Ένα χρόνο μετά την κατάθεση επίκαιρης ερώτησης για την παροχή κινήτρων για την προσέλκυση διεθνών κινηματογραφικών παραγωγών που είχαν συνυπογράψει 15 ακόμα βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης επανέρχεται στο θέμα.
Με Επίκαιρη Ερώτηση προς τον Υπουργό Οικονομικών ζητεί να παρουσιαστεί στην εθνική αντιπροσωπεία το τι έχει γίνει για την κινητροδότηση των ξένων κινηματογραφικών παραγωγών και την εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με όσα ισχύουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Όπως αναφέρεται η θέσπιση φορολογικής έκπτωσης στους παραγωγούς διεθνών κινηματογραφικών ταινιών στην Ελλάδα θα επιφέρει πολλαπλά άμεσα και έμμεσα οφέλη στην οικονομία της χώρας και στις θέσεις εργασίας.
Παράλληλα, η προσέλκυση διεθνών παραγωγών αποτελεί ένα εξαιρετικό εργαλείο προώθησης και προβολής του ελληνικού τουρισμού στο εξωτερικό.
Όπως τονίζει ο κ. Ξυδάκης η διαδικασία φορολογικής έκπτωσης που ισχύει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, δεν πρέπει να συγχέεται με την πρόσφατη νομοθέτηση για δυνατότητα ενίσχυσης παραγωγής οπτικοακουστικών έργων στην Ελλάδα, με ένταξη στον αναπτυξιακό νόμο, καθότι υιοθετεί διαφορετική προσέγγιση και αφορά κατά το μάλλον ή ήττον εγχώριες παραγωγές ή ευρωπαϊκές συμπαραγωγές. Αντίθετα, τα φορολογικά κίνητρα για ξένες παραγωγές, που προφανώς και αυτά θα υπακούουν σε κάποια -απλά πάντως- κριτήρια, είναι άμεσα κατανοητά από τους επενδυτές και οικεία στην νοοτροπία και στις ταχύτητες που λειτουργεί και υλοποιείται μια αμερικανική συνήθως παραγωγή.
Σύμφωνα με τη μελέτη του ΙΟΒΕ (Δεκέμβριος 2014[1]) «Παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών στην Ελλάδα: Επιδράσεις στην οικονομία», που είχαν παραθέσει οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στην ερώτησή τους τον Απρίλιο του 2017 η προσέλκυση ξένων παραγωγών συνδέεται με ευρύτερες θετικές επιδράσεις στην οικονομία και αναβάθμιση της εικόνας μιας χώρας στο εξωτερικό.
Όπως αναφερόταν από την Ελλάδα λείπει ένα ανταγωνιστικό φορολογικό πλαίσιο. Εξ αυτής της έλλειψης, πολλές μεγάλες κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές που ενδιαφέρθηκαν να αναπτυχθούν στην Ελλάδα, εντέλει πήγαν σε άλλες χώρες που προσέφεραν ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς και ευνοϊκές συνθήκες παραγωγής.
Θετικές επιδράσεις – οικονομικά οφέλη από ξένες παραγωγές
Χωρίς να υπολογίζονται οι καταλυτικές επιδράσεις σε όρους προσέλκυσης τουριστών από το εξωτερικό, για δαπάνη ύψους 25 εκατ. € μιας μεγάλης ξένης παραγωγής στην Ελλάδα (τα στοιχεία είναι από τη μελέτη του ΙΟΒΕ και αφορούν την παραγωγή Mamma Mia) εκτιμάται ότι το ΑΕΠ της χώρας μπορεί να αυξηθεί έως και κατά 39 εκατ. € ως αποτέλεσμα έμμεσων, άμεσων ή προκαλούμενων επιδράσεων. Η συνολική αύξηση στα έσοδα του κράτους από φόρους και εισφορές ανέρχεται σε €8 εκατομμύρια ευρώ. Σε όρους απασχόλησης, μία και μόνο μεγάλη ξένη παραγωγή μπορεί να συντηρήσει κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων πάνω από 755 θέσεις εργασίας (οι περισσότερες βέβαια μικρής διάρκειας).
Άλλη σοβαρότατη θετική συνέπεια είναι η έμμεση τουριστική διαφήμιση που επιτυγχάνεται με την προβολή της ταινίας στο εξωτερικό: Οι τουριστικές αφίξεις στον τόπο γυρισμάτων (παραδείγματα Κεφαλλονιάς, Σκοπέλου κλπ) αμέσως μετά την προβολή των ταινιών στο εξωτερικό σημείωσαν άνοδο από 12,5 έως 14%, ενώ ο τουρισμός επεκτείνεται σε βάθος χρόνου (π.χ. Απέραντο γαλάζιο, στην Αμοργό)
Σε άλλη ρότα από την ΕΕ
«Ενώ στο σύνολο των χωρών της ΕΕ έχουν νομοθετηθεί ελκυστικά φορολογικά κίνητρα για τις ξένες παραγωγές με τα ποσοστά επιστροφής να κυμαίνονται από 18 έως 30% του κόστους, στην Ελλάδα δεν έχει θεσπιστεί ανάλογο πλαίσιο κινήτρων με αποτέλεσμα οι μεγάλες κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές να μην επιλέγουν τη χώρα μας. Και αυτό παρά τα εξαιρετικά φυσικά της πλεονεκτήματα και άλλα συντελεσθέντα βήματα (πχ. απλούστευση αδειοδότησης για γυρίσματα σε αρχαιολογικούς χώρους)» αναφέρει αναλυτικά στο κείμενο της επίκαρης ο κ. Ξυδάκης και προσθέτει:
«Το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο δίνει τη δυνατότητα φοροαπαλλαγής 20% σε φυσικό ή νομικό πρόσωπο ελληνικής φορολογικής υποχρέωσης στην Ελλάδα, αλλά αποκλείει τις ξένες παραγωγές όπως και τις ελληνικές εταιρίες παραγωγών που λειτουργούν ως υπεργολάβοι – εκτελεστές ξένων παραγωγών και με τον τρόπο αυτό αποτρέπει σημαντικούς δυνητικούς επενδυτές.
Ο ν. 4487/2017 του υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής για την ενίσχυση παραγωγής οπτικοακουστικών έργων στην Ελλάδα ενδεχομένως να λειτουργήσει επικουρικά αλλά δεν λύνει το πρόβλημα, καθότι υιοθετεί τελείως διαφορετική προσέγγιση από τη φορολογική κινητροδότηση: εντάσσει τις παραγωγές στις βαριές χρονοβόρες διαδικασίες του Αναπτυξιακού Νόμου και αφορά κατά το μάλλον ή ήττον εγχώριες παραγωγές ή ευρωπαϊκές συμπαραγωγές, εφόσον οι πόροι προέρχονται από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.
Δεν είναι λογικό να προσδοκούμε ότι μεγάλοι ξένοι παραγωγοί θα μπουν στη διαδικασία ένταξης στον Αναπτυξιακό Νόμο. Είναι λογικό να ακολουθήσουμε τις εφαρμοζόμενες βέλτιστες πρακτικές των ευρωπαϊκών ανταγωνιστικών κρατών. Τα φορολογικά κίνητρα για ξένες παραγωγές, που προφανώς και αυτά θα υπακούουν σε κάποια -απλά πάντως- κριτήρια, είναι άμεσα κατανοητά από τους επενδυτές και οικεία στη νοοτροπία και στις ταχύτητες με τις οποίες λειτουργεί και υλοποιείται μια αμερικανική συνήθως παραγωγή.»
Γιώργος Αλεξάκης
