«…παιδιά είναι, μωρέ…»

Ακόμη μία ανείπωτη τραγωδία εξαιτίας της μάστιγας του bullying, στοιχειώνει την ελληνική κοινωνία που φαίνεται πως τα τελευταία χρόνια έχει δυστυχώς εξοικειωθεί με αυτό το επικίνδυνο κοινωνικό φαινόμενο…Ένα πρόβλημα που παρά τις σποραδικές φωνές επιστρέφει όλο και πιο έντονα, ένα πρόβλημα που δεν λύνεται όσο παριστάνουμε ότι δεν υπάρχει. Αυτήν τη φορά θύμα ένα 14χρονο παιδί, που αυτοκτόνησε μέσα στο σπίτι του. Δίπλα του βρέθηκε σημείωμα που απέδιδε την πράξη του στο bullying, που δεχόταν στο σχολείο από συμμαθητές του. Δυστυχώς οι αποκαλυπτικές έρευνες δεν μας ξυπνούν. Σύμφωνα με την τελευταία.  η Ελλάδα βρίσκεται στην τέταρτη θέση κρουσμάτων σχολικού εκφοβισμού (με ποσοστό 31,98%), τα οποία μπορεί να πραγματοποιούνται τόσο εντός του σχολικού χώρου όσο και εκτός αυτού και φυσικά, στον κυβερνοχώρο (π.χ. μέσω των τόπων κοινωνικής δικτύωσης με αναρτήσεις και σχόλια υβριστικού και προσβλητικού περιεχομένου, που μπορεί και να παραβιάζουν το προσωπικό απόρρητο κάθε μαθητή/τριας). Ξυπνούν μνήμες Γιακουμάκη που σύμφωνα με όσα  έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας έζησε την κόλαση στο πετσί του. Στην καρδιά του. Πόσα να αντέξει μία ψυχούλα όταν οι ίδιοι του οι συμμαθητές του καθημερινά του έκαναν τη ζωή κόλαση και πέρασε ένα μαρτύριο από συνεχείς εξευτελισμούς από συνομηλίκους του.  Δεν ξέρεις τι ευαισθησίες κουβαλάει μία ψυχή και δεν έχεις ιδέα πως μία τέτοια κακοποίηση μπορεί να στοιχίσει ακόμη και την ίδια τη ζωή ενός παιδιού. Για τους γονείς των παιδιών αυτών, των «τεράτων»  δεν έχω να πω κάτι παρά μόνο πως  για να γίνει έτσι ένα παιδί, σημαίνει ότι μέσα στο σπίτι βλέπει ή και βιώνει πολλά.  Καταστάσεις που πιθανότατα τα οδήγησαν να κάνουν τους νταήδες στο σχολείο. Και βέβαια η… εκπαίδευση συνεχίζεται και έξω από το σπίτι. Σε μια κοινωνία που αλληλοσπαράζεται. Δεν μεγάλωσαν κάποια στιγμή ξαφνικά κι έγιναν θύτες με τέτοιου είδους συμπεριφορά. Και το σχολείο;  «΄Εχει σημασία να δει κανείς σε ποιον απευθύνεται ο μαθητής για να αναφέρει ένα τέτοιο γεγονός. Θα δείτε ότι εκεί απουσιάζει το σχολείο – δεν είναι στην πρώτη θέση. Προηγείται ο φίλος, μετά η οικογένεια και κατόπιν στο σχολείο. Καταλαβαίνεται ότι αυτό είναι ένα ενδεικτικό στοιχείο της προσπάθειας που πρέπει να γίνει έτσι ώστε να σπάσει η νοοτροπία που υπάρχει, να σπάσει η συγκάλυψη και το σχολείο να παρεμβαίνει σε τέτοιου είδους περιστατικά», λέει ο κ. Παπαθεοδώρου ο εμπνευστής του Παρατηρητηρίου κατά της Βίας, επισημαίνοντάς μας ότι εκτός από τη συμβατική βία, καταγράφεται σε ανησυχητικά επίπεδα  και το cyberBullying, το bullying δηλαδή μέσω Διαδικτύου. Και κάπως έτσι, μετά το “σοκ της κοινωνίας” όπως γράφουν οι πρωτοσέλιδοι τίτλοι, τα αφιερώματα και τις δηλώσεις, θα ξεχαστεί κι αυτό το παιδί, οι τοπικές, μικρές, κλειστές αλλά και πολλές μεγαλύτερες , θα εξακολουθήσουν  να μην «βλέπουν» το πρόβλημα, με δικαιολογίες του τύπου «παιδιά είναι, μωρέ…»