Άρθρο του Δ. Κρεμαστινού στο Liberal
Τρία χρόνια μετά τη λειτουργία των hotspots στα νησιά, έχει ήδη αποδειχθεί ότι αυτό ήταν ένα μεγάλο λάθος της Κυβέρνησης, λάθος που δεν μπορεί να διορθώσει παρά τις απελπισμένες εκκλήσεις των τοπικών κοινωνιών. Και αυτό γιατί πιέζεται από τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης.
Τα hotspots των νησιών μετατράπηκαν σιγά-σιγά σε χώρους μόνιμης διαμονής υπεράριθμων εισερχομένων οι οποίοι σε καθεστώς σχεδόν κράτησης και μέσα σε άθλιες συνθήκες καλούνται να επιβιώσουν, να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, να γιατρευτούν από τις αρρώστιες και να μην τρελαθούν από την έλλειψη διεξόδου. Η Μόρια μετρά ήδη 6 νεκρούς. Αυτό είχε επισημανθεί από την αρχή με αλλεπάλληλες ερωτήσεις μας στη Βουλή.
Τα hotspots έχουν επίσης μεγάλες επιπτώσεις στις μικρές κοινωνίες των νησιών οι οποίες δεν μπορούν να ενσωματώσουν τόσους ανέργους με τόσες ανάγκες, ούτε να αντιμετωπίσουν το σοβαρό γεγονός ότι σε κάποιες περιπτώσεις οι «φιλοξενούμενοι» είναι περισσότεροι από τους ντόπιους. Επίσης, η μόνιμη εγκατάσταση των προσφύγων και των μεταναστών στα hotspots δημιουργεί φόβους για απώθηση των τουριστών για ελάττωση του τουρισμού ιδιαίτερα σημαντικό και κύρια πηγή εσόδων και επιβίωσης για τους ντόπιους.
Εκτός από οικονομικές και κοινωνικές, οι επιπτώσεις είναι και πολιτικές. Ήδη οι συνθήκες αυτές γιγαντώνουν τις ακραίες φωνές και αντιδράσεις στις περιοχές που επιβαρύνονται από τα προσφυγικά και μεταναστευτικά ρεύματα.
Είναι επιτακτική ανάγκη, όσοι εισέρχονται από τα νησιά να μετακινούνται καθημερινά προς την ενδοχώρα για φιλοξενία σε αξιοπρεπείς χώρους υποδοχής, με ανθρώπινες συνθήκες. Επίσης, πρέπει να πιεστούν όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να επιμεριστούν το βάρος του μεταναστευτικού προβλήματος.
Η σημερινή Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξαρτήτων Ελλήνων δεν φαίνεται να ανησυχεί για όλα αυτά. Τουλάχιστον όχι αρκετά για να διαπραγματευτεί ισχυρά την αναλογική κατανομή των προσφύγων σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης τη στιγμή που δεν υπάρχει ούτε ένας ηγέτης ή Οργανισμός στην Ευρώπη που να μην πιστεύει ότι τα μεταναστευτικά ρεύματα έχουν σαν προορισμό την Κεντρική, Δυτική και Βόρεια Ευρώπη και όχι την Ελλάδα.
Έτσι, η Κυβέρνηση συμμετέχει ως θεατής σε ένα έργο όπου το κραταιό Μόναχο μπορεί να δηλώνει ότι «αντέχει» έως 13.000 πρόσφυγες αδιαφορώντας για το αν η Λέσβος πρέπει αναγκαστικά να αντέχει 7.500. Οι αριθμοί μετεγκατάστασης στην Ευρώπη είναι μηδαμινοί σε σχέση με τους αριθμούς εισερχομένων και, ας είμαστε ειλικρινείς, ασήμαντοι σε σχέση και με τη δυνατότητα υποδοχής που έχουν οι οικονομικά ισχυρότερες χώρες της Ευρώπης.
Το μεταναστευτικό πρόβλημα είναι διεθνές, με γενεσιουργό αιτία τους πολέμους της Μέσης Ανατολής και τον συνεχή πολεμικό ανταγωνισμό των δύο μεγάλων υπερδυνάμεων. Εάν λειτουργούσε σωστά ο ΟΗΕ, θα έπρεπε το Συμβούλιο Ασφαλείας να έχει ήδη επέμβει επιβάλλοντας την παύση των εχθροπραξιών σε όλα τα μέτωπα της Μέσης Ανατολής. Δυστυχώς, όμως, αυτό μέχρι σήμερα δεν συνέβη και έτσι το πρόβλημα του ξεριζωμού των πληθυσμών συνεχώς επιδεινώνεται. Οι ισχυρές οικονομικά ευρωπαϊκές χώρες, με όσες διπλωματικές ευθύνες μπορεί να έχει η καθεμία, ακολουθούν την τακτική του «σκουπίσματος» των προσφύγων «κάτω από το χαλί», δηλαδή οπουδήποτε αρκεί να μην τους «βλέπουν».
Θολή παραμένει επίσης η πραγματική διπλωματική σχέση της Ε.Ε. με την Τουρκία στο προσφυγικό – μεταναστευτικό. Σε μια Τουρκία με ολοένα και πιο ισχυρή ατζέντα, το περιθώριο επηρεασμού της εσωτερικής της πολιτικής ακόμα και εάν καταβάλλονται τα υπεσχημένα κονδύλια υποστήριξης, προοδευτικά θα μικραίνει.
Ο Πρωθυπουργός πρέπει να αντέξει τις πιέσεις της κυρίας Μέρκελ για επιστροφή αιτούντων άσυλο από τη Γερμανία. Η κυρία Μέρκελ είναι ευνόητο ότι δέχεται έντονες εσωτερικές πολιτικές πιέσεις. Αλλά η Ελλάδα με τα τεράστια οικονομικά της προβλήματα είναι αδύνατον να τη βοηθήσει σε αυτό.
Ο Πρωθυπουργός πρέπει να προτάξει τα προβλήματα της χώρας και να αρνηθεί οτιδήποτε αντίθετο του ζητηθεί. Η Ελλάδα δεν πρέπει να μετακινηθεί ούτε εκατοστό από το αυτονόητο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να διασφαλίσει επειγόντως -στην πράξη, όχι στα λόγια- την αναλογική εγκατάσταση των μεταναστών σε όλα τα κράτη–μέλη καθώς επίσης και την ανθρώπινη διέλευσή τους από χώρα σε χώρα, για να μην δημιουργούνται σκηνές ντροπής ανάλογες με τις εικόνες των συνόρων της Ουγγαρίας και των Σκοπίων.
Η Κυβέρνηση, στριμωγμένη γεωπολιτικά ανάμεσα σε σκληρούς διαπραγματευτές, πρέπει να αντισταθεί στο κλείσιμο των Ευρωπαϊκών συνόρων και να μη δεχθεί τώρα η ίδια να εγκλωβίσει τους μετανάστες και τους πρόσφυγες μέσα στα σύνορά της Ελλάδας. Πόσους πρόσφυγες αντέχει μια Μόρια και πόσες Μόριες αντέχει η χώρα;
