Η παραμονή με βρίσκει όπως τους περισσότερους, να θέλω να σπάσω ένα ρόδι στον τοίχο, να ντυθώ το πιο λαμπρό χαμόγελο, να ρίξω πάνω μου μια μεγάλη ελπίδα και να παραστήσω το πυροτέχνημα που υποδέχεται το 2018. Δεν υπάρχουν πολλά τέτοια περιθώρια. Ολων τις σκέψεις, τις σκιάζουν σύννεφα δυσοίωνων προφητειών για άλλη μια χρονιά. Συνήθως η παραμονή της Πρωτοχρονιάς συνοδεύεται από προσμονή. Τι μας φέρει ο καινούργιος χρόνος; Θα είναι καλύτερος ή χειρότερος απ’ αυτόν που φεύγει; Υπάρχει ένα στοιχείο άγνωστου που το ξορκίζουμε με την ευχή «Καλή Χρονιά». Την εποχή των μνημονίων τα πράγματα έγιναν διαφορετικά. Ξέρουμε πως θα είναι το 2018. Καμιά έκπληξη, κανένας άγνωστος Χ. Τα πλοκάμια της ύφεσης, της φτώχειας και της ανέχειας θα σφίξουν ακόμα πιο έντονα την κοινωνία μας και θα πλήξουν ακόμα και αυτούς που είχαν μέχρι τώρα, γλιτώσει. Με αναθέματα φεύγει ο χρόνος. Οχι δεν θα του ρίξω ανάθεμα. Για το μόνο που μπορώ να τον κατηγορήσω, είναι, που κι αυτός σαν τους άλλους, περνά γρήγορα ανάμεσα από τα σταυροδρόμια της ζωής και δεν μπορώ να τον αιχμαλωτίσω .Τον αποχαιρετώ με αγάπη γιατί μέσα του κρύβονται όλες μου οι Στιγμές. Τα αγαπημένα μου Πλάσματα, χαμόγελα, μουσικές, αγκαλιές.Ναι δυστυχώς, μέσα στο χρόνο που φεύγει κρύβεται κι ο θάνατος ή οδυνηρές απουσίες που μου στέρησαν τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Ερχεται να μας θυμίσει πόσο εφήμερη και φθαρτή είναι η ύλη κι αν κάποιος το συνειδητοποιήσει αυτό νωρίς θα πορευτεί εντελώς διαφορετικά μετά, δίνοντας αξία σ αυτά που πολλές φορές παραβλέπουμε, αλλά εξαιρετικά πολύτιμα. Αποχαιρετώ τον παλιό χρόνο με το σεβασμό που του αξίζει γιατί με δίδαξε ότι η ζωή είναι πολύ σύντομη για να την κλείνω σε κουτιά αναβάλλοντας το άνοιγμα τους για την επόμενη μέρα. Η μόνη προσμονή και ευχή για το 2018 είναι να μπορέσω να τον αποχαιρετήσω τέτοια μέρα του χρόνου, με ευγνωμοσύνη για τα χαμόγελα, τις μουσικές και τις αγκαλιές με τα αγαπημένα μου Πλάσματα.
Σας εύχομαι το 2018 να σας χαρίσει πολλές πολύτιμες Στιγμές! Πολύτιμο πετράδι κάθε χρονιά, της μνήμης και του παζλ της ζωής μας.
