλεύουν στις κουκίδες του Αιγαίου, σε πείσμα των καιρών και των σημείων…
Κάποιοι ακόμα επιμένουν… Μένουν εκεί στις κουκίδες του χάρτη, ξεχασμένοι από το κεντρικό κράτος, χωρίς γιατρούς, χωρίς φάρμακα, χωρίς δασκάλους, χωρίς δουλειές, χωρίς ελπίδα.
Με σύνταξη πενιχρή, συνταξιούχοι του ΟΓΑ οι περισσότεροι, με την ανάγκη κάθε λίγο και λιγάκι, να μπαίνουν στο πλοίο για τη Ρόδο για να πάνε στο γιατρό, για να πληρώσουν λογαριασμούς, για να πάνε στην τράπεζα, για να πάνε στο σούπερ μάρκετ, για να πάνε στο κρεοπωλείο, για να κάνουν τα αυτονόητα με λίγα λόγια. Που έχουν μάθει να συμβιβάζονται με ξερό ψωμί όταν έχει απαγορευτικό γιατί μπορεί το πλοίο να κάνει μέρες να φανεί και που κάνουν υπομονή να περάσει ο χειμώνας, για να ξαναπάρει ζωή ο τόπος τους το καλοκαίρι.
Αντί να τιμωρούνται οι νησιώτες για την καταγωγή τους και για την επιλογή τους να συνεχίσουν να ζουν στον τόπο τους, θα ήταν προτιμότερο η κυβέρνηση να στρέψει το βλέμμα και προς τα ΄δω, με ουσιαστικό τρόπο. Να δώσει κίνητρα για να πάρουν ζωή τα μικρά νησιά, να στείλει γιατρούς, να στείλει δασκάλους, να πάρει πίσω το μέτρο της εξομοίωσης του ΦΠΑ και να μην θυμάται το Αιγαίο, μόνον όταν «βρυχάται» ο Ερντογάν, ο οποίος έχει χάσει κάθε μέτρο.
Όταν αποδομούμε εμείς οι ίδιοι τα νησιά μας, αγνοούμε τις ιδιαιτερότητές τους και τους γυρνάμε την πλάτη στις δυσκολίες, ας μην απορούμε και κι ας μην εξοργιζόμαστε κάθε φορά που ο Ερντογάν ψάχνει χαραμάδα για να τρυπώσει.
Α-τυπος και υπογραμμός: Ιστορία μου, αμαρτία μου..
