Γράφει ο
Κώστας Λαμπριανός
Επιμένω να υποστηρίζω ότι η ελληνοτουρκική συμφωνία (Ν.2900/2001) για τις θαλάσσιες συνδέσεις μεταξύ των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και Τουρκίας, υπήρξε ολέθρια για τα ελληνικά συμφέροντα.
Χωρίς αντίσταση οι ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες «παραδόθηκαν» στα επεκτατικά σχέδια των Τούρκων πλοιοκτητών, με τις ευλογίες, φυσικά, της Άγκυρας.
Και αν επρόκειτο μόνο για οικονομικές απώλειες για την ελληνική πλευρά θα μπορούσε να πει κανείς «μικρό το κακό». Όμως, το ζήτημα έχει εθνικές διαστάσεις, άρρηκτα συνδεδεμένο με την εθνική μας κυριαρχία στο πολύπαθο Αιγαίο.
Επί Ανδρέα Παπανδρέου, όταν και τότε οι γείτονες «Γκρίζοι Λύκοι» δοκίμαζαν τις εθνικές αντοχές μας, με επικίνδυνα παιχνίδια επεκτατισμού, η αντίδρασή της από ‘δω πλευράς δεν περιορίστηκε απλώς στο «βυθίσατε το Χόρα» αλλά τέθηκε σ’ εφαρμογή το «αμυντικό δόγμα» Θράκη – Αιγαίο – Κύπρος, με διττό στόχο:
Πρώτον, την αμυντική θωράκιση της Θράκης και του Αιγαίου και δεύτερον την οικονομική ενίσχυσή τους, στο αξίωμα ότι μόνον εύρωστες οικονομικά κοινωνίες προβάλλουν την ισχυρότερη αντίσταση σε κάθε επιβουλή, απ’ όπου και αν αυτή προέρχεται.
Άλλαξαν, όμως, οι καιροί. απανωτά λάθη των κυβερνώντων οδήγησαν τη χώρα στην παρακμή, με αποκορύφωμα την ηθική, αξιακή και οικονομική κρίση που βιώνουμε σήμερα.
Προσωπικά, δεν είχα ποτέ επιφυλάξεις ως προς την αναγκαιότητα ενίσχυσης της ελληνοτουρκικής φιλίας, και της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών, παρά μία μόνο: η φιλία να είναι αμοιβαία και να εδράζεται στον σεβασμό της εθνικής κυριαρχίας, της εθνικής ταυτότητας, του πολιτισμού, του Δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Σήμερα, η Τουρκία δεν περιορίζεται μόνο στον «οικονομικό πόλεμο» για την «άλωση» των νησιών του Αιγαίου, με βάση τη στρατηγική της Άγκυρας, κυρίως, στις δύο τελευταίες δεκαετίες. Σήμερα, ευθέως απειλεί με στρατιωτική εισβολή στο Αιγαίο και Θράκη με αιχμή του δόρατος τις «γκρίζες ζώνες» που, φυσικά, δεν υπάρχουν αλλά η ίδια έχει «ανακαλύψει» για να υλοποιήσει τα επεκτατικά σχέδια της.
Και είναι επικίνδυνη εθνική αφέλεια, πολιτικοί, οικονομικοί παράγοντες, εκπρόσωποι τοπικής αυτοδιοίκησης να το αγνοούν, όταν πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της γείτονος, με εμπρηστικές, μηδενιστικές, απαξιωτικές, ταπεινωτικές δηλώσεις και ενέργειες καταφέρονται καθημερινά κατά της χώρας μας και του λαού της, υπενθυμίζοντας την τραγωδία του 1922.
Πολλώ μάλλον όταν ζουν εδώ και νιώθουν την εχθρική, δύσοσμην ανάσα των «Γκρίζων Λύκων» που αλυχτούν απέναντι, καιροφυλαχτώντας.
Σήμερα, κανένα ελληνικό πλοίο δεν υψώνει τη σημαία μας στο Ανατολικό Αιγαίο. από τη Λέσβο, τη Χίο, τη Σάμο, τη Λέρο, την Κάλυμνο, την Κω μέχρι και τη Ρόδο, μόνο τούρκικες σημαίες κυματίζουν στο γαλάζιο του ελληνικότατου πελάγους. Γιατί; Διότι, ανεκτικές έως ενδοτικές κυβερνήσεις, κατά το «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω», δεν υπερασπίστηκαν τα συμφέροντα της ελληνικής σημαίας.
Όταν πριν από λίγους μήνες, οι ελληνικές λιμενικές αρχές, μετά από έλεγχο, «κράτησαν» τούρκικο πλοίο, γιατί δεν είχαν τα απαιτούμενα πιστοποιητικά ασφαλείας, σύμφωνα με τις κοινοτικές οδηγίες και τις διεθνείς συμβάσεις για την ασφάλεια ζωής στη θάλασσα ο ίδιος ο Ερντογάν παρενέβη απειλώντας με αντίποινα.
Και προχθές ακόμα (19 Μαΐου) οι Τούρκοι πλοιοκτήτες του πλοίου «Sea Star Makri» (πρώην Aegean) έστησαν πανηγύρι στο Φετιγιέ, ντύνοντας το πλοίο, από την πλώρη μέχρι την πρύμνη, με την τουρκική σημαία και τη φωτογραφία του Κεμάλ Ατατούρκ, γιορτάζοντας τη συνεργασία τους με την εταιρεία «Τήλος 21ος Αιώνας» η οποία, σημειωτέον, τελεί υπό εκκαθάριση.
Πρώτα εξασφάλισαν πρόθυμο επιχειρηματία της Ρόδου για τη σύσταση ναυτιλιακής εταιρείας με έδρα την Τήλο κατέχοντας το 49% του ασήμαντου μετοχικού κεφαλαίου.
Ύστερα άνοιξαν ταξιδιωτικό γραφείο στο Φετιγέ με την επωνυμία «ΤILOS TRAVEL», προφανώς σ’ ένδειξη ευγνωμοσύνης προς την δήμαρχο και το διοικητικό συμβούλιο της υπό εκκαθάριση εταιρείας της Τήλου, μετά τη συμφωνία να αγοράσουν και να επισκευάσουν το «Ση Σταρ», με σκοπό τη δρομολόγησή του στις τακτικές γραμμές της Δωδεκανήσου.
Κι έπειτα, με την ωμή παρέμβαση του τουρκικού νηογνώμονα και της Επιθεώρησης Εμπορικών Πλοίων της Σμύρνης, εκπρόσωποι των οποίων βρέθηκαν, προ ημερών, στη Ρόδο, πήραν τα πιστοποιητικά αξιοπλοΐας, μολονότι η Τουρκία δεν εφαρμόζει τις διεθνείς συμβάσεις και τον κώδικα ταχυπλόων σκαφών.
Το ενδιαφέρον τώρα των Τούρκων στρέφεται στην ελληνική Δικαιοσύνη, καθώς έχουν έρθει σε ρήξη με τον Ροδίτη επιχειρηματία – συνέταιρό τους και έχουν κατατεθεί αγωγές εκατέρωθεν, οι οποίες αναμένεται να εκδικαστούν στα μέσα του Ιουνίου.
Εκεί, ίσως να αποκαλυφθούν οι σχέσεις των Τούρκων πλοιοκτητών με την τούρκικη τράπεζα «Ζιράντ» που, όπως είναι γνωστό, έχει κλείσει στη Ρόδο. Ίσως, ακόμα, να αποκαλυφθούν οι «μαύροι δρόμοι» που οδηγούν στο «ξέπλυμα» μαύρου χρήματος. Αλλά και ο ρόλος δικών μας αχυρανθρώπων οι οποίοι χρησιμοποιούνται για την επίτευξη των τουρκικών στόχων. Γιατί, πρέπει να παραδεχτούμε ότι, οι Τούρκοι, γενικώς, γνωρίζουν καλά από «κερκόπορτες».
Κραυγαλέα, είναι και η περίπτωση του πλοίου «Ίρις», στην Κω, τουρκικών, επίσης, συμφερόντων. Ένα πλοίο που, όπως λέγεται, ήταν δρομολογημένο στην κατεχόμενη Κύπρο και ήρθε στα Δωδεκάνησα, «σφήνα» στην υπόθεση εκτοπισμού και εξόντωσης των ολίγων πλέον, Ελλήνων πλοιοκτητών.
Κατά τ’ άλλα μιλάμε, εδώ, για νησιωτικές πολιτικές και …πράσινα άλογα!
