Τα ιδανικά Χριστούγεννα είναι λευκά, με στρωμένο χιόνι στις αυλές, με νιφάδες που χορεύουν έξω από τα παράθυρα, με το τζάκι αναμμένο, με το σπίτι γεμάτο μυρωδιές κανέλας και πορτοκαλιού, με τους αγαπημένους μας γύρω από το γιορτινό τραπέζι που οι ευχάριστες κουβέντες, γέλια και ευχές κάνουν γκελ ανάμεσα σε κουραμπιέδες και μελομακάρονα.
Υπάρχουν όμως, και τα άλλα Χριστούγεννα. Σκληρά και κρύα, για πολλούς συνανθρώπους μας, συναδέλφους, γείτονες, συγγενείς, φίλους. Εχασαν τη δουλειά τους, η επιχείρησή τους μαράζωσε, η φτώχεια τους κύκλωσε. Αλλοι έχασαν το πολυτιμότερο: έναν άνθρωπο. Ολοι χάσαμε το κέφι και το χαμόγελό μας, την αισιοδοξία μας τα τελευταία χρόνια. Πλέον όλα είναι διαφορετικά. Τα Χριστούγεννα των χρόνων της κρίσης, πιστεύω όμως πως μας έκαναν να εκτιμήσουμε όσα για χρόνια θεωρούσαμε δεδομένα. Αλλά δεν ήταν. Και ίσως, αυτό να είναι το μεγαλύτερο δώρο.
Ας ευχηθούμε όλοι να ζήσουμε τα ιδανικά Χριστούγεννα του χρόνου. Οσο κι αν φαντάζει ουτοπικό, ας σκεφτούμε τον συμβολισμό του παιδιού που γεννιέται. Τα παιδιά είναι ελπίδα, είναι ζωή, είναι αισιοδοξία. Και τα παιδιά είναι πάντα εδώ, για να μας παρασύρουν, να μας μαλακώσουν και εμάς (αντιστρέφοντας την ιστορία του μαγικού αυλού) να αφεθούμε στο γλυκό συναίσθημα των Χριστουγέννων.
Ας επιστρατεύσουμε ακόμη και το προχριστιανικό . Της αρχαίας γιορτής τον Δεκέμβρη του ακατανίκητου θεού Ηλιου-Dies Natalis Solis Invicti-, που συνδέεται με το φως και το σκοτάδι, το θάνατο και την αναγέννηση.
Που μας θυμίζει, ότι η ζωή κύκλους κάνει και πρέπει να τους σεβόμαστε, ότι οφείλουμε να συμμετέχουμε σεμνά με τις προσπάθειές μας (υπέρβαση της καθημερινότητάς) και τελετές ευγνωμοσύνης απέναντί της.
Μαζί με το μήνυμα από το Φως της Φάτνης, αθώα κίνητρα για την μικρή ελπίδα πως όλα τούτα ίσως λειτουργήσουν σαν ξόρκια και να γλυκάνουν λίγο το γκρίζο.
Ας είναι οι μέρες αυτές, μια ανακουφιστική παύση σε ότι δυσάρεστο. Να “χαθείτε” σε αγαπημένες αγκαλιές,τόσο σφιχτές που να κολλήσει ότι σπασμένο μέσα σας!
Καλά Χριστούγεννα λοιπόν, είτε τα ιδανικά λευκά ή σε ότι χρώμα τα θέλετε.Και καλύτερες ημέρες. Απ’ τις πιο αληθινές ευχές που έχω…
