Αύγουστος Μήνας.
Κατακαλόκαιρο, ο μήνας για «τα μπάνια του Λαού» όπως ευφυώς χαρακτήρισε αυτήν την
περίοδο ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου.
Την λοιδόρησαν πολλοί αυτή την δήλωση τότε και για πολλά χρόνια μετά, το νόημα και το
μήνυμα της το άφησαν στα «ψιλά» γράμματα.
Είναι ο μήνας που ο απλός άνθρωπος δικαιούται να έχει κάποιες μέρες ξενοιασιάς, ηρεμίας,
να ξεφύγει από το άγχος των καθημερινών προβλημάτων και να απολαύσει αυτό που η
όμορφη πατρίδα μας απλόχερα χαρίζει σε όλο τον κόσμο.
Είναι ο μήνας αναστολής και αποφυγής πολιτικών εντάσεων και απρόβλεπτων δυσμενών
αποφάσεων.
Παρόλα αυτά αν και «θέλω να αγιάσω ο Διαβολος δεν μ’ αφήνει».
Αυγουστιάτικα συμβαίνουν τόσα που δεν ισχύει ότι είναι ο μήνας που δεν υπάρχουν
ειδήσεις.
Στα τόσα και τόσα που βασανίζουν τον πολίτη ήρθαν και τα τελευταία γεγονότα της φωτιάς
στο Μάτι με τα τόσα θύματα κι έδεσε το πράγμα.
Βρήκαν την ευκαιρία όλοι οι ειδήμονες και πιο πολλοί οι πολιτικοί (ο Θεός να τους κάνει
πολιτικούς) να μας αποδείξουν για άλλη μια φορά πόσο αλαζόνες και άφρονοι είναι.
Τόσα χρόνια όλοι τους στο κουρμπέτι δεν έμαθαν τουλάχιστον αυτό.
«Όταν δεν έχεις κάτι να πεις είναι προτιμότερο να σιωπάς. (ευγενικά θα έγραφα, να βγάζεις
το σκασμό).
Ο ένας το μακρύ του κι ο άλλος το κοντό του, σε μια προσπάθεια μη τυχόν και καταφέρουν
να αγγίξουν κάποιες ευαίσθητες συναισθηματικές χορδές των πολιτών.
Αν διέθεταν ίχνος μυαλού θα καταλάβαιναν ότι η μόνη τους επιτυχία είναι η απόδειξη της
νοητικής τους υποστάθμης.
Μυαλό και πολιτική κρίση κάτω από το σημείο τήξης του πάγου.
Αλαζόνες και άφρονες, βυθισμένοι στον μικρόκοσμο τους δεν καταλαβαίνουν ή δεν θέλουν
να καταλάβουν ότι συνεχίζοντας να λένε όσα λένε και με τον τρόπο που τα λένε
αυτοεξευτελίζονται και χάνουν και τα τελευταία υπολείμματα πολιτικής αξιοπρέπειας και
αξιοπιστίας.
Ένας έξυπνος ξεχωρίζει από έναν βλάκα αν έχει την δυνατότητα να δει ποιο είναι το «μείζον»
και ποιο το «έλαττον».
Σε αυτό το μικρό πρόβλημα έχουν χάσει τον «μπούσουλα», έχουν την ψευδαίσθηση ότι το
μείζον το δικό τους που είναι η επανεκλογή τους είναι και το μείζον για τους πολίτες.
Οι ανώφελοι φραστικοι τους καβγάδες έχουν την εντύπωση ότι αυτό είναι το μείζον και δε
καταλαβαίνουν ότι δεν ενδιαφέρουν κανένα, μόνοι τους τα λένε μόνοι τους τα ακούν.
Δεκάρα δεν δίνουν, πνιγμένοι μέσα στην ανοησία τους, πως τα βγάζει πέρα ο κοσμάκης,
καρφί δεν τους καίγεται με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ που έχουν φτάσει σε ύψη
δυσθεώρητα, σημασία δεν δίνουν που κανένας δεν μπορεί να δει τι του χρεώνουν και τι
πληρώνει, σε μια χώρα με τόσα πλεονεκτήματα έχουμε ίσως το πιο ακριβό ρεύμα στην
Ευρώπη.
Το τι κάνουν οι Τράπεζες και πως λειτουργούν τους είναι αδιάφορο, τις έχουν μετατρέψει σε
φοροεισπράκτορες και με αυτόν τον τρόπο βολεύονται όλοι, το Δημόσιο εισπράττει, οι
Τράπεζες κερδίζουν και ο κοσμάκης πληρώνει κερατιάτικα.
Πληρώσαμε τα μαλλιοκέφαλα μας δήθεν για να σωθούν, ποια θα πρέπει να είναι η πολιτική
που πρέπει να ασκήσουν για την οικονομική ανάκαμψη της χώρας κανέναν δεν έχει
απασχολήσει σοβαρά.
Πρήζουν τον κοσμάκη με τα «κόκκινα δάνεια» και κουβέντα δεν λέει κάποιος για το ποιος
φταίει για αυτό.
Δεν φταίνε οι Τράπεζες και οι Τραπεζίτες; Αυτοί δεν είχαν βγει παγανιά στα τρίστρατα και
πούλαγαν δάνεια και κάρτες;
Το Κράτος πρήζει τους δανειστές του για μείωση του χρέους ούτως ώστε να γίνει βιώσιμη η
οικονομία, οι Τράπεζες γιατί δεν κάνουν το ίδιο;
Έχουν κάνει την δουλειά τους, μια αποστολή είχαν, να δέσουν τον κοσμάκη χειροπόδαρα με
δάνεια, να είναι εξαρτημένος ούτως ώστε να μην έχει καμία δυνατότητα αντίδρασης.
Ποδηγετημένος πολίτης, ανεξέλεγκτη εξουσία.
Με τι πρόστιμα και με τι επιτόκια η Εφορία χαρατσώνει τους πολίτες στην όποια
καθυστέρηση πληρωμής μιας από όλες τις αχαρακτήριστες επιβαρύνσεις ούτε τους
ενδιαφέρει ούτε ασχολούνται.
Να αρμέξουν την αγελάδα τους ενδιαφέρει, αν τα τινάξει ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Το γεγονός ότι σου βγαίνει το λάδι να κάνεις το παραμικρό με την οποιαδήποτε δημόσια
υπηρεσία για αυτούς είναι ψιλά γράμματα.
Το γεγονός ότι έχουμε μια Δημόσια Διοίκηση που κάνει και τις κότες να γελάνε το έχουν
γραμμένο εκεί που δεν πιάνει μελάνι, κάποιοι σίγουρα βολεύονται, αν όλος ο άλλος κόσμος
βασανίζεται δεν τους απασχολεί.
Θεσπίστηκε και δήθεν λειτουργεί μια Διοικητική δομή της χώρας που εδώ και παρά πολλά
χρόνια έχει πάρει διαζύγιο από τον ορθολογισμό, την αποδοτικότητα και την
αποτελεσματικότητα.
Σε πιάνει θλίψη και κατήφεια αν ασχοληθείς λίγο σοβαρά με αυτό που ονομάζουμε νομικό
καθεστώς.
Αμφιβάλλω αν σε όλο τον Πλανήτη υπάρχει χώρα με τόση «πολυνομία».
Η κωδικοποίηση της και η απλούστευση της θα έπρεπε να είναι ένα από τα πρώτα
ενδιαφέροντα των πολιτικών.
Ουαι, θα χάσουν το λιβάδι που βοσκούν όλοι οι επιτήδειοι.
Σέβομαι τον Αύγουστο και τα μπάνια του Λαού, αλλοιώς θα έγραφα μέχρι αύριο.
Αλαζόνες και άφρονες.
Παρασκευάς Γιάννης
9/8/2018
