Του Δημήτρη Δελεβέγκου
Η αγορά του ιδιωτικού νησιού “Σοφία”, στο σύμπλεγμα των Εχινάδων στο Ιόνιο από τον Αργεντινό διεθνή ποδοσφαιριστή Λιονέλ Μέσι, που κυκλοφόρησε, ως είδηση, αρχές της χρονιάς, δεν υπήρξε παρά “fake news” με προέλευση ξένο μεσιτικό δίκτυο. Δύσκολα όμως, θα μπορούσε μία τέτοια είδηση να είναι αληθινή, καθώς στην Ελλάδα δεν αρκεί να είναι κάποιος ούτε Κροίσος με… εννέα ή περισσότερα γράμματα για να αγοράσει νησί.
Όπως σημειώνει στο Capital.gr, ο 73χρονος Farhad Vladi που αποτελεί τον μεγαλύτερο, διεθνώς, μεσίτη νησιών η ελληνική αγορά νησιών είναι… ανύπαρκτη. Ο Γερμανός επιχειρηματίας έχει ιδρύσει την εταιρεία Vladi Private Islands και από το 1971 έχει πουλήσει, παγκοσμίως, περισσότερα από 2.650 νησιά, αριθμός συναλλαγών που έχει πιστοποιηθεί από την εταιρεία παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών PriceWaterhouseCoopers. Ο Άγιος Θωμάς στο Σαρωνικό και η Καρδιτσιώτισσα στις Κυκλάδες είναι μερικά μόνο από τα ελληνικά νησιά που διαθέτει η Vladi προς πώληση. Ωστόσο, ο Γερμανός ιδρυτής της γνωρίζει ότι το αυξημένο ενδιαφέρον για τις ελληνικές νησίδες δεν πρόκειται να μετατραπεί σε αγοραπωλησίες.
32 άδειες
“Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όσοι ξένοι ενδιαφέρονται να αγοράσουν νησί στην Ελλάδα είναι ότι απαιτούνται συνολικά 32 εγκρίσεις και άδειες. Γι’ αυτό δεν πρόκειται να βρείτε αγοραστές από το εξωτερικό που έχουν καταφέρει να αγοράσουν νησί” σημειώνει κατηγορηματικά.
Και προσθέτει: “Εξαιρέσεις αποτελούν η Εκατερίνα Ριμπολόβλεφ που όμως, προχώρησε σε μακροχρόνια μίσθωση του Σκορπιού, όπως και η συναλλαγή που πραγματοποίησε ο πρώην Εμίρης του Κατάρ (σ.σ.: που έχει “παγώσει”). Έχουμε πωλήσει περισσότερα από 2.600 ιδιωτικά νησιά, σε όλο τον κόσμο, αλλά η συγκεκριμένη αγορά στην Ελλάδα είναι σε ύπνωση, λόγω του μεγάλου αριθμού απαιτούμενων αδειών. Μάλιστα, κάποτε, ένας πελάτης μας ήθελε να αγοράσει ένα ελληνικό νησί, αλλά εγκατέλειψε την προσπάθεια αφότου εκλήθη να υποβάλει τα δικαιολογητικά για την εξασφάλιση της όγδοης, κατά σειρά, άδειας. Κάποτε ζήτησα από ένα δικηγόρο να ερευνήσει πόσοι ξένοι έχουν αγοράσει νησιά στην Ελλάδα, αλλά δεν μπόρεσε να βρει κανένα, εκτός από τις δύο παραπάνω περιπτώσεις”.
Πράγματι, σύμφωνα με γνώστες των σχετικών ζητημάτων, τα προσκόμματα για την πώληση ενός ιδιωτικού νησιού είναι πολυάριθμα και σχετίζονται με τον ενδεχόμενο χαρακτηρισμό ως ζώνης Natura, την αρχαιολογία, το δασαρχείο, την εκάστοτε Περιφέρεια και τη δημόσια διοίκηση. Όπως, βέβαια, και από το εάν η νησιωτική έκταση βρίσκεται σε παραμεθόρια περιοχή, οπότε οι απαιτούμενες αδειοδοτήσεις από τα συναρμόδια υπουργεία πολλαπλασιάζονται.
Η εξασφάλιση πόσιμου νερού, η διασύνδεση με το ηλεκτρικό ρεύμα και η κατασκευή λιμένα, που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τη δόμηση, εκτοξεύουν το κόστος ενός επενδυτικού σχεδίου για την οικιστική και τουριστική αξιοποίηση ενός νησιού. Ως αποτέλεσμα, οι τιμές των περισσότερων προς πώληση ιδιωτικών νησιών παραμένουν χαμηλές, λόγω της ανυπαρξίας συγκεκριμένων χρήσεων γης, σε συνδυασμό με τον απαιτούμενο γραφειοκρατικό μαραθώνιο που εκτιμάται ότι θα μπορούσε να διαρκέσει, βάσει του καλού σεναρίου, περίπου τρία έως πέντε χρόνια.
Υπολογίζεται ότι περίπου 300 ακατοίκητα ή εποχικά κατοικημένα από τα συνολικά 3.000 νησιά που διαθέτει η Ελλάδα θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν.
capital.gr
