Με απόφαση, που εξέδωσε το Τριμελές Εφετείο Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων, ανεστάλη η ποινή κάθειρξης 6 ετών, που επέβαλε το Μονομελές Εφετείο Δωδεκανήσου, σε εκπρόσωπο γνωστής εταιρείας, που διαχειριζόταν αλυσίδα σούπερ μάρκετ στο νησί της Ρόδου, ο οποίος κρίθηκε ένοχος, ερήμην, μη απόδοσης ΦΠΑ κατ’ εξακολούθηση.
Το δικαστήριο τον έκρινε συγκεκριμένα ένοχο για το ό,τι δεν απέδωσε ΦΠΑ ύψους 96.000 ευρώ το οικονομικό έτος 2010 και του επέβαλε ποινή κάθειρξης 6 ετών χωρίς αναστολή.
Το Τριμελές Εφετείο Δωδεκανήσου ανέστειλε την ποινή του επιβάλλοντάς του, τους περιοριστικούς όρους της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της εμφάνισής του μια φορά κάθε μήνα στο αστυνομικό τμήμα του τόπου κατοικίας του.
Όπως έγραψε η «δημοκρατική» ο επιχειρηματίας, που εκμεταλλευόταν από το έτος 1997 και εντεύθεν, ατομική επιχείρηση «υπεραγορά» («super-market»), με σκοπό το κέρδος, είδη διατροφής, καθαριότητας, οικιακού εξοπλισμού και άλλα συναφή, από το έτος 2013 έχει κηρυχθεί σε πτώχευση.
Στην αίτηση αναστολής της ποινής του, που υπέβαλε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου του κ. Σ. Κιουρτζή, ο επιχειρηματίας εξέθεσε μεταξύ των άλλων ότι οι εναντίον του κατηγορίες συνίστανται στη δήθεν από πρόθεση μη απόδοση Φ.Π.Α. για τη διαχειριστική περίοδο από την 01-01-2010 έως και τις 31-12-2010 (και ειδικότερα για τους μήνες από Ιούλιο έως και Δεκέμβριο του έτους 2010, συνολικού ποσού – κεφαλαίου 98.125,10 ευρώ πλέον των προσαυξήσεων ποσού 14.703,88 ευρώ), αφού εκρίθη αθώος για τις κατηγορίες (πλημμεληματικού χαρακτήρα) που αφορούσαν τη διαχειριστική περίοδο από την 01-01-2011 έως και τις 31-03-2011 (συνολικού ποσού 7.256,69 ευρώ πλέον των προσαυξήσεων ποσού 571,30 ευρώ).
Προκειμένου δε να κατανοηθεί η ουσία της υπόθεσης και η αυταπόδεικτη ανυπαρξία δόλου από την πλευρά του, ανέφερε τα εξής:
«Υπήρξα έμπορος για πολλά έτη και δραστηριοποιήθηκα στο χώρο της λειτουργίας επιχείρησης σούπερ – μάρκετ, υπό τη μορφή ατομικής επιχείρησης. Έως και το χρονικό διάστημα που άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που χειμάζει και την Ελληνική κοινωνία, η επιχείρησή μου δεν είχε την παραμικρή οφειλή προς οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, όπως φυσικά και προς το Δημόσιο. Δυστυχώς όμως από το έτος 2009 η επιχείρησή μου άρχισε να παρουσιάζει τεράστια οικονομικά προβλήματα και έλλειψη ρευστότητας, λόγω της πτωτικής πορείας του αγοραστικού ενδιαφέροντος και εξαιτίας της προαναφερόμενης μείζονος οικονομικής κρίσης που είχε πλήξει και ακόμη πλήττει το μεγαλύτερο μέρος των κοινωνικών στρωμάτων. Αγωνίστηκα με κάθε νόμιμο μέσο και τρόπο, προκειμένου να μην περιέλθω σε κατάσταση παύσης των πληρωμών, χωρίς όμως δυστυχώς να ευδοκιμήσουν οι προσπάθειές μου.
Έτσι στις 23.09.2011 αφού πλέον είχα περιέλθει σε οικονομικό αδιέξοδο, κατέθεσα ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου τη με αριθμό κατάθεσης 55/2011 δήλωση παύσης πληρωμών, η οποία έλαβε Δικάσιμο την 01-12-2011. Επί της ανωτέρω αιτήσεώς μου εξεδόθη η υπ’ αριθμ. 65/2011 απόφαση του παραπάνω Δικαστηρίου, η οποία κήρυξε απαράδεκτη τη συζήτηση αυτής λόγω μη κοινοποιήσεως της ένδικης αιτήσεώς μου στον Αξιότιμο κ. Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ρόδου. Εν συνεχεία με την από 03-02-2012 αίτηση – κλήση που κατέθεσα ενώπιον του ως είρηται Δικαστηρίου, ορίσθηκε νέα Δικάσιμος η 02-02-2012, κατά την οποία συζητήσεως γενομένης εξεδόθη η υπ’ αριθμ. 7/2013 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου δυνάμει της οποίας η αίτησή μου έγινε δεκτή, κηρύχθηκα σε κατάσταση πτώχευσης και ορίσθηκε ως ημέρα παύσης των πληρωμών η 08-09-2011. Στο αιτιολογικό της ανωτέρω απόφασης διαλαμβάνεται η μεγάλη προσπάθειά μου να αντιμετωπίσω τις οφειλές μου και μνημονεύεται η αντικειμενική (άρα και άδολη) αδυναμία μου να εκπληρώσω τις υποχρεώσεις μου, από τα μέσα του έτους 2010 και επέκεινα (δηλαδή, το επίδικο διάστημα).
Θα πρέπει στο σημείο αυτό να σας επισημάνω πέραν όλων όσων προαναφέρω και ένα σημαντικό γεγονός που καταδεικνύει την ανυπαρξία δόλου από την πλευρά μου σε ό,τι αφορά τις οφειλές που δημιουργήθηκαν προς το Δημόσιο. Πιο συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών της λειτουργίας της επιχείρησής μου, είχα προμηθεύσει με προϊόντα μέσω τροφοκαρτών το Δημοτικό Οργανισμό Πρόνοιας του Δήμου Ρόδου και βάσει εκδοθέντων κατά τη χρονική περίοδο 2009 – 2010 τιμολογίων δεν έχει εξοφληθεί και οφείλεται από την ως άνω Υπηρεσία το συνολικό ποσό των 151.248,87 ευρώ. Δηλαδή, εξαιτίας της μη είσπραξης του ανωτέρω ποσού το κρίσιμο εκείνο χρονικό διάστημα περιήλθα σε δυσμενέστατη οικονομική κατάσταση με συνακόλουθα αποτελέσματα την από μέρους μου αδυναμία να καταβάλλω τις οφειλές μου, αφού δεν είχα εισπράξει ποσά που μου οφείλονταν και φυσικά δεν είχα εισπράξει και το Φ.Π.Α. που έπρεπε με τη σειρά μου να καταβάλλω στην Δ.Ο.Υ. Ρόδου (!!!).
Με την από 23-03-2012 εξώδικη γνωστοποίησή μου ενημέρωσα την οικονομική υπηρεσία Ρόδου για την ανωτέρω οφειλή προς το πρόσωπό μου και δήλωσα ρητά, ότι η Δ.Ο.Υ. έχει δικαίωμα να ζητήσει την κατάσχεση του ποσού αυτού εις χείρας της καθώς πρόκειται για απαίτηση βέβαια και μη εξαρτώμενη από αντιπαροχή, ούτως ώστε να καλυφθεί το σύνολο της οφειλής μου προς το Δημόσιο. Η ενέργειά μου αυτή αλλά και το γεγονός ότι είχα λαμβάνειν το ανωτέρω ποσό που δυστυχώς δε μου καταβλήθηκε (άρα είχα λαμβάνειν και τον Φ.Π.Α. που ουδέποτε είχα εισπράξει) καταδεικνύει αφενός μεν την ανυπαρξία δόλου (και φυσικά σκοπού) για τη δημιουργία των οφειλών μου, αφετέρου δε το αληθές και πραγματικό γεγονός ότι πάντα ήταν πρόθεσή μου να εξοφλήσω τις οφειλές μου. Σας επαναλαμβάνω ότι σε καμία περίπτωση δεν είχα σκοπό να δημιουργήσω οφειλές όχι μόνο προς το Δημόσιο αλλά και προς ιδιώτες, όμως οδηγήθηκα σε αυτήν την κατάσταση αφού οι δικοί μου οφειλέτες δεν εκπλήρωσαν τις δικές τους υποχρεώσεις περιάγοντάς με σε μία πραγματική και μόνιμη αντικειμενική αδυναμία να ανταποκριθώ στις υποχρεώσεις μου λόγω της από μέρους μου άδολης έλλειψης ρευστότητας, η οποία τελικώς με οδήγησε στην παντελή οικονομική μου καταστροφή και σε κατάσταση πτώχευσης».
Ανεστάλη η ποινή κάθειρξης 6 ετών σε επιχειρηματία που πτώχευσε
