Έφυγε από την ζωή ο Διοικητής της Α΄ ΜΟΙΠΑΣ ΚΑΤΑΔΡΟΜΩΝ, ο νέος Λεωνίδας, που στις 21 προς 22 Ιουλίου 1974 μετά από διαταγή, πέταξε με τα 344 λιοντάρια του από το Μάλεμε Χανίων της Κρήτης για την Κύπρο. Σκοπός της αποστολής αυτής ήταν η προστασία της πολύπαθης Κύπρου και των πολιτών της από την εισβολή του βάρβαρου Τούρκου εισβολέα και κατακτητή. Τη νύχτα 21 προς 22 Ιουλίου του 1974, η A’MK 15 αεροσκάφη τύπου ΝΟΡ-ΑΤΛΑΣ, συμμετέχει στη επιχείρηση αυτοκτονίας με την ονομασία-κωδικό ΝΙΚΗ.
Κατά την επιχείρηση αυτοκτονίας ΝΙΚΗ, στη διάρκεια της οποίας όλα τα αεροσκάφη βλήθηκαν από φίλια και εχθρικά πυρά, καταρρίθφηκε το ΝΙΚΗ 4, με συνέπεια να βρουν φρικτό θάνατο εικοσιεπτά (27) καταδρομείς και τέσσερεις (4) αεροπόροι. Νεκροί έπεσαν και δύο (2) καταδρομείς από το κτυπημένο ΝΙΚΗ 6.
Η Α΄ΜΚ συμμετέχει στις νικηφόρες μάχες του αεροδρομίου της Λευκωσίας στις 23 Ιουλίου και στις νικηφόρες μάχες της σχολής Γρηγορίου (Ύψωμα Κολοκασίδη 180-190)16-17 Αυγούστου κατά των Τουρκικών Δυνάμεων με αποτέλεσμα την αποτροπή της κατάληψης του αεροδρομίου και της αποκοπής-απομόνωσης της Λευκωσίας από την υπόλοιπη ελεύθερη Κύπρο.
Έφερε σε πέρας με επιτυχία τις αποστολές που της ανατέθηκαν. Η παρουσία της Α΄ΜΚ για οκτώ μήνες στην Κύπρο, αποθάρρυνε την Τουρκία για περαιτέρω επιθέσεις και αναπτέρωσε το ηθικό των αδελφών Κυπρίων. Με τη σωστή αντικατάστασή της (αναπλήρωση προσωπικού), σύστησε μια αμιγώς Ελληνική μονάδα καταδρομών που ενισχύει σήμερα, τις στρατιωτικές δυνάμεις της Νήσου. Σε όλα τα παραπάνω, πρωταρχικό ρόλο έπαιξε η άξια και στιβαρή Διοίκηση με Διοικητή των Ταγματάρχη Γεώργιο Παπαμελετίου.
Η καλοκουρδισμένη μηχανή που ακούει στο όνομα Α’ΜΚ, έτοιμη για κάθε ενδεχόμενο, ανταποκρίνεται άμεσα στο κάλεσμα της πατρίδας και σπεύδει προς βοήθεια των Κυπρίων.
Αγαπημένε μας Διοικητή.
Τα λόγια σου εκείνο το απόγευμα στις 21 Ιουλίου 1974, λίγες ώρες πριν το μεγάλο πέταγμα για την Κύπρο, ανέβασαν το ηθικό όλων μας στα ουράνια.
Οι εντολές και οδηγίες προς όλους, Αξιωματικούς και οπλίτες, απλές και κατανοητές.
Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το πόσο πίστευες στην ιεραρχία και πειθαρχία του προσωπικού της Μοίρας εκείνες τις δύσκολες ώρες. Διαταγή και απαίτηση, πάμε σε πόλεμο, αν τύχει και χαθούμε και από τον χαμό μας μείνουν έστω και δύο στρατιώτες, ο νεότερος, να εκτελεί τις διαταγές του αρχαιότερου με πίστη, χωρίς κανένα δισταγμό και καμία αντίρρηση.
Η πειθαρχία έλεγες, είναι ένα από τα μεγαλύτερα όπλα μας. Η απογείωση των αεροσκαφών αρχίζει περίπου 10:30 τη νύχτα 21 προς 22 Ιουλίου και με διαφορά πέντε λεπτών το ένα από το άλλο.
Πέταξαν συνολικά 15 αεροσκάφη από τα οποία προσγειώθηκαν μόνο τα 13.
Το δύσκολο έργο της αερομεταφοράς, έργο δύσκολο από πολλές απόψεις, διεκπεραίωσαν με επιτυχία οι Ηρωικοί Αεροπόροι μας.
Εγώ συμμετέχω στην αποστολή και πετάω μαζί με τον Διοικητή με το ΝΙΚΗ 8.
Στα πρώτα λεπτά της πτήσης, ο Διοικητής μας απευθυνόμενος, στον κυβερνήτη του αεροσκάφους, ρωτάει αν το αεροσκάφος διαθέτει αλεξίπτωτα.
Ο κυβερνήτης απαντά αρνητικά.
Τότε ο Διοικητής ακούγεται να λεέι, πάμε παλικάρια ο Χριστός και η Παναγιά μαζί μας.
Αγαπημένε μας Διοικητή,
Σε όλη την διάρκεια της εμπόλεμης κατάστασης, οι δυσκολίες αμέτρητες, (όπως το ενδεχόμενο μετωπικής σύγκρουσης με τον εχθρό ανά πάσα στιγμή υπαρκτό , οι συναγερμοί και η αλλαγή θέσης της Μοίρας σε μεγάλο αριθμό, οι διάφορες υπηρεσίες πολύωρες και κουραστικές), όμως με τις δικές σου εντολές και οδηγίες αντιμετωπίστηκαν με τον καλύτερο τρόπο.
Η οξυδέρκεια και η αποφασιστικότητά σου και η λήψη των αποφάσεων σου στην κατάλληλη στιγμή, βοήθησε την αγαπημένη μας Κύπρο να έχει τις λιγότερες απώλειες σε εδάφη και ανθρώπινες ψυχές.
Τα παλικάρια σου, σε σένα χρωστάνε το γυρισμό στα σπίτια τους. Πέρασαν χρόνια πολλά από τότε, αλλά, δεν ξέχασες ποτέ τα παλικάρια σου, τους στρατιώτες σου.
Εμείς οι στρατιώτες σου, τα παλικάρια σου για τα οποία πάντα μιλούσες με αγάπη, εμείς σε αγαπήσαμε σαν πατέρα μας. Παντού και πάντα στις συζητήσεις μας σε αποκαλούσαμε πατέρα. Στις καρδιές μας είσαι ο μεγάλος Οικογενειάρχης, ο πατέρας με τα τριακόσια πενήντα παιδιά. Όλοι θέλαμε να σε συναντήσουμε, να σε δούμε ξανά, να σου σφίξουμε το χέρι και να νοιώσουμε και πάλι τη δεδομένη δική σου αγάπη.
Αγαπημένε μας Διοικητή,
Στις 24 Φεβρουαρίου, λίγες μέρες πριν από τον χαμό σου, είχα την τύχη και τιμή να βρεθώ στο σπιτικό σου. Με αγάπη και συγκίνηση, μας δέχθηκε η αγαπημένη σου σύζυγος, εμένα, την σύζυγό μου και τον Πρόεδρο του ένδοξου συλλόγου μας τον αγαπητό Παναγιώτη.
Στεναχωρήθηκα πολύ για τα προβλήματα υγείας που σε βάρυναν, αλλά ένοιωσα και απέραντη ικανοποίηση και χαρά, όταν σου κράτησα για αρκετή ώρα το χέρι το οποίο φίλησα από σεβασμό και αγάπη.
Για εμένα εκπληρώθηκε ένα όνειρο και πόθος να σε συναντήσω.
Πέρασαν λίγες ημέρες και μας έφυγες.
Καλό ταξίδι και καλό Παράδεισο.
Καλή αντάμωση με τα παλικάρια σου που χάθηκαν τη νύχτα εκείνη που δοξάστηκαν στον πόλεμο.
Καλή αντάμωση και με τα παλικάρια σου που έφυγαν σε καιρό ειρήνης.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάζει και ζεστή η γη που θα σε αγκαλιάζει. Πάντα θα είσαι στις καρδιές μας.
Αγαπημένε μας Διοικητή
Αιωνία σου η μνήμη.
Ταπεινά ο στρατιώτης σου από το Αφάντου της Ρόδου
Γεώργιος Αντ. Γιαννιού
