Για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στον τουρισμό μας και για τις προοπτικές που προδιαγράφονται, εν μέσω σοβαρών εμποδίων, πρωτόγνωρης υπερφορολόγησης και με την επιχειρηματικότητα στη “γωνία”, ομιλεί σήμερα προς την “δημοκρατική” ο πρόεδρος της Ενωσης Ξενοδόχων Ροδου κ. Αντώνης Καμπουράκης.
• Κύριε Καμπουράκη, τι πρόσημο βάζετε στη χρονιά που φεύγει για τον τουρισμό;
Το πρόσημο μπορεί να είναι θετικό και παρήγορο ως προς το γεγονός ότι εκδηλώθηκε ζήτηση για το νησί μας. Θετικό και παρήγορο ως προς τις αφίξεις λοιπόν, αλλά με πολλούς αστερίσκους. Και αυτό γιατί το «ταμείο» είναι μείον, καθώς τα ξενοδοχεία σηκώνουν βάρη δυσανάλογα των πραγματικών αποτελεσμάτων τους, μέσα σε ένα περιβάλλον υπερφορολόγησης και απόλυτα εχθρικό στην ιδιωτική οικονομία και την επιχειρηματικότητα. Αντιμετωπίζουμε καθημερινά τα διαδοχικά «τσουνάμια» από χαράτσια, φόρους και εισφορές. Αναγκαζόμαστε εκ των πραγμάτων όχι μόνο να απορροφούμε όλες αυτές τις επιβαρύνσεις, αλλά να κάνουμε και σημαντικές εκπτώσεις στις συμφωνίες μας με τους μεγάλους tour operators του εξωτερικού. Συνεπώς, άλλο η λογιστική αποτύπωση του τζίρου, κι άλλο αυτό που μένει τελικά ως κέρδος-αποτέλεσμα στο ταμείο της επιχείρησής μας. Είναι δυο τελείως διαφορετικά μεγέθη, που όποιος είναι «μέσα στο χορό» καταλαβαίνει, και δεν αναλώνεται σε εύκολες θριαμβολογίες.
• Τον νέο χρόνο που έρχεται, το 2018, πως τον βλέπετε;
Μαγική σφαίρα δεν έχω, αλλά σίγουρα θα είναι μια χρονιά μεγάλων προκλήσεων. Οι προκρατήσεις κινούνται σ’ ένα επίπεδο που δείχνει πως η ζήτηση διατηρείται. Από κει και πέρα όμως θα παίξουν ρόλο και άλλοι παράγοντες. Οι γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη γειτονιά μας, είναι ένας από αυτούς. Το προσφυγικό δεν έχει λυθεί, μη το ξεχνάμε. Την ίδια ώρα η Τουρκία του Ερντογάν γίνεται διαρκώς ένας ολοένα και πιο δύστροπος γείτονας, σε ευθεία αντιπαράθεση με την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ. Ο τουρισμός είναι πολύ ευαίσθητος σε εντάσεις και θα πρέπει όλοι να το έχουμε αυτό κατά νου.
Κρίσιμο ζήτημα είναι επίσης κατά πόσο η ελληνική οικονομία θα καταφέρει να επιστρέψει σε μια κανονικότητα. Οι αντοχές των επιχειρήσεών μας έχουν εξανεμιστεί προ πολλού. Με υπερφορολόγηση, όταν μάλιστα έρχεται ένας ακόμη φόρος το 2018, ο φόρος διανυκτέρευσης, και χωρίς τραπεζική ρευστότητα, αμφιβάλλω για το κατά πόσο μπορούμε πλέον να στηρίξουμε την τουριστική μας ανταγωνιστικότητα. Το κάναμε όλα αυτά τα χρόνια, απορροφώντας τις επιβαρύνσεις και διατηρώντας ψηλά την ανταγωνιστικότητα του ελληνικού τουρισμού. Δεν μπορεί όμως το ξενοδοχείο να συνεχίσει να σηκώνει όλα τα προβλήματα και τις παθογένειες της ελληνικής οικονομίας. Κάναμε το πατριωτικό μας καθήκον, αλλά δεν είμαστε Άτλαντες. Φτάνει η ώρα που κι εμείς λυγίζουμε…
• Εξηγήστε μας λίγο περισσότερο την έννοια της τουριστικής ανταγωνιστικότητας, για να καταλάβουμε όλοι τη σημασία της…
Ελληνικός τουρισμός είναι πρωτίστως το ελληνικό ξενοδοχείο. Γι’ αυτό κι εμείς, όλα αυτά τα χρόνια, για να βοηθήσουμε την ανταγωνιστικότητα της τουριστικής οικονομίας, δεν μετακυλήσαμε τις επιβαρύνσεις μας στον πελάτη μας. Προσπαθήσαμε όσο μπορούσαμε να κρατήσουμε υψηλό επίπεδο υπηρεσιών, με ανταγωνιστικές τιμές, ώστε να επιτυγχάνουμε «best value for money», όλα τα τελευταία χρόνια. Αυτό έχει μεγάλη σημασία για την προσέλκυση του τουριστικού ρεύματος, και όχι μόνο για τα ξενοδοχεία. Δεν ζει μόνο το ξενοδοχείο από τον τουρισμό. Ζει κι ο εστιάτορας, ζει κι ο ταξιτζής, ζει κι αυτός που διοργανώνει εκδρομές, ζει κι ο έμπορος, ζει και η μεταποιητική μονάδα ειδών της πρωτογενούς παραγωγής, που απευθύνεται στον ξένο επισκέπτη, κοκ. Αν πέσει η ανταγωνιστικότητα του ξενοδοχείου, τότε σπάει ο πιο σημαντικός κρίκος στην αλυσίδα της τουριστικής οικονομίας, που για ένα νησί όπως η Ρόδος, μιλάμε για το σύνολο της τοπικής οικονομίας.
• Με βάση αυτά που μας λέτε τώρα, πόσο σας ανησυχεί ο φόρος διανυκτέρευσης, που ξεκινάει να ισχύει από 01.01.2018?
Η ανησυχία είναι ήπια έκφραση. Με το χέρι στην καρδιά, σας λέω πως αγωνιώ. Αγωνιώ και για τον τουρισμό και για το σύνολο της οικονομίας του νησιού μας, καθώς όπως σας είπα, αυτά είναι αλληλένδετα. Αγωνιώ διότι ακόμη κι ένα ευρώ επιβάρυνση στην τιμή που πληρώνει ο επισκέπτης, μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα στον τουρισμό μας. Ακόμη περισσότερο στο νησί μας, που στηριζόμαστε σε συμφωνίες με τους πράκτορες.
Οι συνέπειες αυτού του παράλογου φόρου θα είναι και άμεσες, και μεσομακροπρόθεσμες. Ό,τι χτίσαμε με τόσες προσωπικές θυσίες, όλα αυτά τα χρόνια, κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα γιατί κάποιοι αντιμετωπίζουν τους ξενοδόχους σαν τις «χρυσοτόκες όρνιθες», που μπορούν να κλείνουν τις τρύπες των δημοσίων εσόδων. Είναι τραγικό λάθος και δεν θα αποφέρει και κανένα δημοσιονομικό όφελος, αφού είναι γνωστό πως οι φόροι σκοτώνουν τους φόρους. Κάποιοι μανδαρίνοι βάζουν έναν αριθμό, σε ένα excel και νομίζουν πως λύνουν ένα πρόβλημα, αλλά στην πραγματικότητα δημιουργούν δέκα άλλα προβλήματα. Ροκανίζοντας την τουριστική ανταγωνιστικότητα, ροκανίζουν το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμαστε όλοι, αυτή τη στιγμή.
• Βλέπετε πουθενά «φως» κ. Καμπουράκη; Υπάρχει κάποια χαραμάδα ελπίδας;
Φως κι ελπίδα μπορούν να είναι μόνο τα λόγια, που μας άφησε πολύτιμη κληρονομιά ο στρατηγός Μακρυγιάννης: «Είμαστε εις το εμείς κι όχι εις το εγώ». Το ίδιο πρέπει να βάλουμε και σήμερα στο μυαλό μας, και να το κάνουμε πράξη. Ή όλοι μαζί θα σωθούμε, ή όλοι μαζί θα βυθιστούμε. Ο φθόνος και ο παραλογισμός, του να «ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα», δεν μας πάει μακριά, κι αυτό φάνηκε. Θεωρώ λοιπόν πολύ σημαντικό να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε με το «εμείς», και να μην αφήνουμε έντεχνα καλλιεργημένους κοινωνικούς αυτοματισμούς, για να μας χωρίζουν.
Μπροστά θα πάμε με το «εμείς» και το «μαζί». Κι αυτό που λέω, αφορά και τον τουρισμό και το νησί μας και την Ελλάδα στο σύνολό της. Τους διαχωρισμούς τους έχουμε πληρώσει ακριβά. Να συνειδητοποιήσουμε πως «εν τη ενώσει, η ισχύς» κι αν καταφέρουμε αυτό, τότε μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα.
• Πριν από λίγες μέρες η γενική συνέλευση των ξενοδόχων του νησιού μας, σας εξέλεξε πανηγυρικά Πρόεδρο, για μια ακόμη θητεία στην ΕΞΡ. Ποια είναι τα μηνύματα που βγήκαν μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία;
Πράγματι, η Γενική Συνέλευσή μας, επαναβεβαίωσε την πίστη στον αγώνα που δίνουμε για τον ελληνικό τουρισμό, για τη Ρόδο μας, για τις επιχειρήσεις μας, για τις οικογένειές μας, για τις δουλειές των εργαζομένων μας, των συνεργατών μας, των προμηθευτών μας, όπως και ευρύτερα για την πρόοδο της τοπικής οικονομίας και κοινωνίας. Γι’ αυτό και συναισθανόμενος την ευθύνη, να τιμήσω την εμπιστοσύνη των συναδέλφων μου, μίλησα ξεκάθαρα –όπως πάντα κάνω– τη γλώσσα της αλήθειας και της ειλικρίνειας, λέγοντας πως είναι η ώρα για την επανάσταση των νοικοκύρηδων. Και αυτό, όχι μόνο στα ξενοδοχεία και στον τουρισμό, αλλά σε κάθε έκφανση της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής.
Δεν μπορεί να τιμωρούμαστε, επειδή είμαστε εργατικοί και δημιουργικοί. Δεν μπορεί να απειλούμαστε με εξόντωση, επειδή φροντίζουμε τις δουλειές μας και τις οικογένειές μας. Έτσι πήγαμε μπροστά τον τουρισμό. Έτσι πρόκοψε το νησί μας.
Είναι ώρα να ακουστεί δυνατά και καθαρά η φωνή μας και για το μέλλον του τουρισμού, αλλά και για το μέλλον της χώρας, συνολικά. Αυτό το «εμείς» των νοικοκύρηδων, πρέπει να το εκφράσουμε, γιατί όλοι εμείς μαζί μπορούμε να βάλουμε τέλος στην Ελλάδα της παρακμής, και των φιλανθρωπικών επιδομάτων. Δεν αξίζει στους Έλληνες να είναι ζητιάνοι στον τόπο τους. Όλα έχουν ένα όριο.
Η σιωπηλή πλειοψηφία πρέπει να βρει τη φωνή της. Όλοι εμείς μαζί, είμαστε αυτοί που μπορούμε να δημιουργήσουμε την Ελλάδα της παραγωγής, της δουλειάς, της προκοπής και της αξιοπρέπειας.
