Η ανάπτυξη μιας χώρας δε φαίνεται μόνο στους οικονομικούς δείκτες που για τους περισσότερες πολίτες δεν σημαίνουν και τίποτα. Η ανάπτυξη θα έπρεπε να φαίνεται σε όλα αυτά που βιώνουμε καθημερινά – στα βρώμικα, ρημαγμένα πεζοδρόμια, στους γεμάτους με σκουπίδια κάδους, στις λακκούβες των δρόμων, στα πάρκα-ζούγκλες, στις επικίνδυνες παιδικές χαρές, στα ετοιμόρροπα ιστορικά κτίρια, στην αποτελεσματικότητα των υπηρεσιών.\, στην συμπεριφορά και ημών των πολιτών. Αυτό πρέπει να καταλάβουμε όλοι. Πως αυτή η επίζηλη ανάπτυξη που τόσο άνετα αναμοχλεύουμε στις καθημερινές μας κουβέντες, βαίνει πιο βαθιά από κάποια συγκεκριμένα νούμερα. Και ριζώνει προ πάντων στο κατά πόσο μπορούμε να αναπτυχθούμε εμείς σαν λαός, και να εξελιχθούμε λίγο πέραν της νοοτροπίας πως «τίποτα δε θα αλλάξει σ ’αυτή τη χώρα που ποτέ δε θα πάει μπροστά». Μάταια προσπαθούν οι κυβερνώντες με την ευημερία των αριθμών να μας πείσουν ότι έχουμε πλέον μπει στην ανάπτυξη τη στιγμή που αυτό δεν φαίνεται στη ζωή των πολλών. Η ανάπτυξη χρειάζεται έργα, όχι μόνο λόγια. Και είναι αλληλένδετη με την καθημερινή ζωή μας και προ πάντων με την έκφραση των προσώπων μας και τη διάθεση που εκπέμπουμε.
Υ.Γ. Οι φωτογραφίες από περιοχές της πόλης. Απαντήσεις για γεράνια και άλλα καλλωπιστικά φυτά που φυτεύτηκαν σε κεντρικά σημεία της πόλης, κρίνονται ανεπαρκείς. Πρώτον, γιατί είναι το αυτονόητο και το αυτονόητο δεν είναι επιχείρημα και δεύτερον, γιατί δεν είμαστε μόνο βιτρίνα.
