Με αφορμή το τραγικό περιστατικό της αυτοκτονίας του 15χρονου αγοριού στην Αργυρούπολη και τις πρώτες πληροφορίες που δημοσιοποιήθηκαν για το σημείωμα του στο οποίο αναφερόταν στο bullying που είχε δεχτεί πολλοί φορείς κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Για να αποφύγουμε όχι μόνο παιδιά-θύματα αλλά και παιδιά-θύτες . Δεν υπάρχουν “κακά” παιδιά από τη φύση τους. Δεν γεννιέται κανένα παιδί “κακό” και βίαιο. Η οικογένεια όμως μπορεί εύκολα να το διαμορφώσει, να το αναθρέψει, να το γαλουχήσει με τέτοια πρότυπα, ώστε άνετα να αντιδρά ως τέτοιο. Με πρότυπα ή και με απουσία προτύπων, όταν ο γονιός για παράδειγμα έχει άλλες προτεραιότητες στη ζωή. Όταν η βία κάθε μορφής, η υποτίμηση, ο εξευτελισμός της υπόστασης μεταξύ των συντρόφων αλλά και προς τα παιδιά, γίνεται καθημερινότητα και στάση ζωής, τότε ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ.
Μεταξύ αυτών των φορέων και η επίκουρος Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών στην Παιδιατρική και Εφηβική Ιατρική κι υπεύθυνη της Μονάδας Εφήβων στο Νοσοκομείο Παίδων «Παναγιώτη και Αγλαΐα Κυριακού», Άρτεμις Τσίτσικα, η οποία αναφέρεται στο πόσο σημαντικό είναι οι γονείς να είναι κοντά στα παιδιά τους. «Eίναι σημαντικό να είμαστε κοντά στο παιδί μας, να υπάρχουν κανάλια επικοινωνίας, να υπάρχει επαφή μέσα στην οικογένεια, να είμαστε σε εγρήγορση μήπως δούμε σημάδια που δείχνουν ότι ένα παιδί χρήζει μεγαλύτερης προσοχής. Είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να βρίσκονται κοντά στο παιδί τους με καθημερινή επικοινωνία, να υπάρχει μια ζωντανή επικοινωνία μέσα στο σπίτι. Πολλές φορές βλέπουμε μέσα στην κρίση, οικογένειες να μοιάζουν να δυσλειτουργούν διότι φροντίζουν για τα πολύ βασικά. Μπορεί οι γονείς να υπεραπασχολούνται ή να είναι άνεργοι και να είναι κλεισμένοι στον εαυτό τους και να μην υπάρχει η επικοινωνία που χρειάζεται ένα παιδί αυτής της ηλικίας κι έχει κατεύθυνση. Πολλές φορές τα παιδιά μπορεί να αντιδρούν στην κατεύθυνση και στα όρια, ωστόσο τα χρειάζονται. Είναι κομμάτι της γονεϊκής φροντίδας και το αισθάνονται αυτό. Θα πρέπει οι γονείς να είναι σε εγρήγορση όταν συμβαίνουν απότομες, αιφνίδιες μεταβολές στη συμπεριφορά τους, στη διατροφή τους, στον ύπνο τους, στη σχολική τους επίδοση, στις σχέσεις τους ακόμη κι η προσωπική τους φροντίδα κι υγιεινή. Όσο για τους καθηγητής και δασκάλους, εκτός από την εξεταστέα ύλη είναι σημαντικό να δίνουν στα παιδιά προτάσεις διαχείρισης της ίδιας της ζωής, να μαθαίνουν τα δικαιώματα τα δικά τους και του διπλανού τους, να απομονώνουν το αρνητικό και να ενδυναμώνουν τη θετική συμπεριφορά, καθώς στο θέμα της παρενόχλησης σημαντικό ρόλο παίζουν κι οι παρατηρητές. Το πόσο θα δείξουν σε αυτόν που προκαλεί την παρενόχληση ότι είναι λάθος. Ένα παιδί που ασκεί βία το πιθανότερο είναι ότι και το ίδιο να έχει υποστεί βία, οπότε πρέπει να δώσουμε έμφαση και σε αυτό το παιδί. Είναι πολλές φορές οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Είναι σημαντικό οι εκπαιδευτικοί να έχουν λάβει κάποιου είδους εκπαίδευση, να ενδιαφέρονται κι να έχουν ουσιαστική συμβολή στην απομόνωση αυτών των συμπεριφορών».
