Του Γ. Χαραλαμπόπουλου
Συμπληρώθηκε ένας χρόνος από το θάνατο του μεγάλου Ευπατρίδη πολιτικού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Κάθε ημέρα που περνά, η απώλεια του και η απουσία του γίνεται πιο αισθητή.
Στις κρίσιμες περιστάσεις που περνάμε, η φωνή του απεδείχθη πολύ χρήσιμη.
Οι Έλληνες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία έκλαψαν ή και με τη βουβή σιωπή τους τίμησαν πέρυσι σαν χθες τον Μεγάλο Πολιτικό.
Εν όψει και των σημερινών περιστάσεων , θυμήθηκαν τις νουθεσίες του, τις με πολλή παρρησία λογικές απόψεις του για το νοικοκύρεμα των οικονομικών, για την ανάγκη να ζούμε χωρίς πολλά δανεικά. Είχε μανία με το νοικοκύρεμα.
Οι χρήστες του διαδικτύου, εύκολα θα βρουν ομιλίες του από το 1986 τουλάχιστον με τέτοιες νουθεσίες.
Το 1994 έλεγε στη Βουλή ότι <<αν συνεχίσουμε έτσι, δεν είναι μακριά η στιγμή που η Ελλάδα θα αναγκασθεί να καταφύγει ικέτης στο Δ.Ν.Τ.>>(όπου έναντι φωτογραφία).
Τότε δεν δώσαμε μεγάλη σημασία στα τρία αυτά γράμματα: ΄΄Δ.Ν.Τ.΄΄.
Τη σημασία τους τη νιώσαμε λίγα χρόνια αργότερα μέχρι σήμερα και κανείς δε γνωρίζει μέχρι πότε.
Πάντα έτσι συνέβαινε με τον Κώστα Μητσοτάκη…
Εκείνος προέβλεπε πράγματα που θα συμβούν στα επόμενα 20-30 χρόνια.
Εμάς όμως μας ένοιαζε μόνο το σήμερα!
Είχε άραγε εκείνος ευθύνη που δεν κατέβηκε στο επίπεδό μας ή εμείς που δεν μπορέσαμε να αρθούμε στο ύψος του και να καταλάβουμε τις σωστές και προφητικές απόψεις του;
Από το 1990 είχε προγραμματίσει ΄΄αποκρατικοποιήσεις΄΄ και άλλες καινοτόμες μεταρρυθμίσεις. Είχε μάλιστα ορίσει τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο ως Υπουργό αποκρατικοποιήσεων.
Οι παλαιοί θα θυμούνται πόσο πολεμήθηκε και εκ των έσω γι’αυτές τις προωθημένες πολιτικές.
Τις μεταρρυθμίσεις αυτές τώρα μας τις επιβάλλουν άλλοι με δυσβάσταχτους όρους.
Πίστευε στην αλήθεια , όσο κόστος και αν είχε. Η ευθύτητα, η ανάληψη ευθυνών, η ικανότητα που είχε να διαγνώσει το δέον γενέσθαι άμεσα και χωρίς πολλή σκέψη, η θέληση του για συνεργασία με όλους και η αποφυγή άσκοπων συγκρούσεων , τοποθετώντας πάνω απ’όλα το εθνικό συμφέρον, ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά του.
Σκληρός και δύσκολος μεν πολιτικός αντίπαλος, πλην χωρίς λαϊκισμούς, χωρίς προσβολές και λάσπη προσωπικού χαρακτήρα.
Μέλημα του πάντα η Εθνική συμφιλίωση.
Σε ηλικία μόλις 25 ετών εργάσθηκε για την Εθνική συμφιλίωση στην Κρήτη και με τη συνεργασία του με τους τότε υπευθύνους του ΕΑΜ στην Κρήτη απεφεύχθη ο Εμφύλιος στο νησί.
Είχε επίσης μανία με την ανάπτυξη της Ελλάδος και με την επιλογή των αρίστων για συνεργασία στη Διοίκηση, ανεξαρτήτως των κομματικών πεποιθήσεων καθενός.
Ως Υπουργός Συντονισμού, αλλά και αργότερα ως Πρωθυπουργός , ήταν γνώστης των προβλημάτων της κάθε περιοχής.
Ρωτούσε πάντα για την τουριστική κίνηση της Ρόδου και της Δωδεκανήσου, την οποία αγαπούσε ιδιαίτερα.
Είναι κρίμα που οι Έλληνες δεν άκουσαν τις συμβουλές και τις απόψεις του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, όταν έπρεπε.
Αν το 1993 του είχαν δώσει άλλη μια ευκαιρία, η Ελλάδα σήμερα θα ήταν σε καλύτερη θέση.
Ο θρήνος για την απώλεια του πέρυσι, ίσως να ήταν ένα είδος στεναχώριας και ιδιότυπης μετάνοιας για την αδικία προς τον Μεγάλο Πολιτικό , αδικία όμως ,που έβλαψε όλους εμάς και δυστυχώς ήταν αργά πλέον να διορθωθεί!
Η μόνη ελπίδα και ευχή είναι να μην εξακολουθήσουμε διαπράττοντας το ίδιο ΄΄εξαμαρτείν΄΄ , θύματα πάλι του λαικισμού. Θα έχουμε γίνει ΄΄σοφότεροι΄΄.
Και αυτό ίσως θα είναι το καλύτερο μνημόσυνο στη μνήμη του.
Γεώργιος Αντ.
Χαραλαμπόπουλος
