Αντί κραυγών

Βελτίωση και αναθεώρηση του πλαισίου αξιολόγησης και υποστήριξης των στελεχών της Αστυνομίας για τη δυνατότητά τους στην οπλοφορία και οπλοχρησία, ζητούν με ερώτηση που απευθύνουν στον υπουργό Εσωτερικών 31 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κι με αφορμή το μaκελειό, όταν αστυνομικός σκότωσε γυναίκα, παιδί και πεθερά. Και σηκώθηκε σκόνη με τίτλους «θέλουν να αφοπλίσουν τους αστυνομικούς». Διάβασα πολύ προσεκτικά την ερώτηση, πουθενά δεν υπάρχει κάτι τέτοιο.  Αντιθέτως, με αφορμή την ερώτηση αυτή,  ο αντιπρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Πανελλήνιας Οµοσπονδίας Αστυνοµικών Υπαλλήλων (ΠΟΑΣΥ) Θεόφιλος Παπαδάκης, δηλώνει πως: «Ο νόμος χρήζει αλλαγής, είναι από το 2003…Τα ψυχολογικά τεστ είχαν εισαχθεί το 2009, όταν αυτοκτόνησε ένας αστυνομικός στην αμερικάνικη πρεσβεία (…) Με βάση τον νόμο περνάμε ψυχολογικά τεστ κάθε πέντε χρόνια. Πρόκειται για εξετάσεις σε επιτροπές, που είναι πολύ γρήγορες, καθώς η επιτροπή αυτή, μέσα σε δέκα με είκοσι λεπτά καλείται να δει δέκα αστυνομικούς και να αποφασίσει αν είναι σε καλή κατάσταση, ώστε να χρησιμοποιούν όπλο. (Η νομοθεσία προβλέπει πως ) αν αστυνομικοί έχουν δείξει δείγματα ψυχοπαθολογίας, τότε πρέπει να πάνε στον ψυχίατρο στο κεντρικό ιατρείο Αθηνών» εξηγεί. Ο Χρήστος Ζαπαντιώτης, ο αστυνομικός που σκότωσε την οικογένειά του στους Αγίους Αναργύρους, είχε περάσει για πρώτη και τελευταία φορά από ψυχολογικές εξετάσεις το Νοέμβριο του 2011 και έκτοτε δεν έγινε ποτέ επανεξέταση. Είναι κάτι περισσότερο από προφανές ότι αντιμετώπιζε προβλήματα. Δεν μπορεί ένας υγιής άνθρωπος να βάλει τη σφαίρα στη θαλάμη και να σκοτώσει το ίδιο του το παιδί. Ούτε βεβαίως να «καθαρίσει» την υπόλοιπη οικογένεια του. Όσο και να χαρακτηρίζονταν άψογος από τον διοικητή του αλλά και τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη σίγουρα το πρόβλημα «δούλευε» καλά κρυμμένο. Το ερώτημα είναι τι πρέπει να γίνει για να προλαμβάνονται τέτοιου είδους καταστάσεις αντί κραυγών.