Συνέντευξη στην
Πέγκυ Ντόκου
Τον έντονο προβληματισμό του για το πώς βαδίζει η Ελλάδα έχοντας ένα λάθος πολιτικό σύστημα, εκφράζει σήμερα σε συνέντευξή του στην «δ», ο πρώην υπουργός Πολιτισμού –Τουρισμού και μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ κ. Παύλος Γερουλάνος.
«Ο κόσμος βλέπει ένα πολιτικό σύστημα το οποίο είναι άρρωστο», δηλώνει, εκφράζοντας επιφυλάξεις για το μέλλον του Κινήματος Αλλαγής, αφού όπως λέει: «Αντί να μιλήσουμε στον κόσμο, ασχολούμαστε με το ποιος είναι ποιανού». Ενδιαφέρουσα είναι η άποψη του κ. Γερουλάνου ότι αφενός 2.000.000 Ελληνες απέχουν από τις κάλπες σε σχέση με το 2009 και αφετέρου, ότι είναι η ώρα ν’ αλλάξει εντελώς το πολιτικό και κομματικό σύστημα και να αποκεντρωθούν εξουσίες προς τους θεσμούς που βρίσκονται πιο κοντά στον πολίτη.
Η συνέντευξη αναλυτικά:
• Κύριε Γερουλάνε, να ξεκινήσουμε από την παρουσία σας στην Ρόδο με αφορμή την παρουσίαση ενός βιβλίου για τις εκλογές του 2009. Κατά την άποψή σας, έχει κλείσει η Μεταπολίτευση;
Η οπτική του συγγραφέα κ. Ιωαννίδη έχει μια σημασία για τα κόμματα τα οποία δυνάμωσαν την εποχή της Μεταπολίτευσης. Όσον αφορά την ίδια την Μεταπολίτευση, ανάλογα ποιον ιστορικό ρωτήσετε, θα σας πει και την δική του άποψη. Για άλλους έκλεισε με το που εδραιώθηκε η Δημοκρατία, για άλλους έκλεισε σε κάποια άλλη στιγμή. Θα το αφήσω στους ιστορικούς, που ξέρουν τα πράγματα καλύτερα!
• Σίγουρα βρισκόμαστε σε μια εντελώς διαφορετική εποχή. Θα ήθελα ένα πρώτο σχόλιο για τις εξελίξεις στην πολιτική.
Συμφωνώ μαζί σας ότι ζούμε σε μια νέα περίοδο και ο λόγος για τον οποίο το λέω αυτό είναι ότι μου κάνει εντύπωση πως όλα τα μεγάλα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία, έχουν μια κοινή ατζέντα: δηλαδή… «τσακώνονται» όχι για το τι είναι καλύτερο για την χώρα, αλλά ποιος θα υλοποιήσει πιο αποτελεσματικά, τα προγράμματα τα οποία έχουν έρθει απ’ έξω. Υπάρχει ένας ανταγωνισμός για κάτι που αφορά ένα μέρος της πολιτικής –δηλαδή το πώς θα ξεπληρώσουμε τον δανεισμό μας- αλλά έχοντας αυτή την «κόντρα» μεταξύ τους, δεν ασχολούνται με όλα τα θέματα που αφορούν τον Έλληνα καθημερινά και δεν μιλάει κανένας, για τον πλούτο που μπορούμε να δημιουργήσουμε, για τον απίστευτο πλούτο που μπορεί να αξιοποιήσει η Ελλάδα, για το πώς ο Έλληνας θα μπορέσει να απελευθερωθεί από όλους αυτούς τους «βραχνάδες» που έχει σήμερα και ν’ αρχίσει να παράγει αυτό που μπορεί.
Όλοι συζητούν για τα μνημόνια και κανείς δεν βλέπει ότι είμαστε μια κοινωνία η οποία είναι εγκλωβισμένη σε ένα πολιτικό σύστημα, που έχει πλέον παρέλθει. Και το οποίο είναι τόσο βαρύ που δεν το αντέχει πια η χώρα με την μορφή που έχει σήμερα. Αντί λοιπόν να συζητάμε για το πώς μπορεί να αλλάξει το πολιτικό σύστημα, καθόμαστε και το θεωρούμε δεδομένο και λέμε πώς θα μπορέσει να αλλάξει η ζωή μας. Είναι…. ανάποδη η συζήτηση.
• Κατά την άποψή σας, τι μπορεί να γίνει; Εδώ που τα λέμε, έτσι που έχει γίνει το πολιτικό σύστημα, δεν έχει κανένα νόημα να συζητάμε πλέον σε αυτή τη βάση καθώς και τα εκλογικά ποσοστά τους, είναι πολύ χαμηλά. Μιλάμε για τα κόμματα εξουσίας με 20 – 25%. Δεν γίνονται αυτά…
Κι αυτά είναι τα ποσοστά των Ελλήνων που πηγαίνουν ακόμη στην κάλπη. Υπάρχουν αυτή την στιγμή 2.000.000 Έλληνες λιγότεροι από τις εκλογές του 2009 που ήταν οι τελευταίες, όπου ψήφισαν 7.500.000 Έλληνες. Από τότε μέχρι σήμερα, ψηφίζουν 5.500.000 το οποίο σημαίνει ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό 2.000.000 Ελλήνων απέχουν από τις κάλπες. Αυτό θα έπρεπε να είναι ένα πάρα πολύ ηχηρό μήνυμα στο πολιτικό σύστημα, ότι πρέπει να αλλάξει. Αντ’ αυτού το βλέπουμε να «ταμπουρώνεται» ακόμη περισσότερο, να μαζεύει ακόμη περισσότερη εξουσία και καταδυναστεύει τον Έλληνα.
Προσωπικά, αυτό που πιστεύω είναι ότι ο Έλληνας πρέπει να απελευθερωθεί από αυτό το βάρος που κουβαλάει για να αρχίσει να γίνεται πάλι, δημιουργικός. Και για να το κάνει αυτό θα πρέπει να κοιτάξουμε το πώς μοιράζεται η εξουσία στην χώρα. Δηλαδή αν κάποτε η πρώτη μας προτεραιότητα τα έπρεπε να είναι η ανακατανομή του πλούτου, σήμερα η πρώτη μας προτεραιότητα θα πρέπει να είναι η ανακατανομή εξουσίας και η εξουσία αυτή να φτάσει όσο πιο κοντά στον πολίτη, γίνεται. Δηλαδή να γίνει μια απο-συγκέντρωση εξουσίας από το κεντρικό κράτος και το πολιτικό σύστημα και να πάει στους θεσμούς, όπως η Τοπική Αυτοδιοίκηση, τα Επιμελητήρια, τα ΑΕΙ κ.λπ. ώστε να λογοδοτούν στον πολίτη.
• Πρέπει να καθίσουν όλοι σε ένα τραπέζι και να αποφασίσουν ότι αυτό το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να πάει την χώρα μπροστά αλλά ούτε και τα ίδια μπορούν να συνεχίσουν με αυτά τα δεδομένα. Και αυτό το καταλαβαίνουν όλοι οι πολίτες.
Συμφωνώ. Αυτό που βλέπω σήμερα όμως, είναι ότι κανένα κόμμα δεν θέλει να παραδώσει την εξουσία που έχει και την πολιτική και την κομματική. Και ο δικός μας χώρος που πηγαίνει σε ένα Συνέδριο σαν «Κίνημα Αλλαγής» το οποίο υποτίθεται ότι είναι ένα νέο κόμμα, ένα νέο μόρφωμα στην πολιτική ζωή του τόπου αντί να ξεκινήσουμε με πραγματικά δημοκρατικές διαδικασίες από το μηδέν και να γίνουμε ένα κόμμα το οποίο εκφράζει τον πολίτη, η πλειοψηφία των ανθρώπων που θα συμμετέχουν στα συνέδρια, στα όργανα κ.λπ. είναι διορισμένοι και όχι με βάση το αξίωμα του καθενός αλλά με βάση ποιος είναι φίλος ποιανού… Αυτό σημαίνει ότι αναπαράγουμε όλες τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος μέσα σε ένα καινούργιο κόμμα. Συνεπώς, αυτό το καινούργιο κόμμα είναι καταδικασμένο από την αρχή….
• Ο προβληματισμός στον χώρο σας ξεκίνησε πάντως από την συζήτηση για την δημιουργία ενός νέου κόμματος με την εκλογή προέδρου, κ.λπ. Ωστόσο είναι ένας ιστορικός πολιτικά χώρος.
Όχι μόνον ιστορικός πολιτικά χώρος. Είναι ο μόνος χώρος που έχει εκφράσει ένα πραγματικό όραμα για μια ισχυρή μεσαία τάξη και βεβαίως έχει κάνει λάθη στην πορεία του. Αλλά σίγουρα είναι ο μόνος χώρος ο οποίος εκπροσωπεί την Ελλάδα και δεν διαφοροποιεί τους Έλληνες. Είναι ένας χώρος που μίλησε για την Ελλάδα και το πώς μπορεί να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Αυτό είναι ένα εξαιρετικά επίκαιρο και σημαντικό μήνυμα. Όταν το απαξιώνεις με τέτοιες διαδικασίες που είναι μη δημοκρατικές, γυρνώντας την πλάτη σε εξαιρετικούς ανθρώπους μέσα σε αυτό τον χώρο, στα σύμβολα και σε όλα τα πράγματα που δίνουν ταυτότητα σε αυτό τον χώρο, κάνεις μια πολύ μεγάλη «πολιτική ζημιά» η οποία αν δεν κοστίσει άμεσα, θα κοστίσει σε μία ή δύο πολιτικές αναμετρήσεις. Αντί να φέρνουμε κόμματα όπως ‘Το Ποτάμι’ για να τους δώσουμε υπόσταση, το αντιγράφουμε!
• Ωστόσο φάνηκε ότι υπήρξε ανταπόκριση και ενδιαφέρον από τον κόσμο που πήγε να ψηφίσει…
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο χώρος υπάρχει. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ψηφοφόροι οι οποίοι πιστεύουν σε αυτές τις ιδέες που πιστεύουν το πόσο σημαντικό είναι η Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της, αποτελούν ένα τεράστιο κομμάτι του πληθυσμού. Σε αυτούς τους ψηφοφόρους θα έπρεπε να απευθυνθούμε και να μιλήσουμε. Κι αντί να ασχολούμαστε με το ποιος είναι ποιανού μέσα σε ένα κόμμα που είναι του 10% στην καλύτερη περίπτωση θα έπρεπε να ασχολούμαστε για το πώς θα βγούμε όλοι μαζί να μιλήσουμε στον κόσμο που θα μπορέσει να δώσει υπόσταση σε αυτό το κόμμα για να μπορέσει να εκπροσωπηθεί πολιτικά. Αυτός θα έπρεπε να είναι ο πρώτος μας στόχος. Έχουμε χάσει σχεδόν δώδεκα μήνες με αυτά.
• Είναι αλήθεια ότι ο κάθε πολίτης προβληματίζεται και σκέφτεται πλέον σοβαρά τι θα ψηφίσει και πώς θα πάει στην κάλπη.
Ο κόσμος βλέπει ένα πολιτικό σύστημα το οποίο είναι άρρωστο. Και βλέπει κάποια κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ π.χ. να γίνεται καθεστωτικό μέσα σε χρόνο μηδέν. Και σήμερα, ενώ μας δίνεται η ευκαιρία να κάνουμε ένα νέο κόμμα, τελικά έχουμε εντάξει όλες τις παθογένειες του συστήματος. Ακόμη κι αν η συγκυρία θα το φέρει σε μια καλή θέση δεν σημαίνει ότι θα έχει μέλλον.
